Nobela ni Sherlina

EP.23วันต่อมา ขณะที่รถยุโรปคันหรูจอดเทียบหน้าตึกการบิน อลินดาและธาวินเดินทางมาเรียนด้วยกันเหมือนเช่นเคย แต่ที่หน้าแปลกใจไปกว่านั้นก็คือ ทั้งสองที่ยังคงนั่งอยู่ในรถ เห็นนักศึกษาชายใส่เสื้อช็อปสีแดงยืนออกันอยู่หน้าตึกการบิน คงไม่ต้องเดาให้ยุ่งยากเลยว่าเป็นคนจากคณะอะไรธาวินขยับคิ้วขมวดชิดอย่างสงสัย ชำเลืองมองสาวข้างกาย เธอเองก็แปลกใจไม่ต่างจากเขาเหมือนกัน“ลง” เขาออกคำสั่งเพียงสั้น ๆ ธาวินก้าวลงจากรถ อลินดาจึงได้เปิดประตูก้าวตาม ธาวินยื่นมือหวังให้เธอจับ และในทันใดนั้น นักศึกษาชายเสื้อช็อปหันมามองคนทั้งคู่ที่กำลังเดินเข้าตึก“นี่ครับพี่รัก” ชายหนุ่มใจกล้ายื่นดอกไม้ให้กับอลินดา และอีกหลาย ๆ คนต่อมาก็ทำแบบเดียวกัน แต่สิ่งของที่ยื่นให้กลับต่างกันออกไป อลินดาไม่ได้รับของเลยแม้แต่ชิ้นเดียวธาวินที่เห็นแบบนั้นก็ยิ่งเกรี้ยวโกรธ จึงได้ปัดของทุกอย่างทิ้งลงบนพื้นให้หมด ชี้หน้าขึ้นเสียงถามทีละคน รอคำตอบจากใครคนใดคนหนึ่งว่าพวกมันมาทำอะไร แล้วทำไมต้องให้ของกับเธอ“ตอบกูมา”สุดท้ายก็มีชายหนุ่มใจกล้าพูดขึ้น“ก็พวกเราชอบพี่คนสวย”มันใช้คำว่าพวกเรา“ชอบเหรอ” ธาวินแค่นเสียงผ่านลำคอ สันกรามขึ้นเป็นเส้นเล

EP.22กระทั่งพิธีจบลงในเวลาหนึ่งทุ่มครึ่ง เร็วกว่ากำหนดการครึ่งชั่วโมง คาร์เทียร์ได้ขอให้ทุกคนเร่งดำเนินพิธีต่าง ๆ ให้ไวขึ้น เพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องชกต่อยในช่วงสำคัญ“ทุกคนแยกย้ายได้” เป็นเสียงของอดีตเฮดว๊าก สั่งรุ่นน้องปีหนึ่งให้ทุกคนกลับบ้าน อลินดาเห็นว่ากิจกรรมได้จบลงแล้ว เธอจึงเดินเข้ามาหา“ตกลงแกได้เป็นเฮดว๊ากเหรอ” แม้แต่เธอเองก็ยังงุนงง“อืม” เขาเองก็งงเหมือนกับเธอ“ซ้อรัก ไม่เจอกันเลยนะ”“หวัดดีเทียร์”“ไอ้เทียร์ ตะวัน กูขอคุยด้วยหน่อย ส่วนเธอรออยู่ตรงนี้ ห้ามไปไหน” ถือว่าเป็นคำสั่ง แต่ก่อนจะแยกตัวไปคุยธุระ ธาวินจับอลินดาจูบหน้าผากมน ทำเอาเพื่อนสองคนที่ยืนมองถึงกับหมั่นไส้“เหี้ยเอ้ย เพื่อนที่ไหนเขาทำกันแบบนี้”“ซ้อ ชอบมันป่ะ เห้ย! เดี๋ยวดิกูถามซ้ออยู่ ว่าไงชอบมันป่ะ แต่มันชะ...อื้อ” ตะวันโดนปิดปาก เขายังพูดไม่ทันจบ ตั้งใจจะขายเพื่อนสักหน่อย ธาวินกับคาร์เทียร์รีบลากเขาออกมา ก่อนที่ตะวันจะพูดมากไปกว่านี้“พวกมึงเล่นเหี้ยอะไร กูไม่เป็น” คิ้วหนาขมวดชิดจนเห็นรอยเส้นบนหน้าผาก“ก็ไม่ได้เล่น ให้มึงเป็นจริง ๆ ก็ลองหน่อยดิวะ ไอเชสเตอร์มันจ้องเมียมึงอยู่ แล้วเนี่ยมึงก็เสือกไปมีเรื่องกับ

