Romans de ศานิชล

"ที่รักหายมาอาบน้ำนานจัง"เขาเป็นฝ่ายไล่เธอมาอาบน้ำเองและเขาอาสากล่อมลูกชายทั้งสองให้หลับแต่ไอลินกลับหายมาอาบน้ำนานเกินไปจนลูกหลับและเขาเผลอหลับเธอก็ยังไม่เสร็จจนเขาต้องมาตาม"เลโอกับไลออนไม่ยอมนอนเหรอคะ"ไอลินตะโกนถามด้วยน้ำเสียงหวานหูออกมาจากในห้องน้ำ เธอรู้ตัวดีว่ามานานเกินไปจนผิดสังเกตทำให้เขาต้องมาตาม"เปล่าจ้ะ"กลิ่นหอมละมุนโชยออกมาทางช่องลมด้านล่างของประตูห้องน้ำชนเข้ากับจมูกโด่งเป็นสันของคอนเนอร์ มันไม่ใช่กลิ่นครีมอาบน้ำขวดประจำของเธอแต่มันหอมชวนสัมผัสมากกว่านั้นไปอีก เมียเขากำลังคิดทำอะไรอยู่ในนั้นเพียงคนเดียวหรือคิดจะมีความลับกันนะ"พี่ต้นรอแปปนะคะ ไอใกล้เสร็จแล้ว"ไอลินกำลังสาระวนอยู่กับเทียนหอมรูปดอกไม้เล็กๆ จำนวนมากที่เธอบรรจงจุดไฟใส่ทีละอันแล้วปล่อยลงในอ่างอาบน้ำที่ใส่น้ำเอาไว้จนเต็มอย่างตั้งใจ"แอบทำอะไรทำไมกลิ่นมันหอมขนาดนี้"เขาเปิดประตูห้องน้ำที่ไม่ได้ล็อกอย่างเบามือแอบเข้ามายืนด้านหลังเธอ เพราะเขาเป็นมาเฟียที่ถูกฝึกมาทุกอย่างแค่แอบย่องเข้ามาดูเมียแบบไม่ให้เมียรู้ตัวมันง่ายนิดเดียว"เสร็จแล้ว พี่ต้น"ร่างเล็กที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพันรอบกายรีบลุกขึ้นหมุนตัวจะออกจา

"พี่ต้น"ญาลินย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังใหม่ได้หลายเดือนแล้ว ชีวิตเธอดีขึ้นมีความสุขขึ้นและโตขึ้น แต่วันนี้กลับเป็นวันที่น่าจะมีความสุขที่สุดอีกวัน"อะไรหนูญา"คอนเนอร์ที่แอบมานอนพักเอาแรงตอนกลางวันในห้องรับแขกถูกญาลินปลุกให้ตื่นทั้งที่เขาเพิ่งจะหลับตาไปไม่ถึงชั่วโมงและคืนนี้เขาต้องไปทำงานที่ผับต่ออีก"พี่ไอเจ็บท้อง""ห๊ะ อะไรนะ แล้วต้องทำยังไง"ร่างใหญ่ที่นอนให้ญาลินเอานิ้วเล็กๆ ของเธอมาถ่างตาเขาเพื่อปลุกลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ เมื่อคืนก่อนไปทำงานเขายังขอไอลินเข้าไปคุยกับลูกตั้งหลายรอบแล้วมาตอนสายนี้เธอกลับจะคลอดลูกมันเกิดอะไรขึ้นกันเนี้ย"พี่ไอนั่งอยู่ในสวน พี่ต้นรีบไปดูเร็วเข้า""ไอ้เบสเอารถออกเมียกูเจ็บท้อง โทรหาหมอ หาพ่อกับแม่ให้กูด้วย และก็พี่น้องของกูด้วย โทรหาให้หมดนั่นแหละ"ระหว่างที่วิ่งมาเข้าโทรหาลูกน้องคนสนิทที่คงอยู่มุมไหนซักมุมในบ้านหลังใหญ่นี้ และเขาก็สั่งการไปวิ่งไปโดยมีญาลินวิ่งตามมา"มัวแต่คุยโทรศัพท์ ไอเจ็บท้องจะคลอดอยู่แล้วเนี้ย โอ๊ย"ร่างเล็กขึ้นเสียงใส่คนที่ควรจะมาดูเธอก่อนไม่ใช่คุยโทรศัพท์ ไอลินทั้งปวดทั้งเกร็งจวนเจียนจะไม่ไหวอยู่แล้ว"ก็หมอนัดผ่าอาทิตย์หน้าทำไมถึงมา

"พี่ต้นเป็นอะไรคะ"พ่อเทพบุตรของเธอเอาแต่นิ่งเงียบไม่ยอมพูดถามคำก็ตอบคำตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลจนตอนนี้ใกล้จะถึงบ้านเขาก็ยังไม่ยอมพูดผิดกับคนเมื่อคืนที่ดูอยากจะพูดกับเธอไม่อยากหลับอยากนอน"เราจะไปไหนกันค่ะ เลยทางเข้าบ้านแล้วนะ"พาลสงสัยเข้าไปกันใหญ่เมื่อรถคันที่นั่งมาเลยทางเข้าบ้านจุดหมายปลายทางที่เธอกับคอนเนอร์คุยกันไว้ในตอนแรกรถทั้งคันเงียบสนิทไม่มีเสียงใครพูดอะไรออกมารวมไปถึงไอลินที่เริ่มจะไม่พอใจร่างใหญ่ทั้งสองคนที่เอาแต่นั่งนิ่ง แทนที่จะอธิบายอะไรให้เธอฟังบ้างก็ไม่มี"ถึงแล้วครับนาย"เบสลงมาเปิดประตูให้ผู้เป็นนายของเขาลงมา เขาพานายมาที่บ้านของพ่อแม่ไอลินที่โดนยึดจนไอลินถูกไล่ออกจากบ้านพร้อมน้องสาวตามคำสั่งลับเมื่อตอนเช้าก่อนที่จะออกจากโรงพยาบาล"นี้มันอะไรกันคะ"ไอลินชะเง้อคอมองตามร่างใหญ่ที่ลงจากรถ เธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองตั้งแต่เบสเลี้ยวรถเข้ามาแล้วว่าเธอจะได้กลับมาที่นี้อีกครั้ง"บ้านของเราไง""มันหมายความว่ายังไงคะ""พี่ซื้อที่นี้และก็อีกสองหลังข้างๆ แล้วก็ทำทางเชื่อมให้ถึงกันหมดทุกหลัง ไอลงมาดูสิชอบไหม"ตั้งแต่เขารู้ว่ากำลังจะมีลูกเขาก็คิดอยากจะมีบ้านมีครอบครัวกับไอลิน

