เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 225
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 226
“ประธานฮั่ว ฉันอยากคุยกับคุณสักหน่อย…”“ไม่มีเวลา” เขาปฏิเสธอย่างเย็นชา “มีเรื่องอะไรไปบอกเลขาฉัน นัดคิวให้เรียบร้อย”พูดจบ เขาก็วางสายทันทีเสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ดังขึ้นจากปลายสายที่ถูกตัดไปเพื่อช่วยซูเสี่ยวฝู ฉือหว่านจึงไม่มีทางเลือก นอกจากไปหาฮั่วซือหานด้วยตัวเอง “ทนายหลี่ รอข่าวจากฉันนะคะ”…ฉือหว่านไปถึงสวนหลวง สาวใช้เปิดประตูให้ “คุณนาย”“ฮั่วซือหานอยู่ไหม ช่วยไปบอกเขาทีว่าฉันอยากเจอเขา”“ได้ค่ะคุณนาย รอสักครู่นะคะ”ฉือหว่านยืนรออยู่ด้านนอก ไม่นานสาวใช้ก็กลับมา “คุณนาย คุณผู้ชายอยู่ในห้องทำงาน แต่เขาบอกว่าไม่อยากพบคุณค่ะ”เขาไม่อยากเจอเธอฉือหว่าน “งั้นฉันจะยืนรออยู่ตรงนี้ จนกว่าเขาจะอยากเจอ”ทันใดนั้น รถตู้หรูคันหนึ่งก็มาจอดลง โหลวซินเยว่สวมรองเท้าส้นสูงคริสตัลก้าวลงจากรถเธอเห็นฉือหว่านแล้วยิ้มเยาะ “หวานหว่าน เธอมาเจอประธานฮั่วเหรอ? เขาไม่ออกมาหาเธอหรอก ประธานฮั่วไม่ได้ชอบเธอ เธอจะตามตื๊อไปก็ไม่มีประโยชน์”พูดจบ โหลวซินเยว่ก็เดินเชิดหน้าเข้าไปในบ้านอย่างภูมิใจมือทั้งสองข้างของฉือหว่านที่แนบอยู่ข้างตัวกำแน่นจนสั่นในห้องทำงาน ฮั่วซือหานนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน กำลังอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 227
ฮั่วซือหานเหลือบตาไปมองโหลวซินเยว่ตอนนี้โหลวซินเยว่เอามือกดมือเขาไว้ เธอรู้สึกถึงโครงกระดูกนิ้วมือที่เรียวยาวแข็งแรงของเขา และยังสัมผัสได้ถึงนาฬิกาข้อมือสุดหรูบนนั้น เย็นเยียบ หรูหราราวกับตัวเขา ทั้งห่างไกล ทั้งน่าหลงใหลจนอดใจไม่อยู่ใบหน้าบริสุทธิ์ราวนางเอกสาววัยใสของโหลวซินเยว่เริ่มมีสีแดงเรื่อ “ประธานฮั่ว คืนนั้น…ฉันเต็มใจนะคะ แล้วคืนนั้นก็ยัง…ยังเป็นครั้งแรกของฉันด้วย คุณยังจำคืนนั้นของเราได้ไหม?”กู้เป่ยเฉินเห็นสถานการณ์ชักไม่ดี กำลังจะอ้าปากพูด “พี่รอง…”แต่เพื่อนนักธุรกิจหนุ่มข้างๆ กดเขาไว้ แล้วกระซิบเตือนเบาๆ “คุณชายกู้ ผมว่าเรื่องระหว่างประธานฮั่วกับสาวน้อยคนนี้มันชัดเจนแล้วล่ะ ถ้าประธานฮั่วเอ็นดูใคร คนนั้นแหละถึงจะได้เป็นพี่สะใภ้ของคุณ”แต่กู้เป่ยเฉินไม่คิดแบบนั้น สำหรับเขา คนที่คู่ควรเป็นพี่สะใภ้ มีแค่เจียวเจียวคนเดียวฮั่วซือหานมองใบหน้าหวานเขินของโหลวซินเยว่ แท้จริงแล้วตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาแทบไม่ได้คิดถึงคืนนั้นเลยเพราะความทรงจำของเขาในคืนนั้น เต็มไปด้วยภาพของเขากับฉือหว่านความฝันอันเร่าร้อนระหว่างเขากับฉือหว่านเขาจำได้แม่นถึงภาพที่ฉือหว่านเบ่งบานอยู่ใต้ร่างเข
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 228