EP.21ประกาศกร้าวเสียงดัง ๆ ให้ได้ยินกันทั่วทั้งโรงอาหาร ทำเอาอีกฝ่ายหน้าชา กระทั่งตะวันเดินมาเห็นพอดี รีบดึงตัวต้นเหตุออกมา พร้อมกับเรียกน้องชายของเขามาพาออกไป ไอ้หมอนี่ไงที่เขาเห็นมันจีบเพื่อนสาวคนสนิทธาวิน และเป็นเพื่อนของน้องชายเขาด้วย “มึงรู้จัก” ธาวินถามตะวัน “ก็เพื่อนน้องกู” “มึงนี่เอง ไอ้หน้าข้อศอกหมา” “มันจะมากไปแล้วนะเว้ย” คนถูกด่าทำท่าจะเข้าไปซัด อยากกระจังหน้าแม่งให้หงาย แต่ถูกตะวันกับเพื่อนคอยดึงเอาไว้ ก็แม่งมาเปิดมวยก่อน“เพื่อน พอแล้ว” อลินดาลุกขึ้นห้ามแล้วลากตัวเขาออกมา “แกเป็นอะไร” “หวง” “น้องมันยังไม่ได้ทำอะไรเลย”“เข้าข้างมันเหรอ”“โอ๊ย ไปกันใหญ่แล้ว” “เพราะฉันมีแค่เธอคนเดียวรัก ฉันถึงได้เป็นแบบนี้” เขาหวงเธอ ห่วงเธอ หึงเธอ ทั้งชีวิตเขาเลือกที่จะมีแค่เธอคนเดียว ธาวินกลัวการสูญเสีย ถ้าเกิดเธอไปชอบใครคนอื่น แล้วเขาจะเสียศูนย์ “ฉันก็มีแค่แกคนเดียวเหมือนกัน อย่าเป็นอะไรไปเลยนะ ฉันไม่อยากให้แกเจ็บตัว” “อืม” รับปากอย่างไม่ลังเล เมื่อเธอใช้ลูกอ้อนทำหน้าตาน่ารัก ธาวินใจอ่อนยวบ ใช่จมูกกดหอมที่แก้มใสสองข้างหลาย ๆ ที เจอแบบนี้ใครจะไปอดใจไหว“รับปากฉันนะ ว่าจะไม่เป็น

EP.20ดวงตาหวานประหม่ามองธาวินอย่างวิเคราะห์ เขาพูดว่าจะสู่ขอเธออีกแล้ว มันพูดง่ายมากเลยหรือไงคำคำนี้ ถึงได้หลุดพูดกับเธออยู่บ่อยครั้ง แล้วเธอจะตอบเขาอย่างไร“อยากเป็นสะใภ้บ้านฉันไม่ใช่” “...”“เงียบทำไม” “มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ”“ก็ไม่ได้เล่น” ก๊อก ก๊อก ก๊อก“รักลูก เปิดประตูหน่อย” กัลยาเคาะประตูห้องเรียกเธออีกครั้ง ได้ยินเสียงลูกสาวขานรับแล้ว แต่อลินดาก็ไม่ได้มาเปิดประตูให้ “โอเค ฉันต้องซ่อนตรงไหน” เห็นใบหน้าสวยคิดตระหนัก เขาจึงยอมถอยให้ครึ่งทาง แล้วเดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่ มันคงจะปุบปับเกินไป เขาเองก็ทำเกินไปเหมือนกัน ย่องเข้าบ้านอีกฝ่ายยามวิกาล รู้ว่ามันไม่ควร แต่เพราะเขาอยากเห็นหน้าเธอไง ทนคิดถึงเธอไม่ไหว ถึงได้ทำอะไรไม่ทันไม่คิด และยังเอาแต่ใจตัวเองให้เธอต้องเป็นวิตกกังวล “ห้องน้ำ” ธาวินยอมซ่อนแต่โดยดี อลินดามองตามเขาอยู่ครู่ จนกระทั่งประตูห้องน้ำปิด เธอจึงรีบสืบเท้าไปเปิดประตูให้คุณแม่ทันที“ตื่นแล้วค่า” “ขี้เซาจริง ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปลูก พ่อกับแม่มีธุระต้องเข้าบริษัท คุณพ่ออยากให้หนูไปด้วยกัน” “ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูจะรีบลงไป ขอเวลาครึ่งชั่วโมงทันไหมคะ”“ทันจ่ะ” อลินดาผ

EP.19อลินดายิ้มเขินเพราะคนในปลายสายทำใจเธอสั่นแรง คนเป็นพ่อแม่เห็นใบหน้าลูกสาวเปื้อนยิ้มก็ถึงกับมองหน้ากัน คุณพ่อเธอส่งเสียงกระแอมไอ เพราะรู้ดีว่าลูกสาวนั้นน่าจะกำลังปลูกต้นรักกับเพื่อนชายคนสนิท“แค่นี้ก่อน” อลินดารีบวางสายเมื่อคุณพ่อกำลังมองเธอผ่านหน้ากระจกรถด้านข้าง “เพื่อนโทรมาเหรอ” คนเป็นพ่อที่ถามขึ้น“ค่ะ” ก้มหน้าตอบ กำโทรศัพท์แน่น แอบยิ้มเล็ก ๆ หัวใจเธอแทบจะหลอมละลายด้วยคำพูดประโยคเดียวของเขา เปล่า แค่จะบอกว่า...คิดถึงอลินดานั่งแช่อยู่ในรถกอล์ฟเพียงคนเดียว เธอตัดเสียงรบกวนจากภายนอกเพราะต้องการฟังเสียงหัวใจของตนเอง โดยที่คุณพ่อคุณแม่พยายามเรียกเธออยู่หลายครั้ง “รัก ถึงบ้านแล้วลูก” “คะ...ค่ะ” คนตัวเล็กสะดุ้งไปเล็กน้อยเมื่อคุณแม่ดึงสติเธอกลับมา อลินดาก้าวขาลงจากรถ รุดเดินนำหน้าคุณพ่อคุณแม่เข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ เพราะกลัวว่าท่านจะมีคำถามกับเธอ “ลูกกลับมาบ้านรอบนี้ ดูสดใสขึ้นนะคะ” “รักโตแล้วคุณ จะมีความรักก็คงไม่แปลก”กัลยากับสามีมองลูกสาวเดินขึ้นไปบนชั้นสองของคฤหาสน์ ต่างมีความเห็นในเรื่องความรักของอลินดาที่ดูจะเบ่งบานสดใสราวกับดอกไม้แรกแย้ม ในช่วงกลางคืน เป็นเวลาเกือบเที่

