ทะเลล้อมจันทร์

ทะเลล้อมจันทร์

last updateLast Updated : 2025-02-12
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
56Chapters
385views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

คนที่ไม่เชื่อในความรักอย่างจันทร์เจ้าต้องอยู่ชิดใกล้กับผู้ชายที่หล่อกวนใจจนน่าหยิก ความรู้สึกแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นยากจะห้ามไหว แต่นาย ‘ชลธี’ กลับทำให้ทุกอย่างดูง่าย เปลี่ยนหัวใจตายด้านให้กลับมาเต้นแรง…

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1

"Lindungi Pangeran! Lindungi Pangeran!"

Pangeran bersembunyi di semak-semak melihat pasukan istana bertarung melawan bandit, sementara iring-iringan Kaisar telah lama pergi. 

Pangeran paham jika dia tidak bergerak, mereka akan menangkapnya. Pemuda jangkung kurus mengerti dengan pakaian mahal akan dengan mudah dikenali bandit. Dengan cerdik pemuda berusia dua belas tahun memakai pakaian bandit yang tewas.

"Pangeran, jangan kabur!" teriak bandit memergoki Liu Bian mengendap-endap keluar dari semak-semak.

Anak naga kabur berlari secepat mungkin, tetapi sebagai calon kaisar dia tidak dilatih berlari. Baru beberapa li saja dia terengah nyaris pingsan.

Suara tawa para bandit membuat Liu Bian merinding. Mereka mau membunuh? Atau menculik? Dua pilihan sama saja.

Bandit membalik tubuh tengkurap Bian memakai kaki. Dia meludah lalu hendak menusuk golok ke perut Pangeran. "Mati kamu, anak tidak berguna!"

"Hentikan!" Beberapa pencari kayu bakar datang sambil melempar batu. Beberapa mengangkat golok menyerang bandit.

"Apa yang kalian lakukan?" tanya Bandit. "Kami hendak berjasa pada Langit dengan membunuh keturunan Kaisar!"

"Bohong! Kalian pasti rampok!" 

Pencari kayu bakar menyerang bandit. Mereka berkelahi beradu golok seakan lupa akan Pangeran. Liu Bian masih membatu berusaha mengatur nafas. Kejadian tadi benar-benar membuatnya terkencing-kencing. Baru kali ini dia berada di ujung kematian. Sepertinya Dewa masih sayang kepadanya.

Tiba-tiba terdengar suara aneh dari kejauhan.

"Psst, hei, heei, sini sini." Anak kecil melambai-lambai dari dalam semak-semak. "Ayo Xiongdi, sini."

Dipanggil dengan sebutan saudara membuat Liu Bian bingung. Bahkan adik tirinya memanggil dengan sebutan Putra Mahkota. Namun, dia tetap merangkak masuk ke semak-semak menemui bocah yang sekiranya berusia sepuluh tahun, seumuran adik tirinya.

Bocah berusia sepuluh tahun menutup hidung sambil mengibas tangan. "Haiya, bau kencing. Kamu ngompol ya? Ya sudah, tidak penting, ayo kita ke desa. Di sini berbahaya."

Mereka berlari hingga tiba di jalan setapak yang tertutupi dedaunan kering. Merasa aman, mereka melangkah menyusuri jalan di tengah hutan bambu.

"Xiongdi, jalan ini menuju Desa Sulu, kamu akan aman di sana. Yuk." Bocah polos menggandeng Pangeran. 

Pada awalnya Pangeran enggan disentuh. Dia titisan naga, sementara bocah kecil kunuh hanya rakyat jelata. Strata mereka jauh seperti utara dan selatan. Namun, dia penolong Pangeran. Hak istimewa diberikan pada bocah yang entah siapa namanya.

"Xiao Didi, siapa namamu?" tanya Pangeran, turut memanggilnya dengan saudara muda.

Dipanggil dengan sebutan adik kecil, bocah menoleh. "Sima Zhou. Kalau Xiongdi?"

Seluruh negeri tidak mengenal nama asli Putra Mahkota, baru kali ini dia memperkenalkan nama asli pada rakyat. "Liu Bian."

"Woah, nama yang aneh, tapi cukup keren." Si polos mengacung jempol pada Bian.

