2

EP2 - บาร์ร้อนรัก (บาร์)

ชายหนุ่มอาบน้ำจนกระทั่งรูhสึกสบายตัว ก่อนจะเดินออกมาเข้าห้องนอนเพื่อหวังจะพักสายตาก่อนที่จะมีงานต้องทำในช่วงบ่าย แต่ขาแกร่งต้องชะงักเมื่อเห็นจานขนมที่ผู้เป็นแม่ยกมาไว้ให้ มันคงเป็นขนมฝีมือลลิสที่พูดถึงก่อนที่เขาจะขึ้นห้องนอนมา

ในช่วงเย็น บาร์ขับรถออกจากบ้านเพื่อไปหาบรีสผู้เป็นปู่ วันนี้เขามีนัดคุยงานก่อนที่ในช่วงดึกจะมีนัดที่ประจำ เมื่อมาถึงบ้านหลังใหญ่ชายหนุ่มก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาเฌอผู้เป็นย่าที่สุดแสนจะใจดี

"คุณย่าครับ คิดถึงจังเลยครับ" บาร์เอ่ย

"คิดถึงย่าแต่หมู่นี้บาร์ไม่ค่อยมาหาย่าเลยนะ" เฌอผู้เป็นย่าเอ่ย

"งานยุ่งครับย่า แต่ผมคิดถึงย่าจริงๆนะครับ"

"ปู่รออยู่ในห้อง มานี่ทำไมไม่พาบีนี่มาหาย่าด้วยละลูก"

"ปล่อยมันไปเถอะครับย่า กำลังเล่นของใหญ่อยู่" บาร์เอ่ย

"เราก็ไปว่าพี่เขา ไปลูกไป ปู่กำลังรออยู่ลูก"

สองคนปู่หลานนั่งคุยกันสักพัก ก่อนที่ประโยคคำถามของบรีสผู้เป็นปู่ก้เอ่ยถามบางอย่างขึ้น

"เห็นพ่อมึงบอกว่า มีสาวไปส่งขนมให้ที่บ้านบ่อยๆเหรอ" บรีสเอ่ย

"ลูกสาวเพื่อนพ่อครับ ไม่มีอะไร" บาร์เอ่ย

"แค่นั้น?"

"ครับ ผมไม่สนใจเธออยู่แล้วครับ ยังเด้กอยู่เลยครับ"

"ให้มันจริง แต่ถ้าไม่สนก็ไม่ใช่ไปพูดทำร้ายจิตใจเขาละ ถ้าเขาไม่ได้วุ่นวายอะไรกับมึง" บรีสเอ่ย

"ครับปู่"

บาร์ออกจากบ้านของบรีสผู้เป็นปู่หลังจากจบมื้อค่ำ เขาตรงไปยังสังเวียนลับที่เขาไปเป็นประจำ วันนี้มีนัดสำคัญที่ดูจะเร้าใจไม่น้อย เมื่อฝ่ายนึงคือน้องชายคนสำคัญของอริเขา อีกฝ่ายเป็นนักมวยอาชีพเก่าที่ผันตัวเองมาสู่สังเวียนเถื่อน

"พี่บาร์..."

เสียงใสๆของหญิงสาวคนนึงเอ่ยขึ้น ทำเอาบาร์ที่กำลังเดินเข้าไปชะงักแล้วค่อยๆหันกลับมามองช้าๆ เขาเอียงคอขมวดคิ้วก่อนจะเอ่ยขึ้น

"มีอะไรกับฉัน?"

"คือ...ขอไลน์พี่ได้มั้ยคะ?" หญิงสาวเอ่ย

"ทำไมฉันต้องให้" บาร์เอ่ย

"เมื่อคืน...."

"เมื่อคืน? อ่อ ผู้หญิงที่เอากับฉันเมื่อคืนซินะ โทษที ฉันจำไมไ่ด้" บาร์เอ่ย

"จำไม่ได้? พี่ลืมได้ยังไงคะ เราเพิ่ง...."