EP.18อลินดามองลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย นัยน์ตาคมขึ้นประกายวาววับเหมือนดวงตาของสุนัขในยามรัตติกาลที่พร้อมจะล่าเหยื่อทำไมเขาถึงได้หื่นกับเธอขนาดนี้ ในความเงียบ เสียงหัวใจของทั้งคู่ดังพอให้ได้ยินเสียงของกันและกัน อลินดาและธาวินสบตานิ่งอยู่อย่างนั้นนานนับนาที จนกระทั่งคนตัวเล็กเป็นฝ่ายเอื้อนเสียงออกมา “เพื่อน ปล่อยฉัน” “ไหนบอกว่าให้ฉันได้ทุกอย่าง” “ก็ใช่...เแต่ต้องไม่ใช่ที่นี่” “ที่นี่บ้านฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ขัด” อลินดาอยู่ในอาณาเขตซึ่งเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา ในเมื่อเหยื่อสาวได้เข้ามาอยู่ในถ้ำเสือแล้ว เธอคิดเหรอว่าเสือตัวผู้ที่แสนจะหิวโหยตัวนี้ จะยอมปล่อยเหยื่อออกไปได้ง่าย ๆ ฉันจะขยี้เธอให้จมเขี้ยว“ฉันเริ่มหมดความอดทนกับเธอแล้วรัก” ธาวินผุดยิ้มร้าย หยิบกล่องถุงยางอนามัยออกจากกระเป๋ากางเกงมาวางบนโต๊ะหน้าโซฟา อวัยวะกลางกายพร้อมผงาดออกมาทักทายโลกภายนอกเต็มทน ธาวินหยัดกายขึ้นถอดเสื้อยืดสีดำออก แล้วโน้มตัวลงมาทับร่างเธออีกครั้ง ใบหน้าสวยแดงก่ำ ธาวินใช้นิ้วไล่เกลี่ยริมฝีปากสีสวยเล่นไปมา สบดวงตาหวานที่เกิดอาการประหม่า เมื่อชายหนุ่มตรงหน้าเธอกำลังแสดงสีหน้ายั่วยวนด้วยการกัดปาก ขยิบตาใ

ตอนพิเศษ [เฉพาะกิจ] 7จบบริบูรณ์อันดาขับรถกลับคอนโดด้วยหัวใจที่เต้นแรง เดมี่สาวน้อยที่เขาแอบชอบตอนนี้โตเป็นสาวมากแล้ว ถึงจะเห็นเธอไกลๆ เขาก็จำลักษณะและรูปร่างของเธอได้ร่างหนาเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว นึกถึงใบหน้าสวยหวานครั้งล่าสุดที่ได้เจอเธอก็หนึ่งปีที่ผ่านมา เพราะเธอต้องไปเรียนอยู่โรงเรียนประจำ ส่วนเขานั้นก็เตรียมตัวอ่านหนังสือสอบเพื่อเตรียมเข้ามหาวิทยาลัย"พี่ชอบเดมี่" ปากหนาเปล่งเสียงบอกความรู้สึกในใจเขากำลังตกอยู่ในภวังค์ห้วงแห่งความฝัน ฝันที่จะได้เป็นผู้ชายในฐานะคนรักของเธอ แต่ทว่าความฝันในจินตนาการของเขาก็ต้องดับลงด้วยเสียงของโทรศัพท์ที่ดังขึ้น"ใครโทรมาวะ" ปากหนาบ่นแล้วเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ"โทรมาทำไม" น้ำเสียงทุ้มหงุดหงิดพูดส่งไปยังปลายสาย..."เห็นแก่กินจริงๆเลย"..."เออๆรู้แล้ว เดี๋ยวซื้อเข้าไป"สายเมื่อครู่ที่โทรเข้ามาคือน้องสาวของอันดา เธอฝากซื้อขนมเค้กสตอเบอรี่ร้านโปรด"เค้กสตอเบอรี่สองชิ้นครับ" อันดายืนหน้าเคาน์เตอร์แล้วสั่งเค้กชิ้นโปรดให้กับฟ้าใสทว่าจู่ๆกลับมีเสียงซุบซิบนินทาของผู้หญิงหลุ่มหนึ่งกำลังนินทาเขาอยู่ในระยะใกล้อันดาได้ยินคำนินทาทุกคำ และเธอพวกนั