Setelah melangkah cukup jauh, mereka tiba di kuil tua untuk beristirahat. Sima Zhou bisa berjalan terus ke desa, tapi kaki Pangeran seperti kehilangan tulang. Pangeran kelelahan dan butuh istirahat. Sima Zhou memutuskan menemaninya duduk di dalam kuil tua yang ditinggalkan warga.

"Para bandit semakin berani merampok di siang hari Xiongdi." Zhou membagi mantau kering untuk Bian, mempersiapkan air dalam wadah bambu. "Semua karena kaisar serakah menarik pajak besar."

Sebagai calon kaisar Bian geram meremas mantau. Rakyat jelata mengatainya seperti itu, tapi hendak marah juga apa guna?

Dia sadar tidak tahu keadaan negaranya sendiri. Bian selalu terkurung dalam sangkar emas bernama Kediaman Kaisar. Dia hanya keluar untuk acara berburu seperti sekarang, hingga para Bandit mengacau.

Ini kesempatan baik untuknya mengetahui keadaan sebenarnya rakyat jelata. 

"Menurutmu begitu Xiao didi?"

Zhou mwngangguk. "Kata ayahku semua terjadi karena pajak terlalu tinggi, banyak rakyat kelaparan dan Kaisar gentong hanya tertarik pada surga dunia. Oleh sebab itu beberapa rakyat memilih menjadi bandit. Para prajurit enggan melindungi rakyat, memilih hidup bersenang-senang di kedai. Kamu tahu Xiongdi, di seluruh daerah Han sekarang bagai hutan rimba. Membunuh untuk hidup. Yang kuat yang berkuasa."

Bian mengangguk sambil memakan mantau. Andai tidak melihat sendiri betapa banyaknya bandit menyerang, dia pasti meminta pengawal memenggal bocah di depannya karena berani menjelek-jelekkan kaisar.

Bian menghela napas panjang yang cukup kencang. "Mungkin Kaisar tidak tahu akan keadaan rakyat. Mungkin yang keluarga Kaisar ketahui rakyat hidup makmur berkecukupan. Hei, siapa nama ayahmu? Kenapa dia tahu banyak hal?"

"Sima Yi. Dia cendikiawan miskin yang suka berjudi. Xiongdi jangan bilang ayah ya, kalau aku mengatainya miskin."

Bian terkekeh mengangguk kecil. "Aku berjanji akan merahasiakan hal ini. Aku berjanji akan mencoba memperbaiki kualitas hidup masyarakat Han kelak, jika aku menjadi kaisar."

Zhou terdiam memandang wajah serius Bian. Dia tidak tahu kalau pemuda di hadapannya adalah Putra Mahkota. Tentu bagi rakyat jelata ucapan tadi lucu, Zhou sampai terpingkal memegang perut karena celotehan Bian.

"Jangan mimpi Xiongdi. Haiya, kamu membuat perutku sakit."

"Aku serius."

Zhou duduk mengatur napas. "Ya, selamat mencoba. Mungkin kamu butuh bantuan dua pedang."

"Apa maksudmu Xiao didi?" 

"Mungkin hanya dengan pedang Meteor dan pedang Naga dunia bisa damai."

Bian baru mendengar tentang dua pedang ini. Apa bocah sedang menceritakan cerita rakyat? "Apa maksudmu bocah?"

"Ayah bercerita, ini kuil Liu Bang dan Xiang Nu." Bian berdiri menunjuk patung dua pria bersebelahan. "Mereka para penumbang tirani dan katanya jika keadaan dunia kacau, Pedang Meteor akan muncul, membawa kedamaian."

Liu Bang dan Xiang Nu tertulis di buku sejarah Han sebagai dua bapak pendiri kekaisaran. Mungkin kah bocah ini tahu lebih banyak dari Bian?

Bian tidak serta merta percaya ucapan Zhou. Dia meniup batu tua di bawah patung perunggu. Tertulis pahatan huruf dinasti Qin kuno. Beruntung Pangeran bisa membacanya.

[ Dua sahabat bersatu menumbangkan tirani Qin. Tetapi keserakahan dan nafsu membuat mereka saling membunuh, mengotori pedang Meteor dan pedang Naga dengan darah suci.

Kedamaian abadi tertunda. Empat ratus tahun waktu untuk kedamaian berjaya sebelum hancur.

