‘หม้อนึงไม่ใช่น้อย ๆ แถมพนักงานอีกเป็นกองทัพมด ตักอีกเมื่อไหร่จะเสร็จวะเนี่ย’ คเชนท์คิด
“นายหญิงครับ ตอนอยู่ที่บ้าน ผมก็ช่วยนายหญิงทำอาหารแล้วนะครับ เรื่องตัก ผมขอไม่ตักได้ไหมครับ ให้ไอ้เชนท์มันตักคนเดียว”
เตชินท์รีบโยนไปให้คเชนท์เต็ม ๆ ยังรู้สึกขยาดไม่หายกับการทำอาหาร
‘สาบานได้เลยว่า ชาตินี้ไอ้เตชินท์คนนี้จะไม่ขอทำอาหารอีกต่อไป’
“ไม่ได้ เห็นไหมว่าพนักงานรอทานข้าวอยู่ ช่วย ๆ กันตักนั่นแหละ จะได้เสร็จเร็ว ๆ”
เสียงประกาศิตจากเจ้านายสาว เตชินท์ถึงกับหมดเรี่ยวหมดแรง ทำไมต้องเป็นเขาด้วยนะ
‘โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลย ไอ้เตเอ๊ย’
“คุณสิบขา ตักเยอะ ๆ หน่อยสิคะ ให้กับนิดเดียวแบบนี้ ใครเขาจะกินอิ่ม”
ร่างอวบอัดชะเง้อมองการตักอาหารของสามี พลางขยับปากบ่นไปด้วย
สิบทิศ คเชนท์ เตชินท์ ลินลณี แม่บ้าน และเหล่าบอดี้การ์ดที่หญิงสาวเกณฑ์มาจากบ้าน ช่วยกันตักอาหารใส่จาน และยกมาวางบนโต๊ะในห้องอาหารของบริษัท พร้อมให้พนักงานได้รับประทานกันอย่างพร้อมเพรียง
“ขอบคุณนะคะคุณผู้หญิง ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติมาก ๆ เลยค่ะ ที่มีโอกาสได้ทานอาหารฝีมือของคุณผู้หญิง”
พนักงานคนหนึ่งกล่าวขอบคุณจากใจจริง
“คนกันเองทั้งนั้นค่ะ ถ้าไม่อ