ทันทีที่เธอก้าวขึ้นเวที เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นทั่วทั้งบาร์เสียงดนตรีเริ่มบรรเลง ร่างบนเวทีเคลื่อนไหวตามจังหวะทันทีเธอโหนตัวขึ้น เสมือนงูน้ำไหลลื่น พันร่างเข้ากับเสาเหล็ก หมุนตัว พลิกกายร่างกายอ่อนช้อยยืดหยุ่นดั่งกิ่งหลิว บิดโค้งเป็นรูปร่างต่างๆ ได้อย่างง่ายดาย ความเคลื่อนไหวเร้าใจจนเรียกเสียงกรี๊ดจากชายหนุ่มทั่วทั้งบาร์หนุ่มไฮโซในโซนวีไอพี ตื่นเต้นจนดึงแขนกู้เป่ยเฉินไว้ “คุณชายกู้! ที่นี่มีสาวเซ็กซี่แบบนี้อยู่ในบาร์ตั้งแต่เมื่อไหร่! เก็บเงียบไม่แบ่งกันเลยนะ!”กู้เป่ยเฉินมองหญิงสาวบนเวทีอย่างมึนงง สาวสวยระดับนี้ แทบจะกลายเป็นตัวหลักของบาร์ได้เลย แล้วทำไมเขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน?เธอเป็นใคร?ในตอนนั้นเอง มือใหญ่ที่ถือขวดเหล้าของฮั่วซือหานก็ชะงักกะทันหัน สายตาของเขาจับจ้องไปยังหญิงสาวบนเวทีแน่นิ่ง ไม่ละสายตาแม้แต่วินาทีเดียวฉือหว่านที่กำลังเต้นอยู่บนเวที รู้ทันทีว่าเขากำลังมองเธอเธอแย้มยิ้มเย้ายวน แล้วก็โชว์ท่าสปลิตกลางอากาศได้อย่างสบายว้าว!เสียงกรี๊ดของชายหนุ่มในบาร์ดังขึ้นราวกับพายุชายคนหนึ่งอุทาน “บ้าเอ๊ย! ร่างกายนี่อ่อนเป็นบ้า!”“สปลิตกลางอากาศได้สบายแบบนี้ คนที่ได้เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 229
ฉือหว่านเหลือบสายตาไปมองโหลวซินเยว่ก่อนเป็นอันดับแรก “คุณคะ ช่วยหลบหน่อยได้ไหม คุณบังฉันกับประธานฮั่วอยู่น่ะค่ะ”ฉือหว่านเย้ยหยันอย่างชัดเจน ไล่โหลวซินเยว่ออกไปโดยตรงโหลวซินเยว่โกรธจนกำหมัดแน่น เธอไม่อยากหลบให้เลยสักนิดแต่พวกหนุ่มไฮโซรอบข้างก็พากันส่งเสียงเชียร์ “ซุปตาร์โหลว หลีกให้หน่อยสิ!”“…” โหลวซินเยว่จ้องฉือหว่านด้วยสายตาเคียดแค้น ก่อนจะจำใจขยับออกไปอย่างไม่เต็มใจฉือหว่านแค่นหัวเราะเย็นในใจ เธอมองเห็นธาตุแท้ของโหลวซินเยว่ชัดเจนแล้ว นี่แหละคือการเอาคืนของเธอ!และการเอาคืนของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น!ฉือหว่านหันไปสบตากับฮั่วซือหาน เขาจ้องเธอไม่วางตา ส่วนเธอก็ไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย ริมฝีปากอวบอิ่มแดงระเรื่อยกยิ้ม ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักของเขาวู้วววเสียงเฮดังลั่นทั่วบาร์!“โห! สาวน้อยคนนี้กล้าปีนขึ้นไปนั่งบนตักประธานฮั่วเลยเว้ย แถมยังเต้นแนบชิดอีก”ใบหน้าของฉือหว่านยังคงถูกปกปิดด้วยผ้าบาง เธอซึ่งเคยดูสงบ สะอาด บริสุทธิ์ราวเทพธิดา ตอนนี้กลับกลายเป็นปีศาจสาวสุดเร่าร้อน ไม่มีใครจำเธอได้ เธอยิ้มยั่วแล้วกล่าว “จริงเหรอคะ? ประธานฮั่วออกจะฮอต ผู้หญิงไม่เคยขาด อย่างซุ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 230
