"หวานไปฝึกสอนค่ะ"
อย่าถามต่อนะว่าฝึกสอนที่ไหน ถือว่าเธอตอบความจริงไปแล้วก็แล้วกัน ตอนนี้นอกจากจะกดดันที่ต้องตอบคำถามของอาคินแล้วน้ำปั่นยังกดดันกับสายตาของธูปที่มองเธอด้วย
วันนี้คุณเขาทำตัวแปลกๆนะ
"ที่ไหน"
อาคินเอ่ยถามด้วยความสงสัย น้ำหวานไม่เคยบอกเขาเลยว่าเธอกำลังจะเข้าสู่ช่วงฝึกสอน แล้วฝึกสอนไกลแค่ไหนทำไมถึงต้องเก็บเสื้อผ้าไปขนาดนั้น
"โอ๊ย! ปั่นก็บอกได้แค่นี้แหละ"
"แล้ว.."
"หมอ ปั่นบอกไม่ได้จริงๆอย่าถามอะไรหวานมันขู่จะขาดการติดต่อกับปั่นเลยนะ"
"หมดธุระแล้วก็ไป"
ธูปคว้าข้อมือของน้ำปั่นเดินออกไปได้เพียงสองก้าวก็หยุดชะงักเหมือนจะคิดอะไรขึ้นได้ ร่างสูงหมุนตัวกลับมามองคนที่สูงในระดับไล่เลี่ยกัน มือหนายกขึ้นวางบนไหล่แกร่ง
"หาเมียให้เจอนะหมอ"
น้ำปั่นดวงตาเบิกกว้างไม่รู้ว่าจะต้องตกใจเรื่องอะไรก่อนดีแถมจู่ๆก็โดนธูปลากตัวออกไปทั้งๆที่เธอไม่ได้นัดกับเขาเอาไว้
••××××ו•
อาคินเดินคอตกกลับเข้าไปในบ้าน วันนี้เขารู้สึกว่าตัวเองไม่พร้อมที่จะกลับไปเพนท์เฮ้าส์ ภาพความทรงจำของเขากับน้ำหวานในห้องยิ่งทำให้เขาคิดถึงเธอมากขึ้นกว่าเดิม
"ว่าไงไอ้เสือ"
ชยทัตเอ่ยทักลูกชายด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเล็กน้อย ดูจากสภาพแ