Kesempatan ketiga bagi dua sahabat untuk bangkit memperbaiki kesalahan. Pedang Naga di barat, pedang Meteor di timur. Sentuh dengan darah keturunan Xiang Nu dan Liu Bang, maka kediaman pedang akan muncul]

Tulisan ini dibuat dengan pahatan yang sulit. Pertanda keaslian ucapan dalam tulisan. Bian keturunan ketiga belas Liu Bang. Dia menyentuh batu dan patung Liu Bang bercahaya.

(Aku melihatmu ….)

"Wah, apa yang kamu lakukan Xiongdi?" Zhou berusaha menarik tangan Bian, tapi gagal. Tidak sengaja dia menyentuh batu yang sama. 

Patung Xiang Nu menyala terang. Dua patung semakin terang menyilaukan mata. Cahaya terang membentuk cagak menerjang langit, membelah awan putih. Lalu hempasan angin kuat muncul dari batu.

Mereka serentak terpental menabrak pintu di belakang hingga hancur. 

"Haiya, boyokku aduduh. Xiongdi jangan aneh-aneh! Apa yang kamu lakukan?" Zhou membantu Bian berdiri.

"Entahlah, tiba-tiba saja batu menyala." 

"Ah kamu ini, aku nyaris ngompol tahu!"

"Maaf, maaf. Apa kamu mendengar sesuatu tadi?" tanya Bian, mengguncang badan Zhou. 

"Tidak, aku tidak mendengar apapun. Jangan membuatku takut! Sudahlah, aku mau buang air besar dulu." Zhou menepis tangan Bian, pergi ke semak-semak jauh di belakang kuil. "Jangan ngintip! Nanti kamu takut terus ikut!"

Bian duduk bersandar cagak kuil, melihat dua patung aneh. Apa mungkin tadi hanya bayangan belaka? Tapi telinganya benar-benar menangkap kalimat mengerikan.

Dari arah ujung jalan puluhan prajurit Han menunggang kuda tiba. Mereka mengenali wajah calon Kaisar, langsung berhenti di depan kuil.

Lima prajurit turun, bertekuk lutut di hadapan Pangeran. "Panjang umur Pangeran, panjang umur Han!"

"Berdirilah para punggawaku."

"Pangeran, di sini tidak aman. Ayo kita harus segera kembali ke istana." 

Bian menanti Zhou untuk kembali. Dia ingin berterima kasih secara formal juga memberi hadiah, tetapi sepertinya bocah itu akan lama kembali. Sementara dari wajah para penjemput sepertinya para bandit masih berkeliaran di sekitarnya.

"Pangeran, ayo!"

Bian mengepal tangan di depan dada. "Saudara Zhou, aku berjanji akan berusaha merubah Han lebih baik. Tunggulah aku."

Seorang pengawal bersujud di sebelah kuda, menjadi pijakan Bian yang hendak menunggang kuda.

Rombongan pun berangkat meninggalkan kuil.

*

Di tempat lain cahaya terang yang meluncur dari kuil tua menghantam sebuah makan tua. Tangan keluar dari makam seperti hendak meraih sesuatu.

****

(Halo selamat datang di novel ini. Jangan lupa memasukkan ke dalam daftar bacaan ya, semoga suka) 