"วันนี้พี่ต้นเดินเก่งขึ้นมากเลยนะคะ"ไอลินประคองร่างใหญ่ให้นั่งลงกับโซฟาตัวยาวและเธอก็นั่งลงข้างกายเขา เธอมาดูแลเขาแค่ไม่กี่วันเขา อาการของเขาก็ดูเหมือนจะปกติทุกอย่างแต่ก็ยังอ้อนเธอให้ประคองเดินตลอดเวลาที่มีโอกาสและเธอก็ยินดีให้เขาอ้อน"ก็มีพยาบาลดี"จมูกโด่งเป็นสันรับกับรูปหน้าที่ออกมาทางผู้เป็นพ่อเกือบจะทั้งหมดกดลงกับแก้มขาวนวลละเอียดน่าสัมผัสของไอลิน กลิ่นหอมประจำตัวเธอทำเขาหลงใหลอีกแล้วจนไม่อยากจะห่างจากกายเธอแม้แต่นาทีเดียว"อายหนูญาบ้างสิคะ ดูสิยิ้มล้อเลียนไอใหญ่แล้ว"ไอลินยกมือลูบแก้มนวลของตัวเองเพื่อลบความอายที่มี ในห้องนี้ไม่ได้มีแค่เขากับเธอแต่ยังมีเบสและญาลินอยู่ด้วยแล้วดูสิ่งที่เขาทำมาหอมแก้มต่อหน้าทุกคนไม่คิดว่าเธอจะอายบ้างหรือไง"เห้อ"สายตาคมมองทุกคนภายในห้องสลับกันไปมาพร้อมเสียงถอนหายใจ มันน่าไล่สองคนนี้ออกไปจริงๆ แต่ทำไม่ได้เขาคงโดนไอลินบิดเนื้อเขียวแน่ คงได้แต่อดทนรอหนูญาร้องกลับบ้านก่อนค่อยจู๋จี๋กับเมียใหม่"เป็นเมื่อก่อนนายคงไล่ผมกับญาลินออกไปนอกห้อง""คิดแบบนั้นจริงเหรอคะ""เปล่าซะหน่อย""พี่ต้นหลบตา พี่ต้นโกหก""่ว้า ถูกเด็กจับได้""ฮ่า/ฮ่า"แล้วบรรยากาศในห้องก็เ

​"เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ""กินข้าวต้มก่อนนะคะ มันจะเย็นไม่น่ากินแล้ว""คุยไปกินไปก็ได้ เข้ามาป้อนใกล้ๆ สิ""ต้องกินให้หมดนะ รู้ไหมพี่ต้นดูผอมไปมากเลยนะ"ไอลินนั่งลงข้างกายเขาอย่างว่าง่าย คอนเนอร์ไม่ชอบคนขัดใจและการตามใจเขามันคือความสุขของเธออย่างที่ใจต้องการ"อื้ม หนูไอกินมาหรือยัง อื้ม กินพร้อม อื้ม"ได้ข่าวคำแรกเข้าปากเขาก็เคี้ยวแก้มตุ่ย และรีบอ้าปากรอคำที่สองสามเหมือนเด็กๆ แต่ก็ยังอดห่วงเธอไม่ได้เดี๋ยวจะแอบเก็บความรู้สึกอะไรเอาไว้อีก"ไออิ่มมาแล้วค่ะ"ข้าวต้มคำสุดท้ายถูกตักใส่ปากของคนตัวใหญ่อย่างรวดเร็ว เขาไปอดมาจากไหนทำไมถึงกินอะไรได้มากขนาดนี้ จนเธอต้องอมยิ้มให้ความหิวของเขา"แน่ใจนะ""แน่ใจสิคะ พี่ต้นถามทำไม""ไอชอบเก็บความเจ็บปวดเอาไว้คนเดียว ชอบเข้มแข็งเกินกว่าที่ผู้หญิงตัวเล็กจะทำได้ รู้ไหมว่าต่อไปนี้มันไม่จำเป็นอีกแล้ว พี่จะเจ็บปวดแทนหนูไอเอง จะอดทน จะเข้มแข็ง จะเป็นทุกๆ แทนหนูไอ"เขาทิ้งตัวลงนอนบนตักเล็กของเธอทั้งที่ข้าวในท้องยังไม่ย่อยแต่ก็ช่างมันเขาอยากนอนตักเมียใครจะมาห้ามได้ คิดถึงจนอยากแต่จะอยู่ใกล้เธออย่างห้ามใจไม่ไหว"ทำไมต้องทำอะไรมากมายแบบนั้นด้วยค่ะ"คำพูดของเขา

"ไอลินไปไหน""หนูไอไม่อยู่""เธออยู่ที่นี่ เมื่อคืนก็นั่งอยู่ตรงนี้"เขารวบรวมแรงที่มีทั้งหมดเปล่งเสียงออกมาดังจนทั้งห้องได้ยินกันทั่วไม่ใช่แค่แม่และพ่อที่นั่งอยู่ข้างเขา เมื่อคืนเสียงของไอลินยังพร่ำเรียกเขาอยู่เลยแล้วตอนนี้เธอจะไม่นั่งอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง"แม่ไอลินไปไหน"คำถามยังคงเหมือนเดิม เธอคนเดียวที่เขาต้องการเจอไม่ว่ายามหลับหรือตื่น และไม่ว่าจะต้องเจ็บปวดทรมานอีกแค่ไหนเขาก็อยากเจอเธอ"คอนเนอร์พักก่อนนะ เชื่อพ่อนะ"ใบหน้าหล่อคมไม่เคยเปลี่ยนแปลงขมวดคิ้วเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง เขาเองก็ทุกข์ไปไม่ได้ต่างจากลูกชายแต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีวิธีไหนดีไปกว่านี้อีกแล้ว"ไอลิน"ปากหนายังคงพร่ำเรียกหาแต่หญิงสาวที่รักปานดวงใจแม้สติจะหลับใหลเพราะฤทธิ์ยาและความเจ็บปวดของบาดแผลทั่วร่างกายจนไม่รับรู้อะไรทุกครั้งที่ดวงตาคมลืมขึ้นมาเขาจะชะเง้อหาหญิงสาวในหัวใจของเขาไปรอบห้องแต่ก็ไม่เจอจนหลับไป และเวียนตื่นขึ้นมาอีกครั้งแต่ก็ไม่มีเธอ จนเวลาผ่านไปคอนเนอร์ยังคงนอนอยู่บนเตียงคนไข้ในโรงพยาบาลของครอบครัวเขาอยู่เป็นเดือนเพราะร่างกายบอบช้ำจากแรงกระแทกจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดจนทุกอย่างหายเกือบจะปกติสำหรับทุกคนมีแต่ค

