“เอ่อ...เปล่าจ้ะ พี่แค่อยากถามว่าพี่สะใภ้เรามาด้วยหรือเปล่าแค่นั้นเอง”
เพราะดวงตาคมกับน้ำเสียงเข้มของคนข้าง ๆ ทำให้หญิงสาวไม่กล้าขอความช่วยเหลือจากเด็กสาว เพราะถึงอย่างไรเขาก็เป็นพี่น้องกันในขณะที่เธอเป็นเพียงคนนอก
“พี่ผึ้งไม่ได้มาค่ะพี่ลูกแพร นี่ถ้าพี่ผึ้งรู้ว่าพี่ลูกแพรอยู่ที่เกาะสายป่านนี่ หนูนิดรับรองว่าพี่ผึ้งต้องรีบมาแน่ ๆ เลยค่ะ หนูนิดเห็นพี่ผึ้งดูห่วง ๆ พี่ลูกแพรแปลก ๆ อยู่หลายวันแล้ว”
“จ้ะ...”เธอส่งยิ้มแหย ๆ ให้หญิงสาว
“กลับไปบอกแม่ไป๊ยัยนิด ว่าเดี๋ยวพี่ไปทานข้าวด้วย” อสิรวิสตัดบทเสียงเรียบ
“ก็ได้ ๆ ไล่จริงเชียวพี่รวิส แถมไม่เคยบอกน้องเลยว่าแอบคบอยู่กับพี่ลูกแพร”
“เรื่องอะไรฉันต้องรายงานเธอยัยเด็กแก่น”
“ฮึ”เด็กสาวทำริมฝีปากยื่นใส่พี่ชายก่อนจะสะบัดหน้าเดินจากไป
คล้อยหลังวนิดา มือบางรีบสะบัดแรงเพื่อให้หลุดพ้นจากการเกาะกุมบีบแน่นจากฝ่ามือใหญ่ของคนหน้าดุที่เมื่อสักครู่เพิ่งมีรอยยิ้มให้กับเธอแท้ ๆ แต่เพียงครู่เดียว คนตรงหน้าก็เปลี่ยนโหมดกลายมาเป็นอสูรร้ายดังเดิม
“ปล่อยมือฉันได้แล้ว”ไม่เพียงมือของเธอจะไม่หลุดจากมือหนาที่บีบแน่น เขายังดึงเธอเข้าชิดพร้อมกับออกแรงบีบขึ้นอีกเท่าตัว
“อย
