“หนูจูน”
“คะคุณแม่”
“...ถ้าหนูท้องจะสองเดือนแล้วแสดงว่าหนูมีอะไรกับลูกชายแม่ตอนที่เขายังมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่ไม่ใช่เหรอจ้ะ”
ฉันสะอึกไปต่อแทบไม่ได้ ไม่สิไปต่อไม่ได้เลยมากกว่า คำพูดแบบนี้คือกำลังดูถูกฉันใช่ไหม
“แม่ครับ มันไม่ใช่แบบที่แม่คิด” พี่ซันเสียงแข็งขึ้นแล้วก็บีบมือฉันไว้ ฉันสัมผัสได้ว่าเขากำลังโกรธ
“ไม่ใช่แบบที่แม่คิดแล้วแบบไหนล่ะตาซัน แม่ว่าซันทำงานหนักจนไม่มีเวลามองผู้หญิงให้ขาดรึเปล่า” อย่าร้องเชียวนะจูน อย่าอ่อนแอเด็ดขาด แค่พี่ซันยังอยู่ข้าง ๆ แค่นี้ก็พอแล้ว เพื่อลูกเพื่อครอบครัวท่องเอาไว้
คิดซะว่าแม่ผัวก็เหมือนขวากนามที่จะมาพิสูจน์ความรักของคนสองคนนั่นแหละ คล้าย ๆ การตีป้อมใน ROV คิดแค่นั้น ซัดกลับไปเลยถ้าท่านมาขนาดนี้เเล้ว จะร้องไห้แล้วถอยแบบในละครเหรอ มึงไม่ใช่นางเอกนะไม่ต้องเป็นคนดีมากก็ได้
“ตอนที่มีอะไรกันพี่ซันยังไม่ได้กลับไปคบกับแฟนของเขาค่ะคุณแม่” ฉันสูดลมหายใจแล้วตอบกลับไป พยายามคิดว่าคุณแม่พี่ซันในตอนนี้ท่านคือเพื่อนตัวร้ายสมัยมัธยมที่คอยกระแนะกระแหนตอนน้องจูนได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนทำกิจกรรมทุกอย่างที่มันเด่นเวอร์และอลังการ ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวทั้งนั้น
“หนูจะบอกแ