เสื้อเชิ้ตและกางเกงสแล็กบนตัวฮั่วซือหานถูกฉือหว่านนั่งทับจนเกิดรอยยับเล็กน้อย แต่ในบาร์กลับยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่แบบไม่เป็นทางการและดุดันขึ้นไปอีกเขาไม่ได้ให้คำตอบ ไม่ได้บอกว่าชอบใครมากกว่า เขาแค่หยิบขวดเหล้าขึ้นมาดื่มจนหมดในรวดเดียวโหลวซินเยว่โมโหจนแทบบ้า ยัยปีศาจสาวนั่นไม่รู้โผล่มาจากไหน พอปรากฏตัว ทุกคนก็ลืมหล่อนไป กลายเป็นอากาศธาตุช่วงนี้หล่อนกลายเป็นดาราดังจนชินกับการถูกรุมล้อม ยัยปีศาจสาวนั่นเหมือนจะลากหล่อนกลับไปยังจุดเริ่มต้นหล่อนไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยโหลวซินเยว่รีบกลับมานั่งข้างฮั่วซือหาน "ประธานฮั่ว ฉัน..."ยังไม่ทันพูดจบ ฮั่วซือหานก็วางขวดเปล่าลงบนโต๊ะน้ำชา แล้วลุกขึ้นเดินออกไปทันทีเขาไปแล้วทิ้งหล่อนไว้คนเดียวตรงนี้"ประธานฮั่วไปแล้วเหรอ? คุณชายกู้ ฉันอยากได้วีแชทของยัยปีศาจสาวคนนั้น""เลิกเถอะ เธอโดนประธานฮั่วเล็งไว้แล้ว""คุณรู้ได้ไง?""เมื่อกี้คุณไม่ได้เห็นเหรอว่ากางเกงของประธานฮั่วมันเด่นขนาดไหน ยัยปีศาจนั่นเต้นจนเขามีอารมณ์แล้ว ประธานฮั่วของเราไม่ใช่แค่รวย ใหญ่ด้วย เธอไม่ชอบเขาแล้วจะชอบนายเหรอ?"อะไรนะ?ฮั่วซือหานถึงกับมีอารมณ์เพราะยัยปีศาจสาวนั่น?
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 231
ฮั่วซือหานลงมือทีไรโหดเหี้ยมและรุนแรงทุกครั้ง ทำให้คนอื่นหวาดกลัวบอดี้การ์ดชุดดำพวกนั้นตกใจกลัวลูกเศรษฐีสองคนก็ตะลึงไปเช่นกัน แล้วก็ตะโกนด่า “พวกแกยืนเฉยอยู่ทำไม รีบจัดการเขาสิ!”“ครับ”บอดี้การ์ดชุดดำกรูกันเข้าไปตอนที่ฉือหว่านออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เห็นการต่อสู้ที่ดุเดือดข้างหน้า ฮั่วซือหานต่อสู้กับคนสิบคนคนเดียว เตะบอดี้การ์ดชุดดำลอยไปชนเคาน์เตอร์บาร์ ขวดเหล้าแตกกระจายเต็มพื้นอ๊าทุกคนตกใจกลัว วิ่งหนีกันจ้าละหวั่น “มีคนตีกัน! มีคนตีกัน!”ฉือหว่านไม่คิดเลยว่าแค่เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ฮั่วซือหานก็ลงไม้ลงมือกับคนอื่นแล้วช่วงนี้เขาดูจะชอบตีกันบ่อยนะฉือหว่านรีบวิ่งไปข้างหน้า มาหาฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว!”ฮั่วซือหานจัดการบอดี้การ์ดชุดดำไปหนึ่งคนแล้วหันมามองฉือหว่าน ฉือหว่านกะพริบตากลมโตที่ดึงดูดใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ “ประธานฮั่ว คุณก่อเรื่องอีกแล้วเหรอ?”ฮั่วซือหาน “...” ใครก่อเรื่องกันแน่ ยังไม่รู้ตัวอีก?เขายื่นมือคว้าแขนเรียวของฉือหว่านแล้วดึงเธอไปยังมุมปลอดภัยและลับตา สายตาเย็นเยียบและแฝงความกระหายเลือด เขาพูดขึ้นว่า “ยืนอยู่ตรงนี้ ห้ามขยับ!”แล้วเขาก็กลับไ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 232
