EP3 - บาร์ร้อนรัก (บาร์)
หญิงสาวใบหน้าหวานค่อยๆถอดผ้ากันเปื้อนสีชมพูออก แล้วเริ่มเก็บของที่เพิ่งทำเข้าตู้เย็น ความฝันเธอคืออยากมีร้านเบเกอรี่สวยๆที่เธอเป็นคนทำเองทุกๆเมนู แม้ที่บ้านจะร่ำรวยขนาดไหน แต่เธอก็อยากทำตามความฝันและไปถึงจุดนั้นด้วยตัวเอง
"ทำอะไรอยู่ลูก ดึกขนาดนี้ไม่นอน"
"พ่อภีม หนูกำลังเก็บของค่ะ เดี๋ยวจะไปนอนแล้วค่ะ" ลลิสเอ่ย
"รีบนอนนะลูกนะ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอ หรือว่าใกล้ปิดแล้วลูกสาวพ่อเลยชิลเลย" ภีมผู้เป็นพ่อเอ่ย
"แซวหนูอีกแล้ว"
"มาให้พ่อกอดที พ่อรู้พ่อเอาแต่ทำงานไม่ค่อยมีเวลาให้หนูเลย หนูเสียใจมั้ยที่เป็นลูกของพ่อ" ภีมค่อยๆกอดลุกสาวเพียงคนเดียวเอาไว้
"หนูไม่เสียใจค่ะ หนูรักพ่อ ถึงหนูจะไม่มีแม่ แต่พ่อก็เป็นทั้งพ่อทั้งแม่ให้หนูแล้วไงคะ หนูรักพ่อนะคะ"
ภีมซึ่งค่อนข้างเจ้าชู้มากสมัยหนุ่มๆ เขามีอะไรกับผู้หญิงคนนึงโดยที่ไม่ได้ป้องกันจนเธอท้อง แต่ทั้งคู่ตกลงกันว่าหากลูกคลอดจะทางใครทางมัน เพราะฝั่งหญิงสาวไม่ได้รักภีม และเธอก็ไม่สามารถหยุดที่ภีมได้ ภีมจึงรับเป็นคนอุปกาละลูกเพียงลำพังและไม่เคยแต่งงานใหม่อีกเลย เพราะใจลึกๆเขารักเธออยู่ไม่น้อย แต่จำใจต้องปล่อยเธอไปเพราะใจเธอไม่ได้อยู่กับเขา
"หนูรีบนอนนะลูกนะ"
ลลิสที่โตมาโดยขาดความรักจากแม่ แต่เธอมักจะมีความสุขเวลาที่ได้เจอกับเรมี่แม่ของบาร์ ซึ่งเรมีเป็นภรรยาของเบย์เพื่อนสนิทพ่อของเธอ เรมี่ใจดี เธออยากมีแม่ที่ใจดีแบบนี้บ้าง แต่เธอก็เข้าใจพ่อเธอดี จึงมักจะไปที่บ้านของบาร์บ่อยๆ ไม่ใช่แค่บาร์คนเดียวที่เป็นเหตุผลที่เธอไปที่นั่น แต่เพราะเรมี่อีกคนที่ทำให้เธอต้องแวะไปเกือบทุกเช้าที่ไปโรงเรียน
ลลิสกำลังจะจบการศึกษามัธยมและเข้ามหาวิทยาลัยในอีกไม่นาน เธอค่อนข้างเรียนหนักเพราะเป็นเด็กที่สนใจเรียนและเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ ต่างกับผู้เป็นพ่อไม่น้อย
สังเวียนสุนัข
บาร์ที่ลงพนันเดิิมพันเอาไว้ กำลังนั่งดื่มเหล้ามองการต่อสู้ที่แสนดุเดือด การเดิมพันคือชีวิตของเขา และความบ้าเลือดของบาร์ยังมีอีกมาก เขามักจะสนุกทุกครั้งที่เห็นคนต่อสู้กันเพื่อเป้าหมายและความรุนแรงมันคือความสนุกอย่างนึงของเขา ชีวิตที่ถูกเลี้ยงมาด้วยความสุขสบายตั้งแต่เกิด ทำให้ปัญหาเรื่องการเงินสำหรับเขาไม่ใช่ปัญหาอะไร ซึ่งคนที่รักในการเดิมพันแบบนี้นอกจากใจที่กล้า เงินต้องหนามากพออีกด้วย
"ทำอะไร?"
"พี่บอกว่า ถ้าอยากนอน..กับพี่ให้บอก" หญิงสาวเอ่ย
"เธอชื่ออะไร?" บาร์เอ่ย
"อิ้งค่ะ"
"กล้าดีนะ ปกติฉันไม่ค่อยเอาคนเดิมๆ แต่ถ้าอยากจะให้"
คืนนั้นหลังจบการเดิมพันที่สังเวียน บาร์ที่ลงฝั่งชนะได้เงินจำนวนมาก เขาพาอิ้งขับรถออกมาก่อนแวะที่โรงแรมไม่ห่างนักแทนที่จะไปคอนโด วันนั้นเขาพลาดที่พาไป เพราะปกติไม่เคยพาใครไปที่นั่น
"อ๊ะ! พี่บาร์"
ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวร่างเล็กกำลังถูกร่างแกร่งที่เต็มไปด้วยรอยสักและมัดกล้ามเนื้ออัดกระแทรกรูสวาทอย่างไร้ความปราณี เมื่อความบริสุทธิ์ที่เธอมี มันทำให้แทบรับแรงป่าเถือนของบาร์ไม่ไหว ทั้งแรง ทั้งขนาด ทั้งเกาะป้องกันทำให้รูสวาทที่บริสุทธิ์ฉีกขาดเลือดอาบอีกครั้ง แต่เพราะเธอรู้สึกดีกับบาร์จึงปล่อยให้เขาได้ทำตามความต้องการของเขา
"กรี๊ดดดด อ๊างงงงง"
"อ่าส์!! แตกแล้ว!!!"
บาร์ที่รั้งร่างเล็กลอยลลิ่วอัดกระแทกลำท่อนจนปล่อยน้ำกามออกมาจนสุดโดยไม่ได้คำนึงถึงความเจ็บที่เธอได้รับ ก่อนถอนท่อนเอ็นออกแล้วโยนถุงยางอนามัยที่อัดแน่นไปด้วยน้ำกามโยนทิ้งแล้วคว้าผ้าเข้าไปอาบน้ำ นั่นเป็นเพียงเซ็กส์รอบเดียวที่บาร์ทำ ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกจากโรงแรมไปโดยไม่ได้สนใจอิ้งแม้แต่น้อย
"ทำไมเย็นชาแบบนี้กัน"
เช้า
บาร์ขับรถกลับมาที่บ้าน แต่ต้องขมวดคิ้วอีกครั้งเมื่อเห็นลลิสกำลังคุยกับแม่ของเขาที่หน้าบ้าน
"แม่ครับ"
"คุณอานะ..หนูไปโรงเรียนก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"
ลลิสรีบยกมือไหว้ก่อนก้มหน้าก้มตาเดินออกจากตรงนั้นไปขึ้นรถทันทีโดยที่ไม่ได้ทักทายบาร์แม้แต่คำเดียว
"นั่น..มาทำไมครับแม่ เอาขนมมาให้ผมเหรอ" บาร์เอ่ย
"เปล่าหรอกลูก น้องแวะมาหาแม้ แม่ก็ถามว่าเคยเห็นเอาขนมมาให้บาร์ แต่น้องบอกว่าเมื่อคืนทำไม่ไหวเลยไม่ได้ทำมาน่ะ" เรมี่เอ่ย
"..............."