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
56 Chapters
ตอนที่ 1
ซ่า... ซ่า...เสียงคลื่นทะเลสาดซัดเข้าหาฝั่งกระทบเข้ากับหาดทรายสีเหลืองนวลเนียนละเอียด ลมทะเลพัดโชยกลิ่นอายท้องทะเลยามเย็นเข้าสู่โสตประสาทของทุกคนทั่วบริเวณ เสียงธรรมชาติที่เกิดจากคลื่นทะเลสาดซัดคล้ายกับท่วงทำนองเพลง ฟังแล้วช่วยขัดกล่อมจิตใจของผู้คนให้ปลิวละล่องไปกับมัน ไหนจะภาพท้องฟ้าอมส้มที่มองเห็นไกล ๆ ช่วงพระอาทิตย์กำลังตกดิน เป็นภาพที่ใครได้เห็นต้องรู้สึกสวยงามจรรโลงใจ ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้คงใช้ได้กับสถานการณ์ปกติ ซึ่งไม่ใช่สถานการณ์ในตอนนี้ ภาพที่หญิงสาวสองคนยืนเผชิญหน้ากันอยู่และหนึ่งหญิงสาวยืนคั่นกลางหญิงสาวทั้งสองไว้ บวกกับบรรยากาศรอบตัวพวกเธอล้วนอึมครึม ดูอย่างไรก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก‘เอาไงดีวะเนี่ย คนกลางอย่างอีจันทร์เจ้าทำอะไรได้บ้าง นั่นก็เพื่อน นี่ก็เพื่อน โว้ย เครียด!’ จันทร์เจ้า คร่ำครวญกับตัวเองภายในใจ ผินหน้ามองซ้ายทีขวาทีก็ได้แต่ทอดถอนใจจันทร์เจ้ามองเพื่อนสนิททั้งสองแล้วก็สงสาร ในฐานะที่เธอเป็นคนกลาง เธอย่อมล่วงรู้ความรู้สึกของแต่ละฝ่ายอยู่แล้วเรื่องทั้งหมดมันเกิดจากปลาดาวและมารินชอบผู้ชายคนเดียวกัน สกายคือชื่อของผู้ชายคนนั้น ผู้ที่เป็นเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาขวัญใจห
last updateLast Updated : 2025-02-03
Read more
ตอนที่ 2
“ไอ้ดาวรอฉันด้วยดิวะ ฉันยิ่งขาสั้น ๆ อยู่” จันทร์เจ้ารีบส่งเสียงร้องบอกเมื่อปลาดาวไม่มีทีท่าว่าจะหยุดวิ่งนี่เธอออกตัววิ่งมานานแล้วนะยังตามปลาดาวไม่ทันเลย ไม่ได้แข่งวิ่งโอลิมปิกสักหน่อย ทำไมต้องวิ่งเร็วด้วยก็ไม่รู้ ไม่เห็นใจคนขาสั้นที่เร่งวิ่งตามมาเอาซะเลย“แล้วแกจะตามฉันมาทำไมจันทร์เจ้า ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก”“ฉันก็เป็นห่วงแกนะสิ นี่มันก็มืดแล้วกลับโรงแรมกันเถอะนะ” จันทร์เจ้าที่เห็นว่าเพื่อนหยุดวิ่งแล้วหันมาพูดกับตนแบบนั้น ก็ถอนหายใจก่อนจะบอกออกไปจะให้เธอปล่อยเพื่อนไว้คนเดียวได้ยังไง ปลาดาวเวลาโกรธหรือเสียใจยิ่งชอบหายตัวไปอยู่เงียบ ๆ คนเดียวอยู่เรื่อย นั่นทำให้เพื่อนในกลุ่มค่อนข้างเป็นห่วงอย่างมาก แล้วยิ่งวันนี้มีเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจด้วยแล้ว ถ้าเธอไปตามมาแล้วปลาดาวคิดทำอะไรบ้า ๆ ขึ้นมาก็แย่น่ะสิ ด้านมารินยังมีกอหญ้าอยู่ยังไงก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ เธอถึงได้ตัดใจวิ่งมาเพื่ออยู่เป็นเพื่อนกับปลาดาวแทน ที่ตอนนี้ดูท่าจะบอบช้ำทางใจที่สุดปลาดาวได้ยินจันทร์เจ้าพูดออกมาแบบนั้นก็ระบายยิ้มบาง ๆ รู้สึกอบอุ่นในหัวใจที่อย่างน้อยเพื่อนคนนี้ก็อยู่ข้าง ๆ เธอ หญิงสาวจึงได้แต่ตอบจันทร์เจ้