ตอนพิเศษ 6 [เฉพาะกิจ]เด็กผมเปีย ฉันกับพี่เตอร์และลูกๆขึ้นมายังห้องคอนโดของเจ้าสองแฝดเพื่อมาตรวจความเรียบร้อยภายในห้องก่อนจะกลับถึงคราวที่ต้องปล่อยให้ลูกได้มีชีวิตอิสระ ถึงเขาสองคนจะโตพอที่ดูแลตัวเองได้ แต่คนเป็นแม่อย่างฉันกลับรู้สึกโหวงเหวงยามที่ต้องห่างลูก"ทุกอย่างครบนะลูก มีอะไรขาดเหลือก็บอกพ่อกับแม่นะ" คอนโดหรูใจกลางเมืองแห่งนี้เป็นคอนโดแบบสองชั้น ติดรถไฟฟ้า เดินทางสะดวก และแน่นอนว่าคนที่จัดการก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสามีของฉันที่เป็นคนซื้อให้ตอนแรกอันดากับฟ้าใสจะขอแยกห้องอยู่ แต่ฉันค้าน ถึงเขาสองคนจะชอบทะเลาะกันแค่ไหน แต่ฉันเชื่อว่ายังไงลูกแฝดสองคนนี้จะต้องดูแลกันได้ แต่ทว่าความแสบเนี่ยสิ น่าจะกินกันไม่ลง คงไม่มีใครยอมใครภายในห้องคอนโดมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ลูกชายฉันชอบเล่นสนุ๊กเกอร์มาก ตอนอยู่ที่บ้านก็เล่นกับพ่อของเขาอยู่บ่อยๆ ลูกชายก็เลยขอโต๊ะสนุ๊กมาไว้เล่นที่ห้อง ส่วนลูกสาวเธอไม่ขออะไรมาก แค่อยากได้ทีวีหกสิบนิ้วเพื่อติดไว้ดูซีรีส์ตอนกลางคืนให้หนำใจทุกอย่างสะดวกสบายเหมือนได้อยู่บ้าน ห้องนอนก็มีสองห้อง อยู่ทางด้านชั้นบน แบ่งโซนของใครของมัน ต่างคนต่างอยู่ ข้าวของเครื่

ตอนพิเศษ 5 [เฉพาะกิจ]ท้องแฝดหลังจากวันที่เราสองคนแต่งงานกัน ฉันขอร้องพี่เตอร์ว่าขอทำงานที่โรงพยาบาลก่อนสักสองถึงสามปี แต่เขาต่อรองให้ฉันทำงานแค่หนึ่งปีเท่านั้น ตั้งแต่แต่งงานมาพี่เตอร์เอาแต่ใจมากๆ ถึงขนาดว่าฉันต้องเรียกเขามานั่งจับเข่าคุยกัน ถึงได้รู้สาเหตุว่าทำไมเขาถึงเอาแต่ใจไม่ฟังเหตุผล และไม่ยอมให้ฉันได้ทำงานในอาชีพที่ฉันรัก ร่ำเรียนมาหกปีขอใช้วิชาความรู้ได้ช่วยเหลือคนสักหน่อยเถอะและสาเหตุที่เขางอแงหนักขึ้นก็เพราะฉันเคยบอกเขาไว้ว่าจริงๆแล้วเสป็คของฉันชอบคนในเสื้อกาวน์ ขาวสะอาด ไม่ใช่เสื้อช็อป นั่นคือสิ่งที่ทำให้พี่เตอร์วิตกมาตลอดถึงได้คัดค้านไม่ให้ฉันมาทำงานที่โรงพยาบาลทำเอาฉันเกือบท้อเหมือนกัน แต่เขาก็ยอมใจอ่อนทำตามคำขอของฉัน และแน่นอนว่าสิ่งที่เขาต่อรองทำเอาฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ระหว่างนี้เขายอมให้ฉันได้ทำงานอาชีพหมอตามที่วาดฝัน แต่ถ้าเกิดเขาเสกเด็กแฝดเข้าท้องได้เมื่อไหร่ ฉันต้องยุติบทบาทอาชีพหมอในทันทีหนึ่งปีผ่านไป ผลผลิตที่พี่เตอร์ตั้งใจทำตอนนี้มันออกดอกออกผลอย่างไม่น่าเชื่อ และฉันก็ต้องยุติบทบาทคุณหมอตามสัญญา เพราะฉันมีอาการเวียนหัวและอาเจียนหนักมากขึ้น ในคราแรกฉันคิ

ตอนพิเศษ 4 [เฉพาะกิจ]คืนวิวาห์ วันสำคัญที่ฉันและพี่เตอร์รอคอยก็มาถึง พิธีวิวาห์ถูกจัดขึ้นตามฤกษ์ที่คุณแม่ของเราทั้งสองคนเป็นคนหามาให้สถานที่งานมงคลจัดขึ้นที่โรงแรมชื่อดังอันดับหนึ่งของประเทศไทยในเครือ pya ซึ่งเป็นโรงแรมของครอบครัวพี่เดลที่มีอยู่ทั่วทุกภูมิภาคท่ามกลางเสียงเพลงหวานเคล้าคลอจากวงดนตรีออเครสต้า ทำให้บรรยากาศในงานอบอวลไปด้วยความสุข แต่ทว่าเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่ข้างๆฉันก็ยังคงแสดงสีหน้าเรียบนิ่งตั้งแต่ลงจากเวทีพิธีทุกขั้นตอนของงานวิวาห์จบลงเป็นที่เรียบร้อย เราสองคนจึงเดินไปตามโต๊ะแขกเหรื่อเพื่อขอบคุณทุกคนที่มางานมงคลสมรสของเราในวันนี้"พอใจไหมเพื่อน" พี่เดลเอ่ยถามเจ้าบ่าวที่ยืนแสดงสีหน้าเรียบนิ่งพร้อมกับตบลงบนบ่าของเจ้าบ่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มพี่เดลภูมิใจมากกับผลงานของตัวเอง เขาเป็นคนเสนอสถานที่และเป็นคนเนรมิตห้องบอลรูมออกมาสวยงามและอลังการมากๆ"อืม""อืมของมึงนี่พอใจหรือไม่พอใจวะ""เออ ขอบใจมาก" เขาไม่ตอบกลับว่าพอใจหรือไม่พอใจ พี่เตอร์ออกอาการเซ็งๆที่เพื่อนของเขาเจ้ากี้เจ้าการจัดให้ทุกอย่าง ก็เจ้าบ่าวของฉันอยากคิดคอนเซปต์เนรมิตงานแต่งด้วยตัวเองเพราะเป็นงานมงคลที่มีแค่ครั้งเ

