ทัณฑ์บรรณาการ

บทที่2.ความซวยกำลังคืบคลานมาหาคุณนายแจ่มจันทร์นั่งหน้ายับ เพราะว่างและความเหงาเป็นเหตุ เมื่อคุณประพจน์สามี อยู่ที่กรมทหารเป็นส่วนใหญ่เขาทำงานหนักเพื่ออะไร นางรู้แก่ใจดี และไม่เคยเห็นด้วยกับความคิดนั้นๆ เมื่อของที่เธอฉกฉวยมาจากใบบัว นางคิดเข้าข้างตัวเอง มันคือค่าข้าวค่าน้ำ ตอบแทนบุญคุณ แต่สามีนางไม่ได้คิดแบบนั้น ท่านคงละอายใจ...แต่ไม่ใช่ความคิดของนาง...เมื่อเวลาว่างมันเยอะบวกกับการเอ่ยปากชวนของกลุ่มเพื่อน นางจึงแอบสามี...ข้ามฝั่งไปลองเล่นการพนันในคาสิโนชื่อดังฝั่งประเทศเพื่อนบ้าน มีบรรดาคุณนายนายทหาร เมียข้าราชการว่างงานเป็นกลุ่มใหญ่ๆ แรกเริ่มก็สนุกสนาน มีเงินฟรีติดก้นกระเป๋าตอนขากลับ เป็นเงินที่ได้มาง่ายๆ และได้ความตื่นเต้นเร้าใจพ่วงมาด้วย จนทำให้นางหลงระเริง เผลอตัวไปอีกหลายๆ ครั้งจนกระทั่งเวลานี้...เธอเป็นหนี้หัวโต!!...จำนวนหนี้ก้อนใหญ่มากหากสามีนางรู้เข้า...เธอคงโดนเขาเฉ่งยับ! เมื่อประพจน์เกลียดที่สุดคือการพนัน...เขาเป็นนายทหารระดับบัญชาการ และเป็นตัวตั้งตัวตีเรื่องการปราบปรามแหล่งอบายมุข หากหลังบ้านเขาเป็นหนี้เป็นสินเพราะการเล่นการพนัน ประพจน์คงไม่ชอบใจ มันอาจจะเป็นชนวนเหตุให้เกิ

บทที่3.การเผชิญหน้าครั้งแรกกับผู้ชายใจโหดไฟในร้านขนมยังไม่ปิด มีแสงรอดออกมาจากด้านในเล็กน้อย และแจ่มจันทร์รู้ดีว่าใครคนนั้นเป็นใคร นางสาวเท้าเดินให้เร็วขึ้น เมื่อมีเวลาแค่น้อยนิด... สำหรับเวลาส่วนตัวระหว่างนางกับใบบัว          “คุณป้า!” ใบบัวอุทานเสียงหลง เธอกำลังยกขนมอบใหม่ออกมาจากหลังร้าน เตรียมจะจัดใส่ตู้โชว์ เพื่อใช้ขายวันพรุ่งนี้          “ยังไม่เสร็จอีกเหรอไงล่ะ?” เสียงของแจ่มจันทร์ไม่ได้แข็งกระด้างเหมือนเคย ใบบัวช้อนสายตาขึ้นมองระหว่างที่หยิบชิ้นขนมวางลงในถาด          “ค่ะ...อบรอบสุดท้ายแล้วล่ะค่ะ...” เธอพยักหน้ารับ ตอบเสียงแผ่วๆ เหนื่อยแทบขาดใจเพราะอ้อยกลับบ้านตามเวลา เมื่อเธอได้รับค่าแรงเท่านั้นสำหรับการว่าจ้าง เธอจึงต้องอยู่โยงทำคนเดียวจนกว่าจะเสร็จ ก็คงจะหลังเที่ยงคืนไปแล้ว          “ฉันมีเรื่องจะค