last updateLast Updated : 2025-02-03
Read more
ตอนที่ 3
ซ่า ซ่า ท่ามกลางความเงียบสงบยามค่ำคืนของทะเลมีเพียงเสียงจิ้งหรีดเรไรและเสียงคลื่นทะเลกระทบชายหาดเท่านั้น จันทร์เจ้าเดินทอดน่องไปตามชายหาดยาวไปเรื่อย ๆ สองตาก็มองปูลมที่วิ่งล้อแสงจันทร์บนชายหาดไปด้วย ลมทะเลพัดพาเส้นผมปลิวไสวทั้งยังปะทะใบหน้าสวยทำให้จันทร์เจ้ารู้สึกสดชื่นขึ้น จนไม่ได้รู้ตัวเลยว่า เธอเดินห่างไกลจากบีชบาร์มามากพอสมควรแล้ว หญิงสาวยังเดินต่อและครุ่นคิดถึงการดำเนินชีวิตของตัวเองนับจากนี้ต่อไปทั้งอย่างนั้น “จะเอาไงต่อไปดีวะเนี่ย เงินเก็บก็น้อยนิด งานก็ถูกพัก ผู้จัดการบ้านั่นก็ไม่ยอมสืบสาวราวเรื่อง เอะอะพักงาน ๆ วู้ว!” หญิงสาวบ่นพึมพำพร้อมกับสบถออกมาด้วยความไม่พอใจ เมื่อต้องนึกถึงสาเหตุที่ต้องทำให้เธอโดนพักงานแบบนี้จันทร์เจ้าประกอบอาชีพเป็นไกด์นำเที่ยวของบริษัททัวร์ชื่อดังแห่งหนึ่ง จุดเริ่มต้นของอาชีพนี้มาจากที่รุ่นพี่ที่รู้จักเห็นแววจึงได้ลองพาเธอไปดูการทำงานจริงของอาชีพนี้ โดยตอนแรกให้เธอศึกษาวิธีการการเป็นมัคคุเทศก์เบื้องต้นก่อน จากนั้นรุ่นพี่คนดังกล่าวก็เริ่มชักชวนเธอเก็บประสบการณ์โดยการออกพื้นที่ไปยังสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ ที่พี่เขาเป็นไกด์นำเที่ยว เมื่อได้ดูได้เห็นบ
last updateLast Updated : 2025-02-03
Read more
ตอนที่ 4
เมื่อวิเคราะห์และหาข้อสรุปกับตัวเองได้แล้ว จันทร์เจ้าก็เชิดหน้าขึ้นอย่างไม่ยินยอม ก่อนจะพูดออกไปว่า“ฉันไม่แน่ใจว่าใครชนใคร แต่ฉันมั่นใจแน่ ๆ ว่าคุณพาร่างกายใหญ่โตอย่างกับยักษ์นี่มาชนฉัน ถึงฉันจะผิดที่ก้มหน้าไม่มองทาง แต่คุณซึ่งต้องเห็นฉันแน่ ๆ อยู่แล้วแล้วยังพาตัวเองมาขวางทางเดินฉันแบบนี้เรียกว่าอะไร จงใจหรือเปล่า”“แต่ก็นะ อย่างว่า... ทั้งฉันและคุณต่างก็ไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน เอาเป็นว่าเราผิดกันคนละครึ่งก็แล้วกัน”“...”“เฮ้อ! วันนี้ฉันมีเรื่องเยอะแล้ว ฉันจะไม่เอาเรื่องคุณก็แล้วกันนะ แต่ถ้าหากเจอกันครั้งหน้า คุณไม่รอดแน่!” พูดจบร่างปลอดโปร่งของจันทร์เจ้าก็สะบัดก้นเดินจากไป หากเธอหันกลับมามองอีกสักนิดจะเห็นว่าคู่กรณีดังกล่าวยกยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ สายตาแสดงออกถึงความพึงพอใจอย่างเห็นได้ชัด“หึ! ผู้ชายบ้า หน้าตาก็ดีนิสัยใช้ไม่ได้เลย กวนโอ๊ยจริง ๆ เจอกันคราวหน้าแม่จะซัดให้ร่วง!!! ไม่สิ! ต้องบอกว่าอย่าเจอกันอีกเลยจะดีกว่า สาธุ!”ด้านจันทร์เจ้าหลังจากที่เดินหนีผู้ชายปริศนาคนนั้นแล้ว หญิงสาวก็อดบ่นพึมพำกับตัวเองไม่ได้ เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันตัวเองไปมา หญิงสาวตอบไม่ได้เช่นกันว่าทำไมถึงมีความรู้ส
last updateLast Updated : 2025-02-03
Read more