ENGINEER 89 | ตอนพิเศษ 3 จบ | #สามปีผ่านไปเหมือนว่าเรื่องราวตรงหน้าเพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นาน เสมือนเป็นภาพทับซ้อนของกันและกัน วันนี้เป็นวันจบการศึกษา ฉันได้เป็นบัณฑิตอย่างเต็มตัว ภาพในหัวเมื่อหกปีก่อนมันเป็นภาพย้อนกลับเข้ามาในหัวสมองฉันอีกครั้งในวันที่แฟนของฉันได้รับปริญญา ตอนนี้ถึงตาฉันบ้างแล้วมีความสุขจัง"คอนเกรทนะครับ" พี่เตอร์ยื่นดอกกุหลาบสีแดงช่อโตส่งมาให้"น้องสาวของพี่ เก่งมากที่คว้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง" พี่คัพเอ่ยปากชมแล้วสวมกอดฉัน ก่อนที่จะมีเสียงของอีกคนเอ่ยขึ้น"พี่คัพ แฟนผม""อะไร ฉันเป็นพี่ชายแท้ๆแกยังจะหวงอีกหรือไง เดี๋ยวฉันจะเอาน้องสาวฉันคืน" สองคนนี้เป็นเจอหน้ากันต้องเถียงกันตลอด แถมพี่เตอร์ยิ่งหวงฉันหนักมากขึ้นกว่าเดิม แม้แต่พี่ชายแท้ๆของฉันเขาก็ยังหวง ดูเอาจากเมื่อกี้สิ พี่ชายฉันแค่กอดน้องสาวยังแสดงสีหน้าไม่พอใจแบบนั้น"อ่ะนี่" พี่คริสยื่นกล่องสีเหลี่ยมสีดำกล่องเล็กๆมาให้พร้อมกับผูกโบว์สีแดงอยู่ที่กล่อง เมื่อฉันเปิดดูถึงกับตกใจเอามากๆ มันเป็นกุญแจรถบีเอ็มที่ฉันกำลังอยากได้อยู่พอดี"ขอบคุณนะคะ" ฉันยกมือไหว้แล้วสวมกอดพี่คริส ของขวัญชิ้นนี้ถูกใจฉันที่สุดเลย"หนูแคร์

ENGINEER 88| ตอนพิเศษ 2 | เหมือนฉันกำลังโดนเขาหลอกล่อยังไงยังงั้น เรียนจบแต่งงานมีลูก แล้วฉันจะเอาเวลาตรงไหนไปทำงาน เขาต้องคิดวางแผนอะไรอยู่แน่ๆ"สรุปแคร์จะได้ทานไอติมไหมคะ" ฉันทำหน้าบึ้งใส่ คนมันอยากทานของหวานแต่กลับจะมาอยากให้ฉันทาน...ไอแท่งยักษ์ของเขา คนอะไรหื่นได้ตลอดเวลา พอมีช่องว่างก็จะชอบพูดลามกทุกที"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ พี่ก็กำลังจะพาไปทานอยู่นี่ไง""ไอติมร้านนั้นนะคะ ถ้าพี่ไม่พาไปแคร์จะหนีกลับบ้านจริงๆด้วย""ครับๆ พี่แค่ล้อเล่นเอง อย่าหนีพี่เลยนะ" เขาเลยรีบจูงมือฉันพาไปทานร้านไอติมที่ฉันเพิ่งชี้บอก"เชิญค่ะ" เสียงพนักงานผู้หญิงเดินมาต้อนรับเราสองคน แต่สายตาเธอกลับโฟกัสไปที่คนที่เดินตามหลังฉันมาติดๆ"พี่เตอร์คะ เราไปนั่งกันตรงนั้นดีกว่า" ฉันรีบหันไปควงแขนเขาเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของให้เธอเห็นว่าฉันคือแฟนของเขา พนักงานผู้หญิงที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มให้เล็กๆแล้วเดินถอยออกไป"พี่ทานไอติมกับแคร์ไหมคะ""แคร์ทานเถอะ""งั้นแคร์สั่งแล้วนะคะ" ฉันจึงโบกมือเรียกพนักงานหญิงเพื่อมารับออเดอร์"ว้าวว! น่าทานมากเลยค่ะ พี่เตอร์ถ่ายรูปให้แคร์หน่อยได้ไหมค๊า~" ฉันบอกน้ำเสียงอ้อนยิ้มตาหยีเพราะอยา

“ใช่ เบลยังมีพี่ มีลูก ๆ เป็นความรักความอบอุ่นให้กับเบล”“แต่เบลมีเรื่องจะขอพี่อีกอย่าง”“อะไรล่ะ”“เรื่องงาน...”“พี่ขอไม่รับปาก มันเป็นงานที่ครอบครัวพี่ก็สร้างมานาน คุณพ่อส่งต่อให้พี่เป็นคนจัดการ แต่ก็จะพยายามตัดไปทีละข้อ”“ค่ะ เบลเข้าใจ เบลห่วงลูกค่ะไม่ใช่อะไร ตอนนี้แกเข้าใจแค่ว่าพ่อเป็นมาเฟีย มี