"นายครับ เกิดเรื่องที่ชั้นล่างครับ"เสียงเคาะประตูอย่างลวกๆสองสามครั้งก่อนจะเปิดออก การ์ดของผับดังกลางเมืองวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมารายงานเหตุการณ์ให้ผู้เป็นนายฟังที่ห้องทำงานด้านบนของผับ"อะไรวะ มึงก็เคลียร์สิ"คอนเนอร์ลูกชายอีกคนของแมกซ์แวลล์เขาทำหน้าที่ดูแลธุรกิจกลางคืนทั้งหมดของครอบครัวและช่วยพี่ชายกับน้องชายดูแลธุรกิจมืดอีกด้วย เขากำลังคลอเคลียแทบจะกลืนกินอยู่กับแม่ดาราสาวแต่ต้องชะงักเพราะลูกน้องเวรเข้ามาขัดจังหวะรัก"เคลียร์แล้วครับแต่ลูกค้าไม่ยอม""ไม่ได้เรื่อง"คอนเนอร์ลุกออกจากห้องทำงานอย่างหัวเสีย กำลังได้อารมณ์อยู่แล้วเชียวดันมาขัดจังหวะ แล้วใครมันกล้ามีเรื่องกับลูกค้าทั้งที่ก่อนหน้านี้ทุกคนก็ทำงานดีไม่มีปัญหา"คนของเราตบหน้าลูกค้าครับ คนนี้รายที่สามแล้วของคืนนี้"ลูกน้องอีกคนที่ยืนคุมเหตุการณ์ไว้รีบรายงานคอนเนอร์ร่างเล็กที่ยืนหันหลังให้คอนเนอร์กำลังกลัวจนตัวสั่นท่ามกลางชายวัยรุ่นหลายคนที่จ้องเอาเรื่องเธอ"นี้เธอ ไม่รู้กฎของร้านหรือไงว่าลูกค้าคือพระเจ้าห้ามแตะ ห้ามขัดใจ""แต่พวกเขาจับก้นฉันก่อน"ใบหน้าหวานของไอลินหันมามองตามมือใหญ่ที่วางอยู่บนไหล่ของเธอ เธอต้องแย่แน่ๆวันนี้เธอเพ

สมาร์ทลูกชายคนโตของบ้านด้วยนิสัยสุขุมนุ่มลึกแต่เจ้าชู้เป็นที่หนึ่ง เขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า และวันนี้เขามีนัดกับนางแบบสาวสวยทรงโตแต่กลับดันมีข่าวร้ายมาแทรกไว้ซะก่อน"แม่ ผมไม่ไป""ลูกแค่ไปเป็นเพื่อนน้อง ลุงเข้มเขาฝากแม่ไว้ แค่ไปส่งและก็รอรับกลับเอง"แพรพลอยรับปากพี่เข้มของเธอไว้ว่าจะดูแลลูกสาวคนเดียวให้เป็นอย่างดี นั้นรวมถึงการไปส่งมินตราเข้างานพรอมของโรงเรียนในค่ำคืนนี้และเธอก็ไม่ไว้ใจใครนอกจากสมาร์ทลูกชายของเธอ"แม่ก็รู้ว่ายัยเด็กนั้นบ้าแค่ไหน ให้คอนเนอร์ไปแทนสิ"สมาร์ทนึกถึงเหตุการณ์เจอกันครั้งล่าสุดของเขากับเด็กมินตรานั้นได้ดี เขาโดนยัยนั้นแกล้งจนต้องอับอายผู้คนกลางห้างดังด้วยการตะโกนสารภาพรักเขาทั้งที่เธออายุเพิ่งจะสิบแปดและก็แต่งตัวเหมือนหลุดออกมาจากเทพนิยายบ้าบออะไรนั้นอีกจนคนทั้งห้างหันมามองเขาเป็นตาเดียว"ไปว่าน้องบ้าเดี๋ยวเถอะ สมาร์ทต้องไปนี้คือคำสั่ง""ไม่ไปครับ แม่ก็ให้คนอื่นไปสิครับ คนขับรถของเราตั้งมากมาย""งานจะเริ่มหกโมง น้องต้องถึงงานตอนหกโมงนะจ๊ะที่สำคัญห้ามสายและห้ามมีปัญหาเพราะงานนี้แม่ไม่ยอมแน่"แม่แพรของลูกๆพูดร่ายยาวใส่ลูกชายเสร็จสรรพก็เดินกลับออกไปทิ้งลูกชายให้น

บิวตี้หรือหนูสวยคุณหมอสาวสวยผู้ใจดีมีน้ำใจกับทุกคนขัดกับการแต่งกายที่เปรี้ยวชนิดนางร้ายในละครยังอายแต่นั้นก็ไม่ใช้ปัญหาในการทำงานของเธอเพราะเธอเป็นหมอสูติ คนไข้ของเธอจึงมีแต่ผู้หญิง และวันนี้เธอก็ตั้งใจจะคุยกับพ่อแมกซ์เรื่องการออกค่ายอาสาให้จริงจังสักที"พ่อไม่ให้ไป"คำแรกจากปากประมุขของบ้าน เขายอมให้ลูกสาวออกไปทำงานนอกบ้านได้เพราะอยู่ในสายตาของเขาด้วยบอดี้การ์ดเกือบสิบคนแต่ครั้งนี้เขาให้ไม่ได้ที่นั่นมันไกลเกินกว่าที่อิทธิพลของเขาจะไปถึง"พ่อค่ะ แต่หนูอยากไปหาประสบการณ์ ให้หนูสวยไปนะคะ""งานที่โรงพยาบาลก็ดีแล้ว ทำไมต้องไปที่อื่นด้วย""พ่อค่ะ""ไม่งั้นพ่อจะให้ลาออก ลูกสาวคนเดียวพ่อเลี้ยงได้""พ่อแมกซ์""คุยอะไรกันสองคนพ่อลูก เสียงดังออกไปถึงข้างนอก"แพรพลอยเดินผ่านหน้าห้องพอดีได้ยินเสียงสองคนพ่อลูกคุยกัน เธอพอจับใจความได้ว่าพ่อหวงลูกสาวจนเกินเหตุอีกแล้ว"ก็ลูกสาวของเราสิขอไปออกค่ายอาสาที่แถวตะวันออกกลางนู้น""ก็ดีนะคะ ลูกจะได้ช่วยเหลือคนอีกอย่างไปหาประสบการณ์ด้วย""พอกันเลยทั้งแม่ทั้งลูก ยังไงพ่อก็ไม่ให้หนูสวยไป""คุณให้ลูกไปเถอะค่ะ แค่ไม่กี่เดือนเอง ลูกก็ขออนุญาตคุณมาหลายครั้งแล้ว คุณ