ตอนที่ 5
“ฟองทางนี้!” จันทร์เจ้าเอ่ยเรียกหญิงสาวรุ่นน้องเจ้าถิ่นอย่างฟองคลื่นให้เข้ามาหา วันนี้เธอมีนัดกับฟองคลื่นด้วยเรื่องที่จะไปตรวจดูกล้องวงจรปิดที่บีชบาร์เพื่อดูว่าปลาดาวออกจากบาร์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่หรือไปกับใคร“พี่จันทร์มารอฟองนานหรือยังคะเนี่ย” ฟองคลื่นฉีกยิ้มน่ารักก่อนเอ่ยถามด้วยความสงสัย“ไม่นาน เรารีบไปกันเถอะ พี่เป็นห่วงดาว” จันทร์เจ้าพูดด้วยความกระวนกระวายใจ“ค่ะ”หลังจากนั้นสองสาวก็ตรงไปที่บีชบาร์ทันที บางคนอาจสงสัยว่าทำไมไม่ลองเช็กห้องพักของโรงแรมดูก่อนว่ามีห้องไหนที่ปลาดาวเข้าพักหรือเปล่า ต้องบอกก่อนว่าฟองคลื่นให้คนจัดการเรื่องนี้แล้วทั้งยังให้ไปตรวจสอบโรงแรมใกล้ ๆ แล้วว่ามีที่ไหนที่ปลาดาวเช็กอินบ้างก็ปรากฏว่าไม่พบ ดังนั้นทั้งสองจึงเลือกที่จะตรงไปที่บีชบาร์เลย“พี่จันทร์อย่าเครียดไปเลยค่ะ ฟองเชื่อว่าพวกเราต้องเจอพี่ดาวแน่” เมื่อเห็นว่าคนข้างตัวหน้านิ่วคิ้วขมวด ฟองคลื่นจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปลอบและให้กำลังใจ มือนิ่มของเธอยื่นไปจับมือนิ่มของจันทร์เจ้าก่อนจะกุมไว้หลวม ๆ จันทร์เจ้าที่ได้รับสัมผัสนั้นและรับรู้ถึงความห่วงใยก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น แต่ก็ยังไม่วางใจนัก“สวัสดีค่ะ”“อ้าวคุณ
last updateLast Updated : 2025-02-03
Read more
ตอนที่ 6
จันทร์เจ้าแม้จะไม่อยากสนทนาไม่อยากตอบหรือพูดคุยผู้ชายตรงหน้าก็ได้กล้ำกลืนความไม่ชอบนั้นไว้ในใจ เพราะตอนนี้เพื่อนของเธอสำคัญที่สุด ดังนั้นหญิงสาวจึงตอบกลับไปว่า “เพื่อนฉันหาย เลยอยากจะดูว่าก่อนหน้าที่เพื่อนฉันจะหายไปมีใครมาลักพาตัวเพื่อนฉันไปหรือเปล่า”“หึ! เพื่อนคุณหาย เลยอยากจะมาดูกล้องวงจรปิดของบาร์?”“ใช่!”“ตลกแล้ว นี่คุณรู้กฎระเบียบของที่นี่หรือเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถาม จันทร์เจ้าไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาจึงได้หลุดหัวเราะจนหญิงสาวต้องส่งสายตาไม่พอใจให้ถึงได้หยุด“คุณนี่ตลกดีนะ รู้ทั้งรู้ว่าระเบียบเป็นยังไงก็ยังจะมาขอดู ทำไมไม่รีบทำตามกฎระเบียบล่ะ หรือไม่ก็แจ้งความสิ”“ถ้ามันแจ้งได้ฉันก็แจ้งแล้วสิ นี่...” ‘คุณไม่รู้เหรอว่ามันยังไม่ครบ 24 ชั่วโมง’ คือคำพูดในหัว เพราะต้องหยุดพูดเมื่อฟองคลื่นเข้ามากระตุกเสื้อเธอไว้ก่อนจะพูดว่า“พี่จันทร์คะ ใจเย็นค่ะคนตรงหน้าคือคุณชลธีเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของโรงแรมค่ะและเป็นเจ้าของบาร์นี้ ถ้าพี่จันทร์ต้องการดูกล้องวงจรปิดต้องขออนุญาตจากเขาแล้วค่ะ ที่สำคัญเลยคนคนนี้ค่อนข้างมีอำนาจนะคะ ฟองไม่ค่อยกล้ายุ่งด้วยหรอกค่ะ เขาค่อนข้างน่ากลัว” จันทร์เจ้าเอ่ยบอกถึงสถานะ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 7