ตอนนั้นเอง ฉือหว่านก็เห็นเงาร่างคุ้นตาอยู่ตรงประตู เป็นโหลวซินเยว่โหลวซินเยว่ตามมาแล้วด้านนอกเกิดเหตุวุ่นวายขนาดนั้น โหลวซินเยว่ลุกขึ้นมาออกตามหาฮั่วซือหานตั้งนานแล้ว เธอหาจนเจอห้องนี้พอเห็นฉือหว่านกับฮั่วซือหานอยู่บนเตียงด้วยกัน ดวงตาบริสุทธิ์ของเธอก็พลันกลายเป็นมืดดำอาฆาต จ้องฉือหว่านราวกับแมงป่องมีพิษฉือหว่านแค่นหัวเราะเย็น ตอนที่ฮั่วซือหานกำลังจะผละตัวออกไป เธอก็ยกมือโอบคอเขาไว้แล้วพลิกตัวขึ้น กดเขาให้นอนอยู่ใต้ร่างเธอทันทีตอนนี้ ผู้ชายอยู่ล่าง ผู้หญิงอยู่บนโหลวซินเยว่ที่อยู่หน้าประตูเบิกตากว้าง เธอไม่คาดคิดเลยว่าฉือหว่านจะกล้ากดฮั่วซือหานไว้ใต้ตัวช่างกล้านัก!ร่างหอมกรุ่นนุ่มดุจหยกนั้นขึ้นมาคร่อมบนตัวเขาอีกครั้ง ฮั่วซือหานเกร็งไปทั้งตัว เขาขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่พอใจ “จะทำอะไรอีก? ลงไปซะ!”ฉือหว่านไม่ยอมลง “ประธานฮั่ว ระหว่างการเต้นแนบชิดของฉันกับของฉือเจียว คุณชอบของใครมากกว่ากัน?”คำถามนี้ บรรดาลูกเศรษฐีก็เพิ่งถามเขาไปเมื่อกี้เองฮั่วซือหานไม่พูดอะไรนิ้วเรียวขาวของฉือหว่านวางลงบนหน้าอกกำยำของเขา ลูบไล้เย้ายวน “งั้นฉันเปลี่ยนคำถาม แล้วคืนนั้น คุณกับโหลวซินเยว่ทำก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 233
ฮั่วซือหานกำลังมีอารมณ์ปรารถนา หางตาเรียวยาวถึงกับแดงก่ำแต่พอได้ยินคำพูดของฉือหว่าน ร่างเขาก็ชะงักไปทันทีเขาเงยหน้าขึ้นมองฉือหว่านฉือหว่านใช้สายตาชี้ไปทางประตู “ประธานฮั่ว ทีนี้คุณคงต้องไปตามง้อซุปตาร์โหลวของคุณกลับมาแล้วล่ะ”ฮั่วซือหานฉลาดขนาดไหน เขาเข้าใจทุกอย่างในทันที ฉือหว่านไม่ได้ยั่วเขาด้วยความจริงใจ เธอกำลังเล่นละครให้โหลวซินเยว่ดูอารมณ์ใคร่ที่ค้างคาในหางตาพลันจางหายไป กลับคืนความชัดเจน เขามองฉือหว่านด้วยสายตาเย็นเยียบ “ลงไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้!”ฉือหว่านไม่รีรอ รีบลงไปทันทีฮั่วซือหานลุกขึ้น ยืนตัวสูงโปร่งอยู่ริมหน้าต่างบานใหญ่ ผู้หญิงสารเลวนี่มัน!“ว่ามา มาหาฉันเพราะอะไรแน่?”“ประธานฮั่ว เสี่ยวฝูไม่ได้ตัดสลิงของซุปตาร์โหลวเลย เธอถูกใส่ร้าย ฉันหวังว่าประธานฮั่วจะเมตตาปล่อยตัวเสี่ยวฝูให้ด้วย” ฉือหว่านพูดเจตนาของตัวเองออกมาซูเสี่ยวฝู?เพื่อนสนิทของเธอนั่นเอง?ฮั่วซือหานไม่ได้สนใจเรื่องโหลวซินเยว่ตกลงมาจากสลิง ดังนั้นเขาเลยไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับซูเสี่ยวฝูเลขาจ้าวเคยโทรมาขอคำสั่งกับเขา เขาก็ปล่อยให้โหลวซินเยว่จัดการที่แท้ฉือหว่านมาหาเขาเพราะอยากช่วยเพื่
บทล่าสุด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 378
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 377
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 376
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 375
