“ประธานฮั่ว ฉันอยากคุยกับคุณสักหน่อย…”
“ไม่มีเวลา” เขาปฏิเสธอย่างเย็นชา “มีเรื่องอะไรไปบอกเลขาฉัน นัดคิวให้เรียบร้อย”
พูดจบ เขาก็วางสายทันที
เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ดังขึ้นจากปลายสายที่ถูกตัดไป
เพื่อช่วยซูเสี่ยวฝู ฉือหว่านจึงไม่มีทางเลือก นอกจากไปหาฮั่วซือหานด้วยตัวเอง “ทนายหลี่ รอข่าวจากฉันนะคะ”
…
ฉือหว่านไปถึงสวนหลวง สาวใช้เปิดประตูให้ “คุณนาย”
“ฮั่วซือหานอยู่ไหม ช่วยไปบอกเขาทีว่าฉันอยากเจอเขา”
“ได้ค่ะคุณนาย รอสักครู่นะคะ”
ฉือหว่านยืนรออยู่ด้านนอก ไม่นานสาวใช้ก็กลับมา “คุณนาย คุณผู้ชายอยู่ในห้องทำงาน แต่เขาบอกว่าไม่อยากพบคุณค่ะ”
เขาไม่อยากเจอเธอ
ฉือหว่าน “งั้นฉันจะยืนรออยู่ตรงนี้ จนกว่าเขาจะอยากเจอ”
ทันใดนั้น รถตู้หรูคันหนึ่งก็มาจอดลง โหลวซินเยว่สวมรองเท้าส้นสูงคริสตัลก้าวลงจากรถ
เธอเห็นฉือหว่านแล้วยิ้มเยาะ “หวานหว่าน เธอมาเจอประธานฮั่วเหรอ? เขาไม่ออกมาหาเธอหรอก ประธานฮั่วไม่ได้ชอบเธอ เธอจะตามตื๊อไปก็ไม่มีประโยชน์”
พูดจบ โหลวซินเยว่ก็เดินเชิดหน้าเข้าไปในบ้านอย่างภูมิใจ
มือทั้งสองข้างของฉือหว่านที่แนบอยู่ข้างตัวกำแน่นจนสั่น
ในห้องทำงาน ฮั่วซือหานนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน กำลังอ