“ว่ายังไง ตกลงหรือเปล่า”จันทร์เจ้ามองคนหน้าตายด้วยสายตาขุ่นเคือง เธอได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไปมา ในขณะเดียวกันสมองของเธอก็ขบคิดอย่างหนัก“ถ้ายังไม่ตกลงจะกลับไปคิดก่อนก็ได้นะ ผมไม่รีบ” ผู้ชายตรงหน้าเธอพูดออกมาอย่างสบายใจ ในขณะที่เธอนั้นร้อนรนเพราะเป็นห่วงเพื่อนอย่างเห็นได้ชัด“เอ่อ... คุณชลคะ” ในขณะที่ฟองคลื่นจะพูดอะไรบางอย่างก็ต้องหุบปากลงเมื่อเจอสายตาคมกริบมองมา จันทร์เจ้าเห็นแบบนั้นก็ไม่พอใจเธอจ้องเขากลับอย่างเอาเรื่องราวกับงูพิษที่พร้อมจะฉกเขาตลอดเวลา ในสายตาของชลธีแล้วเธอช่าง น่าเอ็นดู...“คิดดูดี ๆ นะ เพราะผมไม่ได้เดือดร้อน แต่ถ้าคุณไม่ตกลงก็แค่ทำตามกฎระเบียบมาตรการต่าง ๆ ให้ถูกต้อง ทางที่ดีคุณจะแจ้งความก็ได้นะ แต่ถ้าให้ดีผมแนะนำให้คุณทำตามข้อตกลงของผมดีกว่า เร็วกว่าเยอะ”“ฉันขอเวลาคิดก่อน ขอตัว” พูดจบจันทร์เจ้าก็คว้ามือฟองคลื่นมากุมไว้แล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ชลธีมองตามแผ่นหลังของเธอไปจนสุดสายตาก่อนจะหลุดยิ้มออกมา สายตาแสดงออกถึงความพอใจและถูกใจอย่างสุดซึ้ง“เอ่อ... คุณชลธีครับ”“มีอะไรก็ไปทำเถอะ เดี๋ยวผมจะไปดูกล้องวงจรปิดสักหน่อย อ้อเรียกพนักงานที่ทำงานเมื่อคืนมาพบผมด้วย” ชล
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 8
ทว่าเมื่อนึกถึงปลาดาวที่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง ใบหน้าของเพื่อนสนิทก็ลอยเข้ามาในความคิด บวกกับที่ตอนนี้ยังติดต่อไม่ได้ ความคิดที่ว่าจะไม่ยอมรับข้อตกลงก็มลายหายไป ใบหน้าของจันทร์เจ้าสลดลงอีกครั้ง มือบางยกน้ำมะพร้าวขึ้นดื่มแล้วมองไปยังท้องทะเลสายตามาดมั่น แล้วจึงพูดออกมาว่า“เป็นเบ๊ก็เป็นเบ๊สิ กลัวที่ไหนกัน ถ้าเรารู้ความเป็นไปของไอ้ดาว ก็ไม่จำเป็นต้องทำตามข้อตกลงสั่ว ๆ ของอีตาบ้านั่นก็ได้ หึ! คิดจะกดขี่ข่มเหงไอ้จันทร์เจ้าคิดน้อยเกินไปแล้ว”“... แล้วเจอกันนะไอ้คุณชลธี!”“ตอนนี้ยังแจ้งความไม่ได้ ต้องรอให้ครบ 24 ชั่วโมง แล้วนี่กี่โมงแล้วเนี่ย” จันทร์เจ้าพูดกับตัวเอง ก่อนจะยกแขนซ้ายที่มีนาฬิกาข้อมือสวมไว้อยู่ขึ้นเพื่อดูเวลา แล้วดวงตาก็ต้องเบิกกว้างเมื่อเห็นเวลาที่ปรากฏบนหน้าปัดนาฬิกาชัด ๆ“บ่ายแล้วเหรอเนี่ย! นี่เรานั่งนานแค่ไหนกัน... เอาไงดีจะกลับไปบอกนายชลธีว่ายอมรับข้อตกลงเลยดีไหม”“ไม่เอาดีกว่า รอก่อน รอแจ้งความก่อนดีกว่า แต่กว่าจะแจ้งความได้คงต้องเป็นพรุ่งนี้ ตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ งั้นกลับห้องพักไปตั้งตัวก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”จันทร์เจ้าพูดและตกลงกับตัวเองเสร็จสรรพ ก็เดินกลับโรง
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 9