เย่ฮวนเอ่อร์นิ่งไปครู่หนึ่งเธอติดกิ๊บจริงๆ เป็นคุณป้าของเธอที่มอบให้หวังจื่อเหยาหัวเราะ “กิ๊บ Chanel สามหมื่นแปดเธอใส่ได้ตามใจ แต่เงินจำนวนนี้เฉินจิ้นต้องทำงานนานแค่ไหนถึงจะหาได้เธอคิดว่าเธอสองคนเหมาะกันเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์เท้าสะเอว “พวกเราสองคนเหมาะกันหรือไม่มันเกี่ยวอะไรกับเธอแต่ที่แน่ๆ คือเธอกับเฉินจิ้นไม่เหมาะกัน!”หวังจื่อเหยา “เธอ!”ตอนนั้นเอง เฉินจิ้นหันไปพูดกับหวังจื่อเหยา “ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีก อย่าบังคับให้ฉันต้องพูดรอบที่สาม!”หวังจื่อเหยา ทั้งรักทั้งกลัวเฉินจิ้นตอนนี้เขามองมาด้วยสายตาเย็นชาเธอสะท้านไปทั้งตัว“เฉินจิ้น ฉันจะคอยดูเธอกับเย่ฮวนเอ่อร์ไม่มีทางจบลงด้วยดีหรอก!”พูดจบ หวังจื่อเหยาก็พาคนของเธอจากไป“หวังจื่อเหยาคนนั้นในที่สุดก็ไปซักที เฉินจิ้น นายห้ามไปหลงกลเธอเด็ดขาดนะ อย่าไปคบกับเธอ เธอพูดจาด่านายนะ!” เย่ฮวนเอ่อร์พูดกับเฉินจิ้นเฉินจิ้นมองเธอ “หล่อนด่าฉันว่าอะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์กลัวจะกระทบความรู้สึกเขาเลยพูดอ้อมๆ “เธอก็พูดเรื่องครอบครัวของนายไง”เฉินจิ้นเข้าใจดี ความเป็นมาของเขาไม่ใช่ความลับอะไร ใครจะพูดก็พูดไปเขาไม่สนใจเฉินจิ้นมองดวงตากลมโตสดใสของเย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 374
เฉินจิ้นรีบปล่อยข้อมือของเธอถอยหลังออกไปสองก้าวรักษาระยะห่างอย่างปลอดภัยเย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าที่ปีกจมูกมันร้อนๆ เธอยกมือแตะนิ้วเต็มไปด้วยเลือด“อ๊า ฉันเลือดกำเดาไหล” เย่ฮวนเอ่อร์ร้องเสียงหลงเฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่งเธอเลือดกำเดาไหลจริงๆเขาดึงกระดาษทิชชู่สองแผ่นส่งให้ “เงยหน้าขึ้น เดี๋ยวก็หาย”เย่ฮวนเอ่อร์รับกระดาษไว้เงยหน้าขึ้น “ทำไมฉันถึงเลือดกำเดาไหลล่ะ?”เฉินจิ้นไม่ตอบ เปิดประตูเดินออกไปลมเย็นภายนอกพัดใส่หน้าเขาทันทีหนาวมาก แต่ก็พัดกลิ่นหวานๆ ของเด็กสาวออกไปหมดเช่นกันตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์ที่ห้ามเลือดได้แล้วก็วิ่งตามออกมา “เฉินจิ้น นายรอก่อน ทำไมร่างนายถึงมีแผลเยอะขนาดนั้น?”เฉินจิ้นไม่หยุดยังก้าวยาวๆ ต่อไปแต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็ยังไล่ตามเขาพลางบ่นไม่หยุด “แผลพวกนั้นนายไปมีเรื่องกับคนอื่นมาใช่ไหม? ต่อไปอย่าทะเลาะวิวาทแล้วนะตั้งใจเรียนเถอะการเรียนรู้คือทางออกที่ดีที่สุด”เฉินจิ้นไม่มีสีหน้า ทำเหมือนเย่ฮวนเอ่อร์เป็นอากาศแต่แล้วด้านหน้าก็มีคนกลุ่มหนึ่งปรากฏตัว หวังจื่อเหยาเดินนำกลุ่มสาวๆ มาด้วยความโกรธหวังจื่อเหยาตะโกน “เย่ฮวนเอ่อร์ หยุดเดี๋ยวนี้! ฉันพาคนมาด้วยนะ เธอกลัวไห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 373