บทที่4.บรรณาการหวานระอุกว่าใบบัวจะคลำทางขึ้นมาจนถึงห้องนอนของฟาบริซได้ เธอใช้เวลาไปเกือบ30 นาที และหยุดทำใจอยู่หน้าประตูห้องอีก10 นาที กว่าจะยอมเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ภายในห้องนอนเงียบกริบ...เหมือนไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ด้านใน มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศทำงานเบาๆ กับอุณหภูมิที่เย็นเฉียบจนใบบัวต้องยกมือขึ้นกอดอก เธอควานหาปุ่มเปิดไฟฟ้า เพื่อให้แสงสว่าง เธอกลัวจนขาสั่น หวาดหวั่นจนเหงื่อกาฬแตกซ่าน          “มาแล้วรึ?” เสียงแหบต่ำดังมาจากมุมมืดในห้องนอน          ใบบัวสะดุ้ง! เธอเหลียวซ้ายแลขวา มองหาต้นกำเนิดเสียง ผู้ชายที่เธอต้องมาทำหน้าที่นางบำเรอขัดดอกให้กับเขา เพื่อทดแทนบุญคุณของแจ่มจันทร์          ฟาบริซ ดีคอร์เนอร์          “ค่ะ” เธอรับคำแล้วจึงรีบก้มหน้าลง อายจนหน้าชาแม้จะมองไม่เห็นดวงตาของชายผู้นั้นเลยก็ตาม&nb

บทที่6.ผู้ชายอีกคนที่มาช้าไป“อีกนานไหมว่าเจ้านายของพวกคุณจะเสด็จลงมาจากห้องบรรทม!!” กัน ชยังกูร กระแทกเสียงฉุนเฉียว เขามีเรื่องต้องการพูดคุยกับฟาบริซ แต่ชายหนุ่มเสียเวลาไปเกือบครึ่งวัน ไอ้ฝรั่งขี้นกก็ยังไม่โผล่หัวลงมาจากห้องนอน ไม่รู้ว่ามันติดใจอะไรหนักหนากับห้องนอนตัวเอง ชายหนุ่มเวียนไปหามันที่คาสิโนฝั่งประเทศเพื่อนบ้านหลายครั้ง...หลังจากรู้ข่าวว่าฟาบริชมาเยือนประเทศไทยเพื่อตรวจงานเหมือนเดิม แต่ไอ้คนบ้างานเป็นบ้าเป็นหลังกลับไม่โผล่หัวไป กันจึงต้องบุกมาถึงถิ่น เหยียบรังราชสีห์เป็นครั้งแรก          เดเนียลกรอกตา...เขาอยากจะบอกพ่อนักการเมืองใหญ่ตรงหน้าเสียนัก...อย่าว่าแต่กันเลย ทุกคนในที่นี้ไม่ได้พบหน้าฟาบริซเจ้านายมามากกว่า5 วัน เมื่อเจ้านายหนุ่มเบี้ยวทุกงาน...เขากินนอนอยู่แต่ในห้องกับนางบำเรอวัยละอ่อนที่พึ่งได้มาใหม่ เป็นครั้งแรกที่ฟาบริซทำตัวเช่นนี้ มันสร้างความแปลกใจและเหลือเชื่อให้กับทุกคน          “ผมไม่ทรา

บทที่7.ลงทัณฑ์พิศวาสพิศตราละมือจากราวเสื้อผ้า เธอกำลังเลือกชุดเดรสสวยๆ สำหรับใช้ในงานวันเกิดเพื่อนคนหนึ่ง หางตาของเธอมองเห็นผู้ชายลักษณะภูมิฐาน...เดินผ่านไปแวบๆ เขาดูดีจนเธอสะดุดตา...จนต้องเดินตามมาเพื่อให้เห็นชัดๆ เต็มตา ผู้ชายใส่สูทเต็มยศ ไม่มีให้เห็นบ่อยนักที่จังหวัดเล็กๆ ติดฝั่งประเทศเพื่อนบ้าน เมื่อมีผู้ชายลักษณะแบบนั้น มันจึงแปลกตาสำหรับคนที่มองเห็น          หญิงสาวอ้าปากค้าง เมื่อฟาบริซหมุนตัวกลับมา เหมือนเขามองหาอะไรสักอย่าง ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก เขาเดินผ่านหน้าพิศตราไปอย่างเฉียดฉิว เมื่อมองเห็นร้านค้าชื่อดังอยู่อีกด้านหนึ่งกับที่เขาเดิน          เดเนียลถึงกับหอบแฮ่ก...เจ้านายเดินวนไป เวียนมาหลายสิบรอบ ทุกสิ่งที่หยิบฉวยมา แทบไม่มีของตัวเอง มีแต่ของผู้หญิง แล้วก็ของผู้หญิง กระเป๋า รองเท้า ชุดสวยๆ แม้กระทั้งชั้นในผู้หญิง แล้วที่เดินลิ่วๆ ไปนี่ เจ้านายเจออะไรอีกล่ะ 3 ชั่วโมงสำหรับการจับจ่าย มันนานเกินไปแล้ว เดเนียลไหล่ลู่ ถือของจนเมื่อยไปหมดทั้งอุ้งมือ