"หมอผู้ชาย ใครใช้ให้เอาผู้ชายเข้ามาในห้องคลอด ไปจัดคนมาใหม่เอาแต่ผู้หญิง"แมกซ์แวลล์ตะคอกใส่หมอทำคลอดมือหนึ่งของโรงพยาบาลที่เป็นผู้ชายให้ออกไป ผู้หญิงเขายังยอมให้เห็นเมียเขาตอนคลอดได้แต่ผู้ชายเขายอมไม่ได้ ถึงจะเกิดวุ่นวายแทบจะโกลาหลในห้องคลอดเพราะต้องตามตัวหมอทำคลอดมาใหม่แต่มันก็ทำให้เขายิ้มออกด้วยความพอใจ"ไหวนะตัวเล็ก""ค่ะ แมกซ์อยู่กับแพรนะ""จ้ะ เราจะกอดกันแบบนี้จนลูกออกมาเห็น"ร่างเล็กปวดท้องตั้งแต่เที่ยงคืนจนตอนนี้รุ่งสางแล้ว ร่างเล็กปวดเกร็งตลอดเวลาเพราะปากมดลูกเปิดกว้างขึ้นเรื่อยๆแต่เธอยังโชคดีที่มีเขานั่งกอดจากด้านหลังอยู่บนเตียงคลอดตลอดเวลามันพอคลายความเจ็บปวดออกไปบ้าง"เบ่งคะ เบ่งคะ""อื้มมมมม""อื้มมมมมมม"กว่าสิบนาทีที่หญิงสาวปากมดลูกเปิดพร้อมคลอดเธอออกแรงเบ่งตามที่หมอบอกเป็นระยะแต่คนที่ดูจะเจ็บกว่าเมียคงเป็นคุณพ่อที่ร้องออกมาเสียงดังเหมือนตัวเองคลอดลูกอยู่"แง่ๆๆๆ"อีกอึดใจต่อมาที่พ่อร้องเบ่งแทนผู้เป็นแม่ เด็กชายตัวน้อยก็ลืมตาดูโลกท่ามกลางความรักของคนทั้งคู่และท่ามกลางความดีใจของทีมคลอดเพราะเด็กน้อยหน้าตาน่าเกลียดน่าชังราวกับมีทั้งความหล่อเหลาของพ่อและความน่ารักของแม่บวก

หญิงสาวในชุดคลุมท้องสีขาวทั้งชุดดูสวยน่ารักราวตุ้กตา ชุดที่แมกซ์แวลล์อ้างว่าซื้อมาให้และบังคับให้เธอใส่ เดินควงสามีออกมาจากในห้องพักที่เขาดูแต่งตัวธรรมดาสวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์แต่มันน่าสงสัยตรงที่เขาใส่สูทด้วย"มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมเด็กๆวิ่งกันวุ่นไปหมด"พอเดินออกมาถึงด้านนอกเด็กๆเหมือนตกใจวิ่งกรูกันออกไปด้านหน้าอาคารที่เธอกำลังจะเดินไปตามคำคะยั้นคะยอของแมกซ์แวลล์ตั้งแต่เธอยังแต่งตัวอยู่ในห้องกับการนัดคุยกันกับพี่เข้มแมกซ์แวลล์ไม่ตอบเธอได้แต่ยิ้มให้อย่างสุขใจ เขาคงประคองเธอเดินไปตรงสนามหญ้าหน้าสถานสงเคราะห์อ้างว่าเข้มเรียกให้ไปหาเพื่อเคลียร์ปัญหา"งานอะไรหรอแมกซ์ ทำไม"ต้นไม้เล็กใหญ่และสนามหญ้าโล่งๆกลายเป็นสนามที่เต็มไปด้วยลูกโป่งสีทองและสีชมพูกับดอกกุหลาบสีขาวอยู่เต็มไปหมดและเด็กหญิงในชุดเจ้าหญิงกระโปรงพองกันทุกคน เด็กชายก็ไม่น้อยหน้าอยู่ในชุดทักซิโด้ แพรพลอยถึงกับกุมมือใหญ่ไว้แน่นด้วยใจประหม่า"แต่งงานกันนะที่รัก"แมกซ์แวลล์ใช้เวลาเพียงคืนเดียวเนรมิตงานแต่งในสวนแบบเรียบง่ายให้หญิงสาว เขานั่งลงคุกเข่าต่อหน้าเธอและเด็กๆก็เดินล้อมเข้ามาใกล้ทั้งสองคน"แต่งงานกันนะตัวเล็ก ลูกชายช่วยพ่อ

"แง่ๆๆๆๆๆๆ"แมกซ์แวลล์กับคืนแรกในสถานสงเคราะห์ เขาต้องเอาสมาร์ทมานอนด้วยเพราะไอ้พี่เมียตัวดีมันแกล้งเขา แล้วเด็กชายก็ร้องไห้จ้ากลางดึกสมใจกับที่เข้มแกล้งเขา"อื้ม เงียบจะนอน""แง่ๆๆๆๆๆ""เออ อะไรว่ะ มันดึกแล้วนะ"ร่างใหญ่คล่ำหาสวิตซ์ไฟในความมืด กดเปิดมัน ภาพเด็กน้อยที่นอนร่วมเตียงเดียวกับเขาฉี่ลอดแพมเพิสของตัวเองออกมาใส่ที่นอนเปียกแฉะจนระคายผิวนอนไม่ได้"สมาร์ทนี้มันเวลานอน แล้วฉี่จนมันเปียกแบบนี้จะนอนไหนกันละที่นี้"ร่างใหญ่ขยี้ผมจนยุ่งเหยิงด้วยความหงุดหงิดวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันเพราะเด็กคนเดียวพอได้พักก็ต้องมาตื่นกลางดึกเพราะเด็กคนเดิมอีกแมกซ์แวลล์อุ้มสมาร์ทเดินไปห้องเลี้ยงเด็กอ่อนเพื่อเปลี่ยนชุดเปลี่ยนแพมเพิสใหม่และคงต้องนอนที่นั้นด้วยก็ในห้องเขามันหมดฉี่เด็กน้อยตลบอบอวลไปทั้งห้อง"สมาร์ทเราไปหาคนกล่อมนอนกันดีกว่า"แมกซ์แวลล์คิดอะไรบางอย่างได้เขาก็รีบอุ่มเด็กขึ้นอกทั้งที่มือยังป้อนนมส่งเข้าปากอยู่"ตัวเล็ก""คุณ"ต่างฝ่ายต่างตกใจกัน แมกซ์แวล์มายืนอ้ำอึ้งอยากจะเคาะประตูห้องหญิงสาวแต่ก็ไม่กล้าแล้วจู่ๆเธอก็เปิดประตูออกมา"มาทำอะไรแถวนี้ ห้องคุณอยู่ทางนู้น"แพรพลอยสะดุ้งตื่นกลางดึกเธอค

