“มันควรจะยอมแต่แรก เพราะยังไงเธอก็เป็นของฉัน” คำที่ออกจากปากพอ ยิ่งทำให้เขาสบายใจขึ้นมาก รามิลทำท่าเอิดอย่างผู้ชนะ
“แต่ถ้าเบลไม่ไปที่บ้านคุณวันนั้น เบลก็คงไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้”
“ยังไงเธอก็เป็นของฉัน ต่อให้ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ข้าง ๆ ฉันก็จะตามง้อจนกว่าเธอจะให้อภัย และถึงเธอจะไปตกลงปลงใจกับพ่อเลี้ยง ฉัน
