“นี่เธอกำลังขู่งั้นเหรอ” ถามพร้อมกับใจที่มันไหวสั่น ยอมรับว่าคำขู่ของปรายรุ้งมันชวนผวายิ่ง
“โอ๊ย...ไม่กล้าหรอกค่ะ ฉันแค่พูดความจริง ถ้าคุณไม่ใส่ใจก็อย่าไปคิดถึงมันเลย เอาละ คุณจะเข้ามาไหมคะ”
คนถูกถามพยักหน้า เดินเข้าไปในบ้านเมื่อปรายรุ้งเปิดประตูรั้วให้ ทรายทองยืนอยู่ที่กรอบประตูด้านใน หน้าหล่อนยังซีด แต่มือข้างหนึ่งมีมะม่วงที่ฝานเปลือกแล้วถืออยู่
“ถ้าคุณจะมาเอาเงินคืนละก็ บอกเลยว่าเสียใจด้วย ฉันเอามันไปปลดหนี้บ้านแล้ว”
ทรายทองดักคอ อังเดรถอนหายใจพรืดใหญ่
“เลิกประชดทีเถอะ...ขอร้อง ไม่ได้มาทวงเงินคืน ฉันแค่รู้สึกว่าเรายังไม่เคลียร์กันสักเท่าไหร่ในเรื่องที่ทำให้เราต้องทะเลาะ ฉันเลย...อยากมาขอโทษเธออย่างจริงจังอีกสักครั้ง ฉันขอโทษนะทราย วันนั้นฉันขาดสติจริงๆ ฉันดีใจนะที่เธอไม่บ้าตามฉันจนตัดสินใจทำแท้ง ฉัน...ขอโทษ...”
อังเดรขออภัยทรายทองทั้งที่ปรายรุ้งยังยืนอยู่ด้วย
ทรายทองทำตัวไม่ถูกเมื่อได้รับการขอโทษง่ายๆ อย่างนี้ หญิงสาวหลีกทางให้คนทั้งสองเดินเข้าบ้าน
“มีทางไหนที่เราจะตกลงกันได้ไหมเรื่องเด็กน่ะ” เขาถามอีก
“ลูกค่ะ! ไม่ใช่เด็ก!” ทรายทองท้วงดังๆ เดินไปนั่งยังเก้าอี้ที่โต๊ะอาหาร ในขณะที่อ
