"กลับบ้านกันเถอะคะพี่เข้ม แพรเหนื่อยยังไงไม่รู้"
"มาพี่ประคองน้องแพรกับลูกเอง"
เข้มประคองร่างเล็กให้ลุกขึ้น ยิ่งท้องเริ่มใหญ่ก็ดูว่าว่าที่คุณแม่จะเดินเหินลำบากขึ้นทุกทีเพราะเด็กในท้องค่อนข้างตัวใหญ่และดิ้นเก่ง
"สงสัยเมื่อคืนช่วยญาดาเก็บของดึกไปหน่อย"
"มันน่าตีแม่ไหม หรือลูกชายพ่อจะว่ายังไงดี แทนที่จะพักเยอะดันไปช่วยยัยเผือกนั้นเก็บของ ถ้าพี่มีบินไปแถวนั้นจะต้องไปว่าสะหน่อยใช้แรงงานน้องแพร"
"อยากไปหาเขา อย่าเอาน้องมาอ้างเลยคะ"
"เปล่าสะหน่อย"
เข้มพาแพรพลอยเดินผ่านผู้คนมากหน้าหลายตา แต่ทุกคนกลับมองคนท้องอย่างอิจฉาที่มีหนุ่มหล่อเข้มสมชื่อประคองไม่ห่าง
"ตัวเล็ก"
ร่างใหญ่ทิ้งกระเป๋าเดินทางที่ต้องเข็นมาเองเพราะไม่มีลูกน้องมาด้วย วิ่งเข้ามาจับมือเล็กของแพรพลอยทันที
"นี้คุณ มาจับมือเมียผมทำไม"
เข้มมองหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่องและกระชากมือออก แล้วเปลี่ยนจากการประคองมาโอบไหล่แพรพลอยให้อีกฝ่ายเข้าใจว่านี้คือเมียของเขา ไอ้ฝรั่งคนนี้มันท่าจะโรคจิตอยู่ดีๆก็วิ่งพรวดเข้ามาจับมือน้องสาวเขาสะงั้น นี้ขนาดเธอท้องโตมันก็ยังไม่เว้น
"ตัวเล็ก ฉันขอโทษ"
