EPISODE 10
"ร้องไห้ทำไม" อยู่ๆ เขาก็ถามขึ้นด้านหลังอีกครั้งทั้งๆ ที่ฉันคิดว่าเขาคงเดินออกไปแล้ว
"ไม่มีอะไรค่ะ...นินแค่ปวดหัวนิดหน่อย" ฉันบอกแล้วใช้มือปาดน้ำตาออกจากพวงแก้มลวกๆ
"..." พี่ทศกัณฐ์เดินกลับมาอีกรอบ ถอนหายใจเหมือนฉันกำลังทำให้เขาคิดมากและยังมองฉันนิ่งๆ ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงอีกรอบ "เธอโกหก มีอะไรทำไมไม่พูดตรงๆ"
"..." ฉันเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่พอใจที่ฉันเป็นอย่างนี้ "ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ"
"อืม"
"พี่เกลียดนินใช่มั้ย" ฉันถามแล้วมองอีกคนที่จ้องฉันกลับมาเหมือนกัน
"มีใครบอกเหรอว่าฉันเกลียดเธอ ทำไมชอบคิดไปเอง" คนพูดยังคงมองหน้าฉันอยู่ ทำอย่างกับฉันไปบ่นให้เขาฟังบ่อยๆ อย่างนั้นแหละ
ตั้งแต่เลิกกันมาฉันเคยถามเขาครั้งแรกเลยนะเรื่องนี้
"นินรู้สึกแบบนั้นจริงๆ"
"คิดไปเองแล้วมีความสุขมากมั้ย" เขามองฉันอย่างตำหนิ ตอนนี้เขาดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากเลย ต่างจากฉันที่ยังดูเป็นเด็กคิดอะไรไม่ได้ ในสายตาเขาฉันคงเป็นเด็กงี่เง่าคนหนึ่งเท่านั้น
"ไม่ค่ะ"
"..."
แกร๊ก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่คนด้านนอกจะเปิดประตูเข้ามา
เป็นพี่ปีสามกลุ่มหนึ่งและหนึ่งในนั้นมีพี่เฮดว้ากสุดโหดนั่นด้วย