คนมันของขาด! “อยากจะรู้จริง ว่าเมียพี่ยังเด็ดเหมือนเดิมไหม”“อื้อ พี่เคนเดี๋ยวสิคะ”“ไม่เดี๋ยวแล้ว พี่จะไม่ไหวแล้วนะ” รามิลช้อนใต้เรียวขาแล้วอุ้มไว้แนบอก พาภรรยาไปเล่นจ้ำจี้กันในห้องน้ำ รามิลวางภรรยาไว้ในอ่างอาบน้ำไฟเบอร์ที่วางตั้งอยู่ริมกำแพงสีขาวสะอาด ส่วนเขาลากเก้าอี้มาวางตั้ง ปลดเปลืองผ้าทุกชิ้

SPECIAL 3“สวัสดีค่ะคุณลุง เมื่อไหร่คุณลุงจะมาหาวีนัสคะ วีนัสคิดถึงคุณลุงม๊ากมากค่ะ วีนัสอยากอยู่กับคุณลุง วีนัสอยากไปเที่ยวเกาะค่ะ”[ ไม่น่าจะอยากมาหาลุงหรอก อยากมาเล่นน้ำมากกว่า ถามคุณพ่อหนูก่อนไหม ว่าอนุญาตหรือเปล่า ]อาชวะโดนหลานสาวตัวน้อยออดอ้อน มีเหรออาชวะจะไม่ใจอ่อน แค่เธอเปิดปากขอ อาชวะก็จัด

ขวัญพิชชาและรามิลเดินมองตามลูก ๆ ของตน ก่อนที่ภรรยาจะเป็นคนพูดขึ้น “ดีนะคะ ที่ลูกชายไม่ได้นิสัยพี่มาทั้งหมด” ขวัญพิชชาเอ่ยแซวสามี รามิลเองก็ไม่ได้ออกปากคัดค้าน เพราะสิ่งที่ภรรยาพูดมามันเป็นเรื่องจริง“วิคเตอร์เป็นเด็กที่คุมสติได้ดีกว่าพี่ แต่เรื่องปากนี่ใช้ได้ พี่ชอบนะ”คำเรียกแทนตัวเองของรามิลเปลี่

SPECIAL 2วิคเตอร์ลูกชายคนโตวัย 8 ปี เดินเท้ามาพร้อมกับคุณพ่อ วัย 38 ปี ทั้งท่วงท่าและการเดิน หรือแม้แต่ใบหน้าทุกส่วนที่จัดวางเรียงเหมือนคนเป็นพ่อไม่มีผิดเพี้ยน ตอนนี้สองพ่อลูกหยุดยืนอยู่ต่อหน้าบอดี้การด์นับสิบ พวกเขาแบ่งกันเป็นสองฝั่ง แต่ทว่ากลับมีบุคคลหนึ่ง นั่งคุกเข่่าสวมหมวกไอ้โม่งอยู่ตรงหน้า โด

SPECIAL 1ย้อนเหตุการณ์ไปเมื่อก่อน รามิลรู้ข่าวของอคิราห์และณิลินเมื่อคนที่เคยรักหักหลังกำลังจะไปหย่ากันที่เขต ลูกน้องถ่ายภาพส่งมารายงาน ในระหว่างที่เขากำลังเดินทางไปสนามบิน“ในที่สุด” เสียงทุ้มเรียบเย็นเอ่ยขึ้นเบา ๆ มองภาพคู่รักที่เพิ่งแตกหักกันสด ๆ ร้อน ๆแต่ในขณะเดียวกัน เขาเองก็คิดเรื่องขวัญพิช

BAD ENGINEER 11| ยาปลุกเซ็กส์ | โดนัทได้รับข้อความจากเมจิกในเวลาหกโมงเย็น เพราะก่อนหน้าเธอแชตไปบอกกับเมจิกว่าให้พี่ไมค์พี่ชายของเมจิกพาเธอเข้าผับอีกสักวัน และแน่นอนว่าเมจิกก็ต้องไปกับเธอด้วยLineเมจิก : ดีลค่ะเพื่อนเมื่อได้รับข้อความยืนยันจากเมจิก โดนัทหอบหิ้วเดรสสั้นเกาะอกสีขาวที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าของเธอเอาไปแขวนไว้ที่รถเธอเริ่มลงมือแต่งหน้าทำผมเพื่อรอเวลา วันนี้โดนัทรวบผมครึ่งหัวสูงๆ ปล่อยผมหางม้ายาวผูกโบสีขาว แต่งหน้าโทนสีชมพูให้ดูน่ารักสมวัยส่วนชุดเธอค่อยไปเปลี่ยนเมื่อถึงสถานบันเทิง ให้ใส่ตอนนี้ม๊าเธอคงได้ฟาดหลังลายเป็นแน่เมื่อถึงเวลานัดเธอลงมายังชั้นล่างแล้วบอกกับป๊าม๊า"ม๊า ป๊า คืนนี้หนูไปนอนคอนโดแคร์นะ มีรายงานต้องทำ""อีกแล้วเหรอ""ใช่ ม๊าขอตังหน่อยค่ะ" เธอเดินเข้าไปหาม๊าแล้วนั่งพับเพียบแบมือขอเงินม๊าทำตาปริบๆ"เดือนนี้ใช้เยอะนะแกอะ""แหม เข้ามหา'ลัย มันก็มีค่าใช้จ่ายสูงอยู่แล้ว หนูเรียนแพทย์นะม๊าอย่าลืม แค่ค่าเทอมก็หลักแสนแล้ว" เธอบอกยิ้มๆ แล้วรอลุ้นว่าม๊าจะให้เงินเธอเท่าไหร่ครอบครัวโดนัทเปิดร้านอะไหล่รถยนต์ขนาดใหญ่ที่สุดในกรุงเทพ มีสินค้าแบรนด์ดังให้เลือกทุกประเภท ไม่

