“คุณไปทำความสะอาดบ้านนะ ผมขอไปทำงานที่ห้องทำงานก่อน อ้อ ทำความสะอาดบ้านเสร็จแล้วก็ช่วยยกของกินเล่นมาให้ผมด้วยล่ะ” ชลธีพูดขึ้นหลังจากที่ขับรถมาถึงบ้านและลงจากรถเรียบร้อยแล้ว เขาไม่สนใจอาการจะกินเลือดกินเนื้อของหญิงสาวเลยสักนิด เลือกพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
“สั่งไม่ต่างกับคนใช้” จันทร์เจ้าพูดประชด ส่วนคนที่ตั้งท่าจะเดินจากไปในตอนแรกก็หันมามองหน้าเธอหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะพูดประโยคที่ทำเอาหญิงสาวรู้สึกหัวร้อน
“เบ๊กับคนใช้ก็ไม่ต่างกันไหร่หรอกนะคุณ แค่คำเรียกที่ดูดีกว่านิดหน่อยเท่านั้นเอง คุณก็ไม่ใช่คนยึดติดอะไรอยู่แล้วนี่ ไม่ต้องสนใจอะไรพวกนี้หรอก ทางที่ดีผมว่าคุณทำงานของตัวเองดีกว่านะ เสร็จไวก็พักไว แต่ถ้าไม่กลัวเหนื่อยจะชักช้าลีลาก็ได้ผมไม่ว่า แต่ขอบอกไว้ก่อนนะว่าผมมีงานที่ต้องใช้คุณอีกเยอะ เยอะมาก!” พูดจบเจ้าตัวก็เดินจากไป ทิ้งให้หญิงสาวกระทืบเท้าด้วยความขัดใจที่ไม่สามารถทำอะไรได้
“อย่าให้ถึงตาฉันบ้างก็แล้วกัน แม่จะชี้นิ้วสั่งเอาให้ไม่ให้หายใจเลยทีเดียว”
ทว่าก็คงเป็นเพียงคำพูดของเธอคนเดียวเท่านั้นแหละ หญิงสาวคิดด้วยความท้อแท้ใจ ก่อนจะรีบเอาของไปเก็บที่ครัวตามที่ชายหนุ่มได้บอกไว้ในตอนแร