“ชื่นใจจังยาหยีของพี่”เขากอดตอบร่างเล็กพร้อมพรมจูบและหอมไปทั่วใบหน้าหวานอย่างไม่กลัวว่ามันจะช้ำหรือสึกหรอเพื่อระบายความอัดอั้นที่ค้างอยู่ในใจว่าจะไม่ได้เจอเธอก่อนเดินทางอีกแล้ว“พอได้แล้วค่ะ หนูญาช้ำไปหมดแล้วนะ”“ก็พี่นึกว่าจะไม่ได้เจอหนูญาแล้วนิ”เขาละจากพวงแก้มขาวของญาลินและช้อนร่างอรชรของเธอขึ้นแนบอกแกร่ง ร่างกายที่เคยบาดเจ็บแต่พออยู่ใกล้เธอเขากลับหายดีไม่มีอาการเจ็บปวดใดอีกเลยแม้แต่ตอนนี้ที่ต้องอุ้มเธออยู่เขาก็ไม่รู้สึกอะไรเหมือนคนปกติทุกอย่าง“หนูญาเดินเองได้ค่ะ พี่ธามยังไม่หายดีเลยนะ”“อยากรู้ว่าหายไม่หายคงต้องให้คุณหมอหนูญาตรวจร่างกาย”“หนูญาไม่ใช่คุณหมอนะคะ”“ใช่สิ เป็นคุณหมอของพี่ธามคนนี้คนเดียว”เขาก้มลงฝังใบหน้าที่มีแต่หนวดเคราขึ้นแซมเต็มไปหมดกับซอกคอขาวแสนหอมของญาลิน สูดดมความหอมเฉพาะตัวของเธอที่เขาแสนหลงใหลเข้าไปเต็มปอดเพราะคงอีกเป็นเดือนที่เขาจะไม่ได้สัมผัสและสูดกลิ่นกายนี้“พอแล้วค่ะ หนูญาจั๊กจี้”ญาลินเอียงคอหลบทั้งที่ตัวเธออยู่ในอ้อมกอดของเขา ไรหนวดเคราของเขามันทิ่มเนื้ออ่อนตรงคอของเธอจนแดงแต่มันไม่ได้ทำให้เจ็บแต่กลับทำให้หัวเราะออกมาไม่หยุดสะมากกว่า“ไม่พอ เมียตัวหอ

“ยาหยีดุอีกแล้ว”ร่างใหญ่หลับตาพริ้มหมดแรงที่จะต่อรอง เขาต้องยอมแพ้ต่อความแรงของฤทธิ์ยาหลับลงในที่สุด ทั้งที่ใจยังอยากจะกอดเธอจนหลับไปพร้อมกันก็ตามเช้าวันใหม่ที่แสนสดใสแสงแดดอ่อนๆ สาดส่องเข้ามาผ่านกระจกเลื่อนบานใหญ่ของห้องทางทิศตะวันออก ร่างเล็กก้าวขึ้นเตียงคนไข้เพื่อปลุกเขาจากการหลับใหลมาทั้งคืน“ตื่นได้แล้วค่ะที่รัก พี่ต้นกำลังส่งคนมารับเราแล้วนะ”ปากบางประกบลงกับแก้มซากที่มีไร้หนวดขึ้นแซมจนแทบจะไม่เห็นเนื้ออ่อนของเขาอย่างแผ่วเบา ปลายจมูกกดลงพร้อมกันเพื่อสูดหอมกลิ่นกายแสนเย้ายวนที่เธอแสนจะหลงใหลเข้าไปจนเต็มปอด ใบหน้าหวานเผยรอยยิ้มเขินอายตรงมุมปากเพราะไม่เคยแสดงความรู้สึกลึกซึ้งแบบนี้กับเขามาก่อนถึงจะเคยทำแต่มากกว่านี้ก็ตาม“หอมอีกสิ ยังไม่อยากตื่นเลย”ใบหน้าหล่อคมราวเทพบุตรตามแบบฉบับชาวตะวันตกผสมอีกหลายสายเลือดเผยยิ้มอ่อนโยนให้หญิงสาวก่อนที่จะลืมตาขึ้นมามองใบหน้าหวานที่เป็นดังลมหายใจของเขา คืนทั้งคืนเฝ้าโหยหาเธอมาตลอดแต่เพราะร่างกายยังไม่ไหวถึงได้แต่นอนเหงามาทั้งคืนแต่พอลืมตาขึ้นมาในตอนเช้ากลับโชคดีที่ได้ยาใจมาปลุกด้วยวิธีแบบนี้ ชื่นใจสะไม่มี“ไม่แล้วค่ะ”ญาลินหลบหน้าเขาด้วยความอาย

“พี่ต้น ออกไปรอข้างนอกกันไหม”เหตุการณ์ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ญาลินได้เจอกับธามและก็หายโกรธคอนเนอร์จนกลับมาพักที่บ้านได้แล้ว แต่ที่เธอหนักใจก็คือสามีของเธอที่นั่งเกาะขอบเตียงไม่ห่างเพื่อจ้องมองญาลินกับธามเขาสบตากัน“ข้อตกลงคือ มึงกับน้องสาวกูพูดคุยกันได้แต่ต้องมีกูอยู่ด้วย”คอนเนอร์เสียงดังใส่ทุกคนที่นั่งอยู่รวมถึงคนเจ็บที่นอนอยู่ด้วย เพราะต้องการย้ำให้ทุกคนรับรู้ว่าเขาเอาจริงงานนี้"นี้แน่ะ"นิ้วเล็กของไอลินจับเนื้อตรงแขนของคอนเนอร์บิดเอาเต็มแรง นึกหมั่นไส้ในตัวเขาขึ้นมาไม่รู้จะหวงอะไรกันหนักกันหนาเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วและอีกอย่างธามก็ออกจะเป็นคนดี"โอ๊ย ไอลินพี่เจ็บนะ"เสียงใหญ่ร้องดังลั่นห้องของคนป่วย ไม่มีอะไรต้องเก็บอาการเพราะในนี้มีแต่คนในครอบครัวเพียงไม่กี่คนเขาก็ไม่จำเป็นต้องวางอำนาจมากมายอะไร“ทำตัวไม่น่ารักก็ต้องเจอแบบนี้”“ไม่น่ารักตรงไหน”“ยังจะมาถาม”ไอลินชักสีหน้าบึ้งตึงใส่สามีของเธอไม่รู้ว่าจะขัดขวางความรักแสนบริสุทธิ์ครั้งนี้ไปถึงไหนทั้งที่คุยกันมาดีแล้วว่าจะยอมให้เด็กสองคนนี้รักกันได้“พี่จะไม่เข้ามายุ่งก็ได้แต่ไอ้ธามต้องผ่านด่านไปให้ได้ก่อน”เขายังคงไม่ยอมยกน้องสา