BAD ENGINEER 10| น่ารัก น่ากระแทก |โดนัทอยากจะเอาตัวรุ่นพี่มาเป็นกระสอบทราย เธอจะได้ทั้งต่อย ทั้งเตะ อีกอย่างเราไม่ได้สนิทกันถึงขั้นที่เขาจะมาพูดกับเธอถึงเรื่องใต้สะดือ คำพูดของเขามันสื่อออกมาให้เธอรู้อย่างชัดเจน"กดมาก็กดกลับเอาสิ" เธอท้า คิดว่าเธอจะกลัวเขางั้นเหรอ ไม่มีทางใบหน้าคมยกยิ้มมุมปากก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆเธอทำให้หน้าของทั้งสองคนห่างกันเพียงคืบ กลายเป็นโดนัทที่เริ่มหายใจติดขัด เม้มปากแน่น เมื่อกี้เธอยังปากดีอยู่เลย แต่พอรุ่นพี่หนุ่มเอาหน้ามาใกล้ๆเธอกลับหัวใจเต้นแรง"กลัวเหรอ ปากดีแบบเมื่อกี้อีกสิ" เขาท้า ถ้าเธออยากจะต่อปากต่อคำอีกละก็ เขานี่แหล่ะจะปิดปากเธอด้วยการจูบซ้ำๆ คนมันเคยๆกันอยู่แล้วจะแคร์ทำไมมือหนาจับปลายคางมนเชิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะมองเข้าไปในแววตาหวานที่สั่นระริก ถึงจะรู้สึกประหม่าแต่เธอก็ขอสู้กลับด้วยแววตา จะไม่หลบสายตา ไม่เบี่ยงหน้าหนี เพราะเธอเองก็อยากจะรู้ว่าคนตรงหน้าจะทำอะไรเธอ"น่ารัก น่ากระแทก" คำหลังรุ่นพี่หนุ่มพูดเน้นย้ำจนคนฟังถึงกับรีบผลักให้ออกห่างแล้วพ่นน้ำลายใส่คนตรงหน้ารัวๆ"ไอ้โรคจิต ไอ้คนจิตใจต่ำ ไอ้...ไอ้กรวดท้องร่อง ไอ้ชะมดเช็ด ไอ้มั่วไ

BAD ENGINEER 9| ไม่สวยบาดตา แต่ปากหมาบาดใจ |โดนัทคอยหันมองหนุ่มรุ่นพี่เป็นระยะว่าเขาเดินตามเธอมาหรือยัง เมื่อกี้ตอนที่เธอเดินไปในกลุ่มแล้วทุบโต๊ะดังปึง~ ในใจเธอนับหนึ่งถึงสิบ พยายามอดกลั้นไม่อาละวาดกลางโรงอาหาร ไม่งั้นเรื่องของเธอกับรุ่นพี่คนนี้คงได้ดังไปทั่วมหา'ลัย เธอจึงตัดสินใจเรียกให้รุ่นพี่เดินตามเธอออกมาแล้วไปหาที่คุยเงียบๆ "โดนัท" เดลตะโกนเรียกเธอแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งตาม เธอจึงหันมองตามเสียงเรียกแล้วหยุดยืนทำตาขวางใส่"จะคุยอะไร" เขาถาม "เดี๋ยวก็รู้ ตามมา" เธอบอกเสียงแข็ง แล้วหันกลับเดินหน้าต่อโดยที่มีรุ่นพี่หนุ่มเดินขนาบข้าง"นี่ มีเรื่องอะไรจะคุยก็พูดมาเลย" เขาถาม เพราะเขาเองก็อยากรู้ แล้วทำไมถึงคุยตอนนี้ไม่ได้ เธอจะพาเขาไปไหนโดนัทหยุดเดินแล้วหันไปถามด้วยสีหน้าเซ็งๆ "จะให้พูดตรงนี้?""ใช่ พูดมาเลย เสร็จแล้วพี่จะได้กลับไปกินข้าวต่อ" "กินตีนหนูก่อนก็แล้วกัน" เธอกัดฟันพูดแล้วมองหน้ารุ่นพี่ด้วยอารมณ์โกรธ เธอโกรธเขามากพลันนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เขาทำเธอเกือบจะขาดใจตาย ต่อให้เมื่อคืนเขาเมาจนขาดสติไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เธอเองปล่อยผ่านไปไม่ได้ และ

BAD ENGINEER 8| อย่าให้องค์แม่ประทับแรง |โดนัทเธอมีเรียนเช้า วันนี้เธอถึงมหา'ลัยตั้งแต่เจ็ดโมงแล้วเดินป้วนเปี้ยนอยู่ที่หน้าตึกวิศวะหวังจะเจอหน้าใครบางคนที่ทำให้เธอมีภาพจำอย่างไม่รู้ลืม เธออยากจะกรี๊ดใส่หน้ารุ่นพี่แล้วบิดคxยเอาให้สืบพันธ์ต่อไปไม่ได้ โดนัทอยากจะสรรหาคำด่ามาด่าแบบเจ็ดชั่วโคตร ไอรุ่นพี่โรคจิตทำเอาเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับเพราะภาพมันติดตา มันเหมือนเธอเห็นภาพซ้อน รอบแรกเมาไม่รู้เรื่องทั้งคู่แต่ดันมาเห็นเขานอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ ไหนจะท่อนลำใหญ่ที่ช่วงล่างมันนห่อเหี่ยวเหมือนหนอนน้อยที่ตายไปแล้ว นึกแล้วอี๋~แต่ที่หนักไปกว่านั้นเมื่อคืนเขาจับแก่นกายใหญ่ยัดเข้าไปในปากเธอจนคับแน่นปากมากๆ ทำเอาเธอตาเหลือกเพราะส่วนหัวของแก่นกายมันจุกอยู่ที่คอหอยของเธอ ถ้าเมื่อคืนเธอไม่ออกแรงผลักเขามีหวังคงมีข่าวเธอลงโซเชียลทุกแพลตฟอร์มนักศึกษาสาวมหา'ลัยชื่อดังดับคาโรงแรมหรูย่าน....สาเหตุการตาย : อมคxยโหดจนตาเหลือกขาดอากาศหายใจตาย วันนี้เธอตั้งใจมาด่าเขาโดยเฉพาะ โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาหรือเปล่า เขาเรียนเช้า หรือว่าเรียนบ่าย เธอเดินไปมาอยู่หน้าตึกอยู่นานเป็นชั่วโมงจนตอนนี้ก็เป็นเวลาแปดโมงแล