เช้าวันถัดมาจันทร์เจ้าตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น หญิงสาวรีบแต่งตัวด้วยชุดทะมัดทะแมงเพราะวันนี้เธอตั้งใจจะไปแจ้งความเรื่องคนหายดู อาศัยการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกแรงเผื่อว่าจะได้รู้ความเป็นไปของปลาดาวเร็วขึ้นหลังจากทานข้าวเช้าเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ตรงดิ่งไปที่สถานีตำรวจในท้องที่ ทว่าเพียงเธอแจ้งความประสงค์ไป ทางตำรวจกลับไม่รับเรื่อง! ทั้งยังอ้างว่ายังไม่ครบ 24 ชั่วโมง มันจะไม่ครบได้ยังไง มันครบตั้งแต่ตีหนึ่งที่ผ่านมาแล้ว!แต่แล้วจันทร์เจ้าก็เข้าใจได้ไม่ยาก เมื่อเธอเห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนของเจ้าหน้าที่ ทั้งยังดูหลุกหลิกชอบกล หญิงสาวก็เข้าใจแล้วว่าที่เจ้าหน้าที่ไม่รับเรื่องของเธอต้องมีเหตุผลบางอย่างแน่ ๆ ซึ่งมันก็มีไม่กี่อย่าง ถ้าเธอเดาไม่ผิดคงจะมีคนใช้อำนาจในทางมิชอบแน่ และแล้วก็เป็นจริงอย่างที่จันทร์เจ้าคิดเมื่อเธอเดินทางมาที่บีชบาร์อีกครั้งมาเพื่อพบชลธี!“ไง? ตำรวจไม่รับแจ้งเหรอคุณ”“เป็นฝีมือคุณใช่ไหม” เห็นสีหน้าเย้ยหยันสายตาท้าทายของผู้ชายตรงหน้าแล้ว จันทร์เจ้าก็มั่นใจว่าสิ่งที่เธอคิดมันถูก ดังนั้นไม่จำเป็นต้องคุยกันดี ๆ หญิงสาวก็ถามชลธีด้วยน้ำเสียงห้วนจัด ใบหน้าดุกร้าว
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 10
“เพราะแบบนี้ใช่ไหมคุณถึงโทรไปนัดแนะกับเจ้าหน้าที่ตำรวจไว้”“ใช่! ก็นะผู้ชายคนนั้นเป็นญาติกับหุ้นส่วนผมนี่ ถ้ามีเรื่องทำนองนี้ออกไปคงไม่ดีใช่ไหมล่ะ”“แต่นั่นเพื่อนฉันนะ ฉันอยู่เฉย ๆ ไม่ได้หรอก” จันทร์เจ้าที่ได้ฟังชลธีพูดก็ขมวดคิ้วมุ่นพร้อมทั้งหมุนตัวหันหลังเตรียมเดินออกจากห้องทำงานของชายหนุ่มไป แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อถูกชลธีเอ่ยทัก“นั่นคุณจะรีบไปไหน”“ก็ไปบอกฟองคลื่นเพื่อหาทางจัดการเรื่องนี้น่ะสิ” หญิงสาวมองมาที่ชายหนุ่มด้วยสายตารำคาญ ขณะเดียวกันชลธีที่ได้ฟังคำพูดของเธอก็มองมาที่เธอด้วยสายตาระอาเช่นกัน“หึ! นี่คุณคิดว่าฟองคลื่นจะทำอะไรได้งั้นเหรอ คุณคิดว่าหลังจากคุณบอกฟองคลื่นและฟองคลื่นไปบอกพ่อของเธอแล้ว พรุ่งนี้คุณจะสามารถไปพาเพื่อนคุณกลับมาเลยได้รึไง”“ก็ใช่น่ะสิมีอะไรยากกัน” ได้ฟังคำตอบของเธอแล้วชลธีได้แต่ส่ายหัวก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ“คุณฟังผมนะ ผมมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์เลยว่า คุณครามไม่ได้อยู่ที่นี่หรือบ้านพักของเขา ผมคิดว่าเขาคงกลับเกาะส่วนตัวที่เลี้ยงฟาร์มมุกไว้แล้วล่ะ”ได้ยินดังนั้นตัวของจันทร์เจ้าก็ทรุดนั่งลงที่เก้าอี้เช่นเดิม สีหน้าของเธอเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด“และที่สำ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status