“ไม่เป็นไรค่ะ คุณวินกลับเถอะเดี๋ยวลูกแพรก็จะออกไปสูดอากาศข้างนอกสักครู่ อยู่ในนี้อึดอัดเปล่า ๆ ค่ะ เผลอ ๆ นักข่าวจะคิดอกุศลกับเราอีกถ้ามีใครบังเอิญมาเห็นเราอยู่ด้วยกัน” แพรพลอยถอนหายใจ
“ถ้าอย่างนั้นออกไปนั่งที่ล็อบบี้ก็ได้ครับ”
“ค่ะ”
แพรพลอยเดินนำออกมาก่อนจะแยกกับอัศวินหน้าห้องน้ำหญิง ส่วนชายหนุ่มเดินลงไปรอที่ล็อบบี้ของโรงแรมก่อนแม้จะห่วงแพรพลอยกลัวเธอจะเป็นลมล้มพับไปอีก แต่เพราะความเหมาะสมทำให้อัศวินต้องตัดใจเดินไปก่อนโดยย้ำให้หญิงสาวระวังสุขภาพอีกครั้ง
“คุณลูกแพรระวังตัวนะครับ ผมห่วงเรื่องอาการเป็นลมบ่อย ๆ ของคุณกลัวจะหน้ามืดในห้องน้ำขึ้นมา” อัศวินยกหัวคิ้วนิดหนึ่งแสดงความกังวล
“ไม่หรอกค่ะ ลูกแพรแข็งแรงขึ้นมากแล้ว คุณหมอให้ยาบำรุงมาเยอะแยะทีเดียว ลูกแพรแข็งแรงดีแล้วค่ะ”
เธอยิ้มแสดงความขอบคุณในความห่วงใยของเพื่อนดาราหนุ่มโดยไม่ทราบเลยว่าในขณะที่คนทั้งคู่แสดงความห่วงใยกันตามประสาเพื่อนร่วมวงการ มีสายตาอีกคู่หนึ่งที่มองด้วยความปวดร้าวและแค้นใจเมื่อคิดว่าสามีเอาใจออกห่าง...
ปานชนกมองภาพระหว่างสามีกับแพรพลอยอย่างเจ็บปวด น้ำตาไหลอาบแก้มในขณะที่หัวใจของเธอปวดร้าวที่เห็นความห่วงใยของสามีที