“ตัวแสบ นอนอาบแดดสบายใจเลยนะ”ร่างใหญ่รีบก้าวเดินบนเม็ดทรายตรงไปหาร่างบางที่นอนคว่ำหน้าสบายใจ เผยแผ่นหลังขาวเนียนที่เขาเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียวให้สายตานับร้อยที่เดินผ่านไปมาให้ได้เชยชมอย่างไม่ขออนุญาตเขาเลย มันน่าจับมาฝาดก้นให้ครางไม่หยุดสะจริงๆ “ทาครีมไหมครับคุณผู้หญิง”ร่างใหญ่ย่อตัวนั่งลงข้างหญิงสาว มือใหญ่วางทาบทับลงบนแผ่นหลังขาวเนียนละเอียด ถ้าอยู่กันสองต่อสองเขาคงจับเธอกินไปแล้ว“พี่ต้น”“นอนอาบแดดต่อสิ มุมกำลังดีเลยนะ”ร่างเล็กตกใจพลิกตัวนอนหงายจนฝ่ามือใหญ่ของเขาทาบทับกับตรงเนินสามเหลี่ยมของเธอพอดี มือใหญ่แอบบีบเคล้นเบาๆ ด้วยความกระหาย เขาไม่เคยห้ามใจได้เลยไม่ว่าเวลาไหนขอแค่เห็นไอลินเขาก็อยากจับเธอกดกินสะเดี๋ยวนี้“บ้า ลามก เอามือออกไป”“กลับบ้านกันนะ”“พี่ต้นก็พาธามกลับมาก่อน”ไอลินรีบลุกขึ้นจากหาดทรายทันทีเพราะกลัวว่าจะสู้เขาไม่ได้ ถึงเธอจะพยายามแข็งกร้าวต่อเขามากแค่ไหนแต่พอเขาเข้าใกล้เธอเองก็หวั่นไหวจนเกือบจะคุมสติตัวเองไม่ได้“พี่ไล่ไอ้ธามไปแล้วจะให้มันกลับมาอีกทำไม”“งั้นก็นอนคนเดียวต่อไปแล้วกัน หนูไอกับลูกๆ จะพักผ่อนอยู่ที่นี่”“ไอจะทำแบบนี้ได้ยังไง พี่ไม่ยอม”“แล้วที

ไอลินพาลูกๆ ของเธอขับรถออกมาหลายชั่วโมงเพื่อทำในสิ่งที่เธอคิดว่ามันถูกต้องที่สุดถึงจะเสี่ยงไปบ้างที่ต้องเอาลูกมาลำบากด้วยแต่เพื่อน้องสาวจะได้มีความสุขเธอก็จะทำแม่ลูกพากันเดินทางมาจนถึงสถานที่พักตากอากาศที่มีชื่อเสียงและมากมายไปด้วยผู้คนที่มาพักผ่อน ไอลินพาลูกๆ ของเธอเข้าพักในโรงแรมหรูหราและห้องที่ดีที่สุดเพื่อความปลอดภัยและก็จะได้ล่อให้คอนเนอร์ตามเธอมาเร็วๆ“พ่อยังไม่มาอีกเหรอ”เลโอที่ต้องคอยตามเฝ้าแม่กับน้องไม่ห่างเพราะที่นี้ไม่มีคนของพ่ออยู่เลยซักคนแถมที่นี้ยังเป็นโรงแรมที่มีแต่ผู้คนมาพักกันมากหน้าหลายตาเพราะเป็นสถานที่อาบแดดชื่อดังที่ตั้งอยู่นอกเมืองทำให้เขาเจองานหนักที่ต้องคอยกันท่าพวกผู้ชายที่จะเข้าใกล้แม่กับน้องสาวของเขา“แม่เอาโทรศัพท์ไป”ไลออนที่มีหน้าที่หาทางส่งข่าวให้พ่อบอกกับคู่แฝดของเขาด้วยแววตาผิดหวัง เขาควานหาโทรศัพท์มาทั่วห้องรวมถึงกระเป๋าหรืออะไรก็ตามแต่ก็ไม่พบเครื่องมือสื่อสารนั้นเลย“พี่เลโอกับพี่ไลออนคุยอะไรกันคะ”เบลล่าได้รับหน้าที่มาจากแม่ของเธอให้เฝ้าสังเกตพี่ชายทั้งสอง ไม่ว่าสองคนนี้จะทำอะไรจะต้องอยู่ในสายตาเธอตลอดเพื่อเอาไปรายงานแม่“เบลล่าใครให้แต่งตัวแบบนี้”

“มึงซ้อมมันได้แค่นี้หรือวะ”คอนเนอร์เปิดประตูเข้ามาในห้องเขาก็พบกับความผิดหวัง สั่งให้ลูกน้องซ้อมไอ้ชาติชั่วที่มันกล้าจับน้องสาวเขาทำเมียแต่ลูกน้องเขากลับทำได้แค่ให้เลือดไหลซึมใบหน้าของมันออกมาเล็กน้อยเท่านั้นเหมือนไม่ได้ซ้อมด้วยซ้ำไป“พวกผมทำเต็มที่แล้วครับ”พวกเขาซ้อมธามตามที่สั่งไม่มีขาดเกินแต่เพราะธามถูกฝึกมาอย่างดีและร่างกายแข็งแรงเกินกว่าที่คนธรรมดาเขาจะเป็นกัน“อย่าให้กูรู้ว่าพวกมึงช่วยมัน โทษของพวกมึงคือตาย”เขาไล่ลูกน้องออกไปนอกห้องด้วยปลายกระบอกปืนอย่างไม่สบอารมณ์นัก พวกมันทำอะไรไม่ได้ดั่งใจเขาเลยสักคน แต่ไอ้คนที่มันทำอะไรถูกใจเขาทุกอย่างกลับทำเรื่องที่เขารับไม่ได้“ผมขอกลับไปหาคุณหนู”ร่างใหญ่ที่ทนนิ่งให้เขารุมซ้อมกันมานานเอ่ยปากออกมาอย่างอยากลำบาก ร่างกายบอบช้ำไปเกือบทุกส่วนนี้ถ้าเขาไม่ได้แข็งแรงเกินคนทั่วไปคงได้ตายคาตีนไอ้พวกนั้นไปแล้วไม่ได้มานั่งขอร้องอ้อนวอนเพื่อกลับไปหาคนรักแบบนี้หรอก“ออกไปจากชีวิตญาลินซะ ไปให้พ้นอย่ากลับมาอีก”เขาไว้ใจทุกอย่าง และแสนจะเชื่อใจยกน้องเมียที่เขารักเหมือนน้องสาวให้มันดูแล แต่สิ่งที่เขาได้ตอบแทนมาคือมันพรากหญิงสาวที่เขาเฝ้าทะนุถนอมดูแลมาอย

เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังสม่ำเสมอคล้ายเสียงดนตรีสาดที่กำลังบรรเลงบนหาดทรายสีขาวสะอาดบนเกาะส่วนตัวของครอบครัวราเซ ที่วันนี้ได้มีโอกาสต้อนรับคู่สามีภรรยาป้ายแดงที่เพิ่งจะแต่งงานกันได้เพียงอาทิตย์เดียวสองหนุ่มสาวที่เพิ่งลงจากเรือพากันเดินทอดน่องบนหาดทรายขาวที่ยาวสุดลูกหูลูกตา ร่างบางของหญิงสาวอยู่ในความดูแลของชายหนุ่มตลอดทางที่เดินมาอย่างอบอุ่นและดีที่สุดสมาร์ทชี้นู้นชี้นี้ให้มินตราได้ดูมาตลอดทาง เขาเอาใจใส่เธอแบบนี้ทุกลมหายใจเพราะคำสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อตาว่าจะดูแลเธอให้ยิ่งกว่าชีวิตของเขาเอง"ที่นี้สวยจังเลยค่ะ"มินตราที่เดินควงคู่มากับสมาร์ทผู้เป็นสามี เธอไม่เคยมาที่นี้และไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าครอบครัวราเซมีเกาะส่วนตัวแต่ที่ทำให้เธอยิ้มกว้างให้เขาได้ก็คือความสวยงามของที่นี่และความเอาใจใส่ของสมาร์ทผู้เป็นสามี"เมียพี่สวยกว่าเกาะนี้อีกนะ"เขารวบร่างเล็กขึ้นมาอุ้มให้ร่างกายนุ่มนิ่มน่าสัมผัสของเธอแนบไปกับอกของเขา ตั้งแต่เดินทางมาจากไทยจนถึงตอนนี้เขาตกหลุมรักเธอไปแล้วไม่รู้กี่รอบเพราะความน่ารักของเธอที่มีเขาเพียงคนเดียวที่ได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดมาโดยตลอด"หนูมินเดินเองได้ค่ะ พี่สุดหล่อปล่อยหนูมิ

"ทะลึ่ง นอนไปเลย"มินตรารีบกลับเข้าบ้าน เธอหวั่นใจอยู่ไม่น้อยกลัวจะเผลอปล่อยตัวไปกับอารมณ์ก่อนที่จะสอบเสร็จวันพรุ่งนี้ และผิดคำพูดที่ให้ไว้กับพ่อว่าจะรอให้เรียนจบ เธอต้องหักห้ามทุกอย่างเอาไว้อีกแค่วันเดียวเธอก็จะเรียนจบและได้แต่งงานกับเขาอย่างถูกต้องตามที่ควรจะเป็น"เดี๋ยวถึงห้องแล้วพี่โทรหานะ"สมาร์ทตะโกนไล่หลังสาวน้อยไปแบบเงียบๆ เขากลัวเข้มจะมาได้ยินเข้า อย่างน้อยไม่นอนกอดกันก็ยังได้ยินเสียงกันจนหลับเหมือนทุกวันก็ยังดี"สาวน้อยแว่นโตของพี่นอนหรือยังครับ"พอเห็นแสงไฟจากห้องของหญิงสาวเปิดขึ้นเขาก็รีบกลับเข้าเต็นท์ที่ว่าที่พ่อตาเอามากางให้นอนกลางสนามหญ้าทันที และโทรหามินตราตามที่พูดเอาไว้"อยากจะออกไปจากบ้านกูไปตอนนี้ไหม"เข้มเดินเข้ามาหยิบหนังสือให้มินตราที่ห้องนอนพอดีกับที่โทรศัพท์ของลูกสาวเขาดังขึ้นเขาเลยถือโอกาสรับสายแทนเพราะคนที่โทรมาไม่ใช่ใครอื่นมันคือคนที่นอนอยู่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้านเขาเอง"พ่อเข้ม"โทรศัพท์ที่ถืออยู่แทบจะร่วงลงกับพื้น ปลายสายไม่ใช่มินตราหญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจแต่กลับเป็นพ่อตาที่เขาแสนจะเกรงใจและไม่อยากจะมาปะทะฝีปากด้วยเลยในเวลานี้"เออ กูเอง"ถึงเขาจะใจดีให้สมาร

"ขนกันมาทำไมมากมาย"เข้มนอนอยู่ที่โรงพยาบาลสองวันเต็มๆ จนมีเวลาให้สมาร์ทโทรบอกคนนู้นคนนี้จนมารวมตัวกันอยู่เต็มห้องเล็กๆ นี้ จนตอนนี้คนไข้ที่ต้องการพักผ่อนอย่างเขาเริ่มรู้สึกอึดอัดโดนเฉพาะต้องมานอนมองหน้าไอ้น้องเขยนอกไส้ที่ดันมายิ้มอยู่ข้างเตียงเขาไม่รู้มันจะดีใจอะไรของมันนักหนา"พักเยอะๆ นะครับ"แมกซ์แวลล์ที่อยู่เมืองไทยมานานนับเดือนเพื่อดูความสำเร็จของลูกชาย กำลังนั่งยิ้มอย่างภูมิใจที่ลูกของเขาเข้มแข็งและอดทนเพื่อคนรักได้ไม่ต่างจากเขาที่เคยผ่านด่านพิสูจน์รักของเข้มมาแล้ว มันช่างน่าภูมิใจสะจริงที่ลูกจะเก่งได้พ่อขนาดนี้"หนูมิน ถ้าพ่อหลับห้ามออกไปไหนนะ หนูยังไม่แข็งแรง""พ่อพักก่อนนะคะ ไม่ต้องห่วงหนูมิน หนูมินหายดีแล้วค่ะ"ร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างเตียงคนไข้คอยมองผู้เป็นพ่อไม่คลาดสายตาเธอเลย สองมือเล็กกำมือใหญ่ไว้แน่นเธอเป็นห่วงผู้ชายคนนี้มากที่สุดในหัวใจ พ่อเข้มของเธอไม่เคยเจ็บป่วยจนต้องนอนโรงพยาบาลมาก่อน"ผมจะดูแลหนูมินให้ครับ"สาร์ทยืนอยู่ด้านหลังมินตราเขาคอยดูแลเข้มอยู่อีกคนรีบเสนอตัวเองออกมาเพื่อให้คนไข้ได้พักจะได้ไม่ต้องกังวนใจอะไร"กูยิ่งต้องห่วง"เขาไม่เคยไว้ใจทั้งแมกซ์แวลล์และสม

