เธออารมณ์ดีถึงขนาดร้องเพลงเบาๆ ในลำตัวแล้วก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อมีเสียงทักจากด้านหลัง
“ยัยผิง...แม่เราล่ะ ทำไมร้านปิด?”
ประพจน์จอดรถยนต์ด้านข้างบุตรสาว เขาไขกระจกด้านข้างลดลงและเอ่ยถามบุตรสาว
พิศตราใบหน้าเผือดซีด เธอเหลียวมองกลับไปที่ร้าน และระยะห่างแค่นี้หากอีเด็กนั่นร้องลั่น บิดาย่อมมีโอกาสได้ยินแน่ๆ
“แม่ไปธุระค่ะ ผิงเลยเบื่อ ขอปิดร้านดีกว่า...” เธอรีบแก้ตัว ดวงตามองไป มองมาลอกแล่กมีพิรุธ
นายทหารใหญ่ผ่านร้อนผ่านหนาวมานาน เขาย่อมรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ...ท่านทอดสายตามองไปยังร้านขนมที่ปิดเงียบ
“เราก็เลยอู้อย่างนั้นเหรอ...ทำไมไม่เปิดร้านขายเหมือนเคย เดี๋ยวลูกค้าก็หายหมดหรอก ไม่เห็นเหรอไง ตร
