Chapter 38
วรวิทย์บุตรชายวรวุฒิ เศรษฐีใหญ่ทางภาคใต้เดินออกมาจากลิฟต์ภายในโรงแรมแห่งหนึ่งในตัวเมืองกระบี่ เขาก้าวเท้าไปหยุดยืนหน้าประตูห้องพักหมายเลข 402 เขาเคาะประตูแล้วยืนรอไม่กี่อึดใจ ประตูห้องพักดังกล่าวก็เปิดออก
“กูให้มึงพักที่บ้านก็ไม่เอา ห้องที่บ้านก็ว่างตั้งหลายห้อง” วรวิทย์บ่นขณะเดินเข้าไปในห้อง
“จะบ่นทำไมวะ พักที่นี่ก็เหมือนกัน อีกอย่างแม่มึงก็ไม่ค่อยสบายด้วย คนไปอยู่เยอะๆ กูกลัวแม่นายจะพักผ่อนไม่เต็มที่”
การเดินทางมาภูเก็ตครั้งนี้ เมฆาไม่ได้มาคนเดียว เขามาพร้อมกับเพื่อนสนิทอีกห้าคน หากไปพักบ้านวรวิทย์ทั้งหมด อาจรบกวนการพักผ่อนของจิตรา มารดาวรวิทย์ เขาและเพื่อนอีกสี่คนจึงลงความเห็นว่า พักโรงแรมดีที่สุด
“กูรู้ กูแค่อยากให้มึงกับไอ้สี่ตัวพักบ้านกูไง” วรวิทย์เข้าใจเหตุผลเพื่อน “แล้วไอ้สี่ตัวยังไม่มาเหรอ นัดกันสิบโมงนะ หลับอุตุนิยมวิทยาอยู่แน่ๆ”
“เดี๋ยวคงมา เมื่อคืนพวกมันหิ้วสาวไปนอนกก” เมฆาตอบ
“เออลืมคิดไป พวกหนุ่มโสด เราสองคนมีเมียก็ต้องนอนกกเมีย” วรวิทย์พูดยิ้มๆ “พูดถึงเมียก็นึกถึงกับข้าวที่นกหัดทำ”
“นกหัดทำกับข้าวเหรอ ปกติไม่ชอบเข้าครัวนี่”
“เมื่อก่อนน่ะใ