"นี้มันกี่โมงแล้ว ใครใช้ให้แกมานอนกินบ้านกินเมืองแบบนี้วะ"เข้มรีบตื่นมาทำหน้าที่ของเขาตั้งแต่ดวงอาทิตย์ยังไม่โผล่ขึ้นขอบฟ้า เขาไม่อยากให้สมาร์ทสุขสบายแม้แต่นาทีเดียวเพราะมันจะต้องเป็นฝ่ายขอยอมแพ้"ผมขอเวลาอีกห้านาทีครับ จะรีบออกไป"เขารู้สึกเหมือนเพิ่งจะนอนพักไปได้ไม่กี่ชั่วโมงนี้เองยังไม่หายเหนื่อยด้วยซ้ำไปแต่เสียงเรียกด้านนอกทำให้เขานอนต่อไม่ได้แล้ว"พ่อแกไม่สอนหรือไง ว่ามาอยู่บ้านคนอื่นเขาต้องทำตัวยังไง"เสียงใหญ่ดุดันตะคอกออกมาเหมือนคนไร้มารยาทแต่เขาจำเป็นต้องร้ายกาจใส่ชายหนุ่มตรงหน้าทั้งที่สมาร์ทก็ไม่ได้มีความผิดอะไรนอกจากเขาต้องการให้ไปให้พ้นจากลูกสาวเขาก็เท่านั้นเอง"ผมขอโทษครับ"ใบหน้าหล่อคมที่เพิ่งตื่นนอนยังคงเปียกชื้นไปด้วยน้ำที่เขาเอามาล้างหน้าก่อนที่จะออกมาเพื่อเรียกความสดชื่นให้ตัวเอง"ตามมา"เข้มพาคนงานที่เขาเพิ่งจะปลุกให้ตื่นเดินมาตามทางเดินเล็กๆ ภายในไร่ที่สองข้างทางเต็มไปด้วยไม้ผลนานาชนิดปลูกแยกโซนกันไว้อย่างเป็นระเบียบ เขาพาสมาร์ทเดินมาจนถึงท้ายไร่ที่ซึ่งจะเป็นห้องทำงานของพ่อนักธุรกิจใหญ่ในวันนี้"งานของแกวันนี้ คือเรื่องกล้วยๆ เหมือนเมื่อวาน"ร่างใหญ่น่าเกรงขามหยุด

"ครับ"คำตอบที่ไร้คำถามตามมาเหมือนเดิมของสมาร์ทที่ยินดีทำทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้ขอเพียงได้ใจพ่อตามาครองเขายอมได้หมดแม้แต่เป็นคนเปิดประตูรั้วเขาก็ยอมทำ"เดินตามเข้าไปให้ถึงที่พักแล้วแกจะได้พักจนถึงเย็น"เข้มรีบขับรถกระบะเข้ามาตอนที่สมาร์ทกำลังเปิดประตู เขาอยากจะดูหน้ามันตอนที่มันต้องเดินตามรถกระบะว่าจะเป็นยังไงและมันก็สมใจที่ได้แกล้งสมาร์ท"ครับ"สมาร์ทออกเดินตามรถกระบะที่เคลื่อนตัวนำหน้าเขาออกไปด้วยสองขาที่อ่อนแรงเต็มทนผ่านมาหลายสิบชั่วโมงแล้วเขายังไม่ได้หยุดพักเลยแต่ต่อให้ไม่ได้นอนอีกหลายสิบชั่วโมงเขาก็จะสู้เพื่อให้เข้มได้เห็นว่าเขาเข้มแข็งพอที่จะดูแลมินตราได้"ชักช้าเหมือนพ่อแกไม่มีผิด"เข้มยืนรอคนงานคนใหม่ที่เขาต้อนรับด้วยการให้เดินมาด้วยใบหน้าหงุดหงิดเพราะเกือบสิบนาทีกว่ามันจะเดินมาถึงไม่รู้จะลีลาอะไรนักหนาจนเขานึกโมโหไปถึงน้องเขยนอกไส้ที่ไม่สั่งสอนลูกให้ดี"ขอโทษครับ"ร่างใหญ่เดินกึ่งวิ่งมาจนมาถึงที่หมายทั้งที่ระยะทางเกือบกิโลเพื่อให้ทันคนที่ขับรถมา แต่ก็ดูเหมือนเขาจะมาช้าไปจนต้องเอ่ยคำขอโทษออกมาเพื่อเอาใจว่าที่พ่อตาอย่างเต็มที่"นี้ที่พักของแก แล้วสี่โมงเย็นไปเจอฉันที่บ้านหลังใหญ

"เข้ามาแค่แพรคนเดียว"เข้มยอมเปิดประตูออกมา แต่เขาก็ไม่ให้ใครได้เข้ามาในห้องนอกจากดึงมือแพรพลอยให้เดินเข้ามาเพียงคนเดียวและเขาก็ล๊อคห้องลงตามเดิม"แพรขอโทษแทนลูกชายด้วยนะคะ"คำแรกที่พูดออกมาเมื่อได้เจอหน้าผู้ที่เป็นยิ่งกว่าพี่ชายอย่างเข้ม เธออยากให้พี่ชายใจอ่อนต่อลูกของเธอเหมือนที่เคยใจอ่อนกับสามีของเธอเมื่อหลายสิบปีกก่อนหน้านี้"จะไปขอโทษแทนมันทำไม ก็เพราะพ่อมันนั่นแหละ เลี้ยงลูกไม่ดี"เขาไม่เคยคิดโทษใครนอกจากน้องเขยที่เขาไม่เคยชอบขี้หน้ามันเลยสักนิดเดียวแต่จำต้องยกน้องสาวให้มันไป"พี่เข้มให้เด็กสองคนได้เจอกันเถอะนะ"แพรพลอยหันไปเจอหน้ามินตราความสงสารก็ยิ่งทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว สภาพของสมาร์ทก็ดูแย่มากแล้วแต่สภาพมินตราดูแย่มากกว่าเป็นเท่าตัว เธอคงปล่อยให้เข้มใจร้ายต่อไปไม่ได้อีก ต้องขอร้องให้ถึงที่สุด"พี่จะไม่ให้มันได้เจอกับลูกสาวพี่อีก แพรดูสภาพมินตราสิ"เข้มนั่งลงกับโซฟาตัวเดิมด้วยอารมณ์ฉุนเชียวที่เขาเองแทบจะคุมไม่อยู่เพราะนอกจากน้องสาวของเขาจะไม่เข้าใจเขาแล้วยังจะพยายามพรากลูกสาวไปจากอกเขาอีกให้ไปอยู่กับคนที่มันไม่สามารถปกป้องดวงใจของเขาได้"เด็กสองคนรักกันนะคะ พี่เข้มอย่าใจร้ายกั