BAD ENGINEER 7| อมของใหญ่ | เดลจับล็อกข้อมือเธอเอาไว้เหนือศีรษะแล้วก้มใบหน้าลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาว"กรี๊ดดดด~ไอขี้เมา ไอคนหื่น ไอเปรต ไอ...." โดนัทสรรหาคำด่าทั้งหมดที่เธอนึกออก เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างพยายามผลักคนเมาที่ไม่ได้สติให้พ้นออกจากตัวเธอ"ไอเมจิกคุยเสร็จยัง มาช่วยฉันก่อน ไอขี้เมาจะจับฉันปล้ำแล้ว" เธอตะโกนสุดเสียง เพื่อให้เมจิกรีบเข้ามาช่วย แต่ทว่าเพื่อนเธอก็ไม่เข้ามาช่วยสักที"เมจิก ไอเมโว้ยยยย ไอบ้าผู้ชายยย~" เสียงตะโกนลั่นห้องทำให้คนเมาที่ไม่ได้สติผละใบหน้าออกจากซอกคอแล้วหรี่ตามองคนที่นอนอยู่ใต้ร่างให้ชัดๆ"นี่ใคร~""โดนัทไงที่น่ารักๆอะ""น่ารัก?" คนเมาทำหน้ายุ่ง ก้มหน้าลงไปใกล้ๆ หวังจะได้เห็นหน้าชัดๆ"น่ารักจริงด้วย มาจุ๊บทีมา~" ฝ่ามือหนายกขึ้นกอบกุมใบหน้าหวานแล้วมอบจุมพิตให้กับเธอ สัมผัสอุ่นร้อนที่ริมฝีปากทำเอาโดนัทสะดุ้งเฮือก เธอตกใจเบิกตากว้างได้แต่นอนตัวแข็งทื่อให้คนเมาจูบทาบทับริมฝีปากอยู่แบบนั้น"อื้มมมม~" คนเมาส่งเสียงในลำคอคล้ายจะถูกใจ มือหนาปล่อยข้อมือเธอที่ตรึงไว้เหนือศีรษะแล้วค่อยๆ เคลื่อนมือลงมาสัมผัสไปตามเรือนร่างก่อนที่หนุ่มรุ่นพี่จะสอดมือหนาเข้าไปใต้เสื้อแ

"ห๊ะ" เมจิกถึงกับตกใจที่ได้ยินชื่อชัดๆอีกครั้ง เธอจำได้ว่าชื่อนี้เป็นชื่อของคนที่เพื่อนเธอไปนอนกับเขาในคืนที่เธอหายตัวไป "ไปช่วยเขาหน่อยไหมแก" โดนัทหันไปถามเมจิกที่กำลังยืนจ้องหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทแบบไม่วางตาเพราะเธออยากจะเห็นหน้าชัดๆ ว่าหล่อเกาหลีอย่างที่เพื่อนเธอบอกจริงหรือเปล่า"อือๆ" เมจิกตอบรับแล้วเดินเข้าไปหาหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์ "พี่เดลๆ หนูเองโดนัท พี่จะไปชั้นไหน" เธอเข้าไปหารุ่นพี่หนุ่มแล้วประคองเขาเอาไว้เผื่อเขาจะล้มพับลงไปกับพื้น"อ้อ โดนัทนี่เอง~ พี่จาปายชั้น...ชั้น...รักเธออออได้ยินฉันม้ายยยย ทุกอย่างที่หัวใจฉานนนบอก~" เดลตะเบงเสียงร้องเพลงออกมาดังลั่น ทำให้ผู้คนที่เดินไปมาโดยรอบหันมามองพวกเธอ "พี่เดล ถามว่าจะไปชั้นไหน ไม่ได้ให้ร้องเพลง" "อึก~ชั้น~สามสิบ"เมื่อรู้ชั้นที่จะไปนิ้วเรียวสวยกดไปที่ปุ่มขึ้นลิฟท์ แล้วหิ้วปีกหนุ่มรุ่นพี่กับเพื่อนเธอคนละข้างเพื่อพาเขากลับไปยังห้องพัก"ทำไมอยู่สูงจังวะ" เมจิกเอ่ยถามก่อนจะพาตัวหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทเข้าไปในลิทฟ์ที่เปิดประตูรอแล้ว เมื่อประตูลิฟท์ปิดสนิท นิ้วเรียวสวยกดไปยังชั้นสามสิบตามที่รุ่นพี่บอก"พี่ๆคีย์การ์