บทที่51
เช้าของอีกวัน
"ไอ้เตอร์" ฉลามตะโกนโวกเวกแต่เช้า พร้อมกับหิ้วข้าวของพะรุงเข้ามาในห้อง ในใจค่อนขอดมารดาไม่น้อย ที่ปลุกเขาให้แหกขี้หูขี้ตาแต่เช้า เพื่อเอาของเยี่ยมมาส่งหลานชายตัวดี
"อาราย!" คาเตอร์ขยี้ตาตัวเองแล้วเปิดเปลือกตาขึ้นมอง ฉลามอยู่ในชุดนอน ส่วนบัตเตอร์กับคลาวด์อยู่ในชุดนอนลายเป็ดสีเหลืองหอบหิ้วของฝาก หน้าตาง่วงหงาวหาวนอนกันมาก
"ชีวิตกูต้องมาลำบากเพราะเหี้ยตัวเดียว แม่นะแม่ เฮ้อ" บัตเตอร์บ่นแล้ววางตะกร้าอาหาร ลงบนโต๊ะแรงๆ
"ส่วนไอ้ของฝากเหี้ยนี่ก็โคตรจะหนัก กูล่ะเกลียดจริงๆ" คลาวด์บ่นทำท่าทางไม่พอใจขั้นสุด เขากำลังฝันหวานเลย แต่ความฝันของเขามันพังทลาย เมื่อถูกเสียงของแม่เรียกในตอนเช้า เพื่อให้มาส่งอาหารให้หลานชายของท่าน
แม่นะแม่ พอบอกว่าให้มาส่งสายๆหน่อย ท่านก็ปั้นปึงเล่นเอาทุกคนนอนไม่ได้ จนต้องมาส่งของให้หลานชายของท่านตามคำสั่ง เฮ้อ คลาวด์อยากจะกรอกตามองบนสักพันรอบ
"จะบ่นทำควายไร แค่เอาของฝากมาเยี่ยมก็มันจะตายหรือไงวะ?" คาเตอร์กดแผลตัวเองแล้วปรับเตียงขึ้นนั่ง
"แต่มันเสียเวลานอนกูนี่แหละไอ้เวร!"
"อยากนอนมาก ก็ไปตายสิ จะได้นอนตลอดไป!"
"นั่นปากหรือส้นตีน สาบานนะว่าปากไอ้เหี
