ตอนที่ 8.
ธาราเขตแปลกใจไม่น้อย กับท่าทางที่เปลี่ยนไปของสาวเจ้า “ทำไมถึงอยากแต่งงานกับฉันเร็ว ๆ เธอมีเหตุผลอะไรแอบแฝงอย่างนั้นหรือ นอกจากทำตามสัญญาในจดหมายนั่นแล้ว”
“ปะ เปล่านะ... คือว่า...”
“ตอบคำถามฉันมา...” ถามอย่างคาดคั้น ขณะย่างสามขุมเข้าหาร่างอรชรที่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาปเมื่อถูกมองอย่างจับผิด พลอยไพลินก็ยิ่งส่อพิรุธ เหงื่อพระกาฬแตก มือไม้สั่น แทบจะทรงตัวไม่อยู่ สมองพยายามเลือกเฟ้นเหตุผลน่าฟังที่สุด แต่ดูเหมือนยิ่งหาก็ยิ่งไม่เจอ และเมื่อถูกต้อนหนักเข้าก็ต้องใช้มารยาหญิงที่ไม่มีสักเท่าไหร่เพื่อเอาตัวรอด
“โอ๊ย... หน้ามืดจังเลย...”
ว่าแล้วก็แกล้งล้มพับกลางอากาศ ธาราเขตต้องรีบรับร่างอรชรนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็วตามสัญญาณ
“นี่เธอ... แกล้งเป็นลมใช่หรือเปล่า...” มือใหญ่สีขาวตบแกล้งสาวเบา ๆ แต่พลอยไพลินยังทำตัวนิ่งสนิท คล้ายกับเป็นลมจริง ๆ
“นี่เธอมันจริง ๆ เลย...”
ส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอา มือใหญ่ตวัดร่างบางขึ้นมาไว้แนบอก ก้าวยาว ๆ พาไปวางไว้บนโซฟาในห้องโถง ก่อนจะกดกริ่งเรียกสาวใช้
“จำปาจัดการแทนฉันทีนะ”
เมื่อสาวใช้วิ่งเข้ามา ชายหนุ่มจึงเอ่ยเสียงเรียบ แต่กระนั้นมันก็ทรงอำนาจจนใครใ