"ฉันไม่ค่อยจำหน้าคู่นอนเท่าไหร่ บางทีมองหน้าแค่ตอนเอา พอเสร็จฉันก็ไม่ได้สนใจ และฉันไม่ค่อยเอาใครซ้ำ อ่อ! เมื่อคืนเธอเวอร์จิ้นซินะ ถือว่าได้นะ ก็ดี" บาร์เอ่ยอย่างไม่สนใจอะไรนัก ทำเอาหญิงสาวถอดสีหน้าเมื่อได้ยินคำพูดไร้เยื่อใย

"ทำไมพี่..."

"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ ถ้าเธอติดใจอยากให้ฉันเอาอีก ไว้ฉันจะคิดดูอีกรอบแล้วกัน"

พูดจบบาร์ก็เดินออกไป หญิงสาวน้ำตาซึมเมื่อเขาคือชายคนแรกที่เธอมอบความบริสุทธิ์ให้ แม้ว่ามันจะดูเป็นการไม่เต็มใจแต่แรกก็ตาม ร่างกายเธอยังร้าวระบมเพราะเซ็กส์รุนแรงของเขาเมื่อคืนทำเอาไข้ขึ้นทั้งวัน แต่เพราะอยากเจอหน้าเขาเธอจึงฝืนร่างกายมา

"ไอ้บาร์ ทำไมวันนี้มึงมาช้า" ชายผู้ดูแลสังเวียนที่บาร์สนิทเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นบาร์เพิ่งเข้ามานั่งพร้อมแก้วเหล้า

"พอดีมีธุระเฮีย ว่าแต่วันนี้เดิมพันเยอะมั้ยเฮีย" บาร์เอ่ย

"ถ้าอยากเล่นก็สิบล้าน คู่นี้เด็ดกูบอกเลย"

"เอาซิ ผมไม่มีปัญหา ขอแค่ให้มันสู้กันถึงใจหน่อย ตายง่ายๆมันไม่สนุกว่ะเฮีย" บาร์เอ่ย

"มึงนี่มันได้จริงๆ สาดิสม์ชิบ ไม่อยากจะคิดว่ามีเมียมึงจะสาดิสม์กับเมียแค่ไหนวะ"

"เป็นเมียผมก็ต้องรับให้ได้ แต่ผมบอกเลยว่าชาตินี้ผมไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตนหรอกเฮีย ผมขี้เบื่อ" บาร์เอ่ย

"มึงนี่แม่งแน่จริง เอาผู้หญิงให้ครบแสนคนก่อนค่อยตายนะไอ้ห่า"

"เดี๋ยวก็ครบ เพราะผมไม่เอาใครซ้ำ" บาร์เอ่ย

ในขณะที่สังเวียนสุนัขที่ใครๆเรียกกำลังเริ่มการต่อสู้ โทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นเมื่อมันมีสายโทรเข้า

(ฮัลโหล)

(พี่บาร์ค่ะ ลิสเองค่ะ) สายที่โทรเขาคือสาวน้อยลลิส

(มีอะไร)

(ทานขนมหรือยังคะ ใช้ได้มั้ยคะ) ลลิสเอ่ย

(ไม่รู้ซิ ไม่ได้กิน ฉันไม่กินขนมหวาน วันหลังไม่ต้องเอามา ขี้เกียจเอาให้เด็กๆที่บ้าน แล้วอีกอย่าง ไม่จำเป็นไม่ต้องมาบ้านฉันบ่อยๆ)

(เหรอคะ...ขอโทษค่ะที่รบกวน..หนูจะพยายามไป)

(แค่นี้ใช่มั้ย)

(ค่ะ)

ทางฝั่งหญิงสาวที่กำลังทำขนมเพราะว่าเช้าวันพรุ่งนี้ เธอจะเอาไปฝากบาร์ที่บ้าน ลลิสเป็นสาวหวานที่ชอบทำขนม เธอมักจะทำนั่นนี่ไปฝากบ้านบาร์เสมอ แต่วันนี้เมื่อได้ยินปลายสายเอ่ยแบบนั้น เธอกลับหมดแรงก่อนค่อยๆวางถ้วยขนมลง น้ำตาหยดเล็กๆค่อยๆไหล

"ฮึก!"