เย่ฮวนเอ่อร์พูดทีละคำ เฉินจิ้น นายเห็นหมดทั้งตัวฉันแล้วนะเฉินจิ้นมองเธอ “ฉันไม่ได้ดู”“ยังจะเถียงอีกเหรอ? เมื่อกี้นายไม่ได้มองฉันหรือไง?”เฉินจิ้น “……” มองสิ เขาไม่ได้ตาบอดนี่ใบหน้าสวยหวานของเย่ฮวนเอ่อร์ขึ้นสีชมพูจางๆ แค่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ เธอก็ทั้งอายทั้งหงุดหงิดเธอคิดว่าเป็นฉือหว่านที่เข้ามาไม่คิดเลยว่าจะเป็นเขา“เมื่อกี้นายเห็นอะไรบ้าง ได้ยินอะไรบ้าง?” เย่ฮวนเอ่อร์ถามเฉินจิ้นเงียบ ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์เกลียดที่สุดคือเวลาที่เขาเงียบไม่ยอมพูด “เป็นใบ้เหรอ?”เฉินจิ้น “เธอบอกว่าอยากได้คัพ D……”อ๊า!เย่ฮวนเอ่อร์ร้องออกมาเขย่งปลายเท้าขึ้นไปเอามือปิดปากเขาไว้ ไม่ให้พูดต่อ“อย่าพูด!”ฝ่ามือนุ่มของเธอวางลงอย่างรวดเร็วระยะห่างระหว่างทั้งสองคนลดลงทันที เฉินจิ้นมองเข้าไปในดวงตาสวยคมของเธอดวงตาของเธอสว่างสดใสเหมือนมีแสงอาทิตย์อยู่ในนั้น เหมือนกับตอนที่เขาเห็นเธอครั้งแรกไม่มีผิดวันนั้นฝนตกเขาบังเอิญช่วยเธอไว้ ตอนนั้นเธอยังมีปานอยู่บนหน้า แต่ดวงตาคู่นั้นก็ยังสวยแบบนี้เฉินจิ้นยกมือดึงมือนุ่มของเธอลง “ฉันไม่อยากพูด เธอเป็นคนบอกให้ฉันพูดเอง”เย่ฮวนเอ่อร์ “……นายยังจะพูดอีก!”
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 372
…………ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เย่ฮวนเอ่อร์หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาเธอหันหลัง กำลังสวมชุดชั้นในอยู่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตูมีคนมาเคาะประตูหวานหว่านมาเร็วจัง?เย่ฮวนเอ่อร์ “เข้ามาได้เลย”ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถูกเปิดออกมีคนเดินเข้ามาไม่ใช่ฉือหว่าน แต่คือเฉินจิ้นเฉินจิ้นมาถึงแล้วพอเขาเดินเข้ามาก็เห็นเย่ฮวนเอ่อร์กำลังเปลี่ยนเสื้อข้างล่างยังสวมกระโปรงยูนิฟอร์มส่วนด้านบนเธอสวมบราใหม่สองมือเรียวขาวกำลังไขว้หลังพยายามติดตะขอบราเฉินจิ้นชะงักไป เขาเคาะประตูแล้วนะ แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพแบบนี้ผิวของเด็กผู้หญิงขาวเนียนจนแสบตาโครงร่างบอบบาง ผมยาวสีดำขลับไหลลงมาสลวยพันอยู่กับต้นแขนของเธอแผ่นหลังของเธอสวยมากเนื้อเนียนละเอียดกับเอวคอดบางเส้นโค้งรูปตัว S เด่นชัดเตะตาเฉินจิ้นชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็เบือนสายตาหนีเขาหันหลัง เตรียมจะเดินออกไปแต่เสียงนุ่มนวลของเด็กสาวก็ดังขึ้น “ตะขอบราด้านหลังฉันติดไม่ได้ ช่วยฉันหน่อยสิ”เด็กสาวถอยหลังไม่กี่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “ตรงนี้ ติดไม่เข้าเลย”เฉินจิ้นยังคงยืนนิ่งเด็กสาวเริ่มร้อนรน “ช่วยหน่อยเถอะ มือฉันเจ็บแถมตัวก็ปวดไปหมด ซี้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 371
ไม่นานก็มีนักศึกษาคนอื่นแห่กันเข้ามาดู “แย่แล้ว ตรงนี้มีคนตีกัน!”หวังจื่อเหยาได้ยินเข้าก็เริ่มกลัวขึ้นมา เพราะการตีกันในโรงเรียนถือเป็นเรื่องร้ายแรงอาจถูกบันทึกความผิดทางวินัยได้ ที่สำคัญคือ เธอโดนต่อยจนเจ็บแทบขาดใจ ฮือๆทั้งเหตุการณ์หวังจื่อเหยาโดนเย่ฮวนเอ่อร์กดอยู่กับพื้นและซัดไม่ยั้ง แม้เพื่อนๆ จะรุมเย่ฮวนเอ่อร์แต่มันก็ไม่อาจหยุดยั้งเธอได้เลย หวังจื่อเหยารู้สึกเหมือนตัวเองโดนไฟเผาไปทั้งตัวหวังจื่อเหยาดันเย่ฮวนเอ่อร์ออก “เย่ฮวนเอ่อร์ รอดูเถอะฉันจะไปเรียกคนมา!”พูดจบหวังจื่อเหยาก็พาเพื่อนสาววิ่งหนีไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ก็มีแผลอยู่เหมือนกันเสื้อผ้าของเธอก็ถูกดึงจนขาด เธอเก็บกระเป๋าขึ้นจากพื้นแล้วเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จำเป็นต้องเปลี่ยนชุด ไม่งั้นออกไปข้างนอกไม่ได้แน่เธอไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตบกับหวังจื่อเหยา กับคนปากเสีย เธอไม่มีวันยอมให้อภัยหวังจื่อเหยาไปเรียกคน เธอก็รออยู่ตรงนี้แหละเย่ฮวนเอ่อร์ถอดเสื้อออกแต่พอขยับตัวก็เจ็บจนต้องร้อง “ซี้ด” รอยข่วนแดงๆ เต็มแผ่นหลังตอนชกต่อยกันไม่รู้สึกตอนนี้เจ็บเหมือนโดนมีดกรีดในขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเย่ฮวนเอ่อร์
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 370
นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูด “พ่อของเฉินจิ้นเป็นพ่อค้ายาใช่ไหม?”หวังจื่อเหยาพยักหน้า “ใช่ เฉินจิ้นเป็นลูกของพ่อค้ายาแถมแม่ของเขาก็ตาบอด น้องสาวกำลังเรียนมัธยมต้น ฐานะครอบครัวแย่มาก แต่บ้านพ่อค้ายา แม่ตาบอด น้องสาวยังเรียนหนังสือและเขาที่แหลกสลายมันกลับทำให้ฉันอยากท้าทายเขายิ่งขึ้น ฮ่าๆ!”หวังจื่อเหยากับกลุ่มเพื่อนหญิงหัวเราะเสียงดังหัวเราะจนตัวสั่น พวกเธอหัวเราะเยาะครอบครัวของเฉินจิ้นเย่ฮวนเอ่อร์เริ่มไม่พอใจเธอเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำดวงตากลมโตสวยสดใสจ้องมองไปยังกลุ่มของหวังจื่อเหยา “พวกเธอหัวเราะพอหรือยัง?”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ ทำให้หวังจื่อเหยากับพวกถึงกับชะงักหวังจื่อเหยาหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ และจำได้ทันที “นี่ไม่ใช่เย่ฮวนเอ่อร์ที่กำลังดังอยู่ตอนนี้เหรอ เรื่องที่เราพูดมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ!”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “พวกเธอไม่ควรเอาความทุกข์ของคนอื่นมาล้อเล่น ความลำบากของคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่ควรถูกเอามาขำ!”เธอเคยไปที่บ้านของเฉินจิ้น เป็นบ้านที่อบอุ่น แม่กับน้องสาวของเฉินจิ้นเป็นคนใจดีและอ่อนโยนแม้สภาพแวดล้อมจะมืดทึบและชื้นแฉะ เฉินจิ้นเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ คืนวันนั้นชายเมามายคนหนึ
