"ออกรถไปคฤหาสน์ของคุณวินัย เศรษฐีชาวเอเชียที่เป็นลูกค้าของเรา ฉันต้องไปสมนาคุณลูกค้าซะหน่อย"
"ครับนาย"
รถหรูประจำตำแหน่งมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่กับขบวนลูกน้องเกือบสิบคันที่จอดแอบอยู่ในตรอกเล็กๆ หลังบริษัทที่แพรพลอยทำงานเคลื่อนขบวนออกไปยังจุดหมายที่มีเขาเพียงคนเดียวล่วงรู้แผนการในการเดินทางครั้งนี้
เขาต้องรู้ความจริงให้ได้ว่าทำไมกันคนเป็นพ่ออย่างวินัยถึงไม่ยอมรับลูกสาวที่น่ารักอย่างแพรพลอยเป็นลูก และเขาก็ต้องทำให้พ่อยอมรับในตัวลูกสาวสักทีมันถึงเวลาแล้ว
ใช้เวลาเพียงไม่นานรถหรูกันกระสุนหลายคันก็มาจอดเทียบท่าหน้าคฤหาสน์นอกเมืองของวินัย ร่างใหญ่ลงจากรถด้วยท่าทีสง่าเหมือนทุกครั้ง ผู้คนในคฤหาสน์วิ่งตามผู้เป็นประมุขของบ้านกันจ้าระหวั่นเมื่อเห็นว่าใครมาเยือน
"สวัสดีครับคุณแมกซ์แวลล์ วันนี้ให้เกียรติมาถึงบ้านผม มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"
วินัยที่ส่วนมากบริหารธุรกิจอยู่ที่บ้าน เดินออกมาต้อนรับชนิดใจดีสู้เสือที่ขึ้นชื่อว่าร้ายมาก
"ผมไม่กล้ารบกวนขนาดนั้นหรอกครับ แค่อยากมาคุยเป็นการส่วนตัวซะหน่อย"
"งั้นเชิญที่ห้องทำงานผมครับ"
กิริยาสุขุมเรียบร้อยนอบน้อมของมาเฟียตรงหน้าเขาคงไม่ได้เห็นบ่อยนัก สิ่งที่แมกซ์แวลล์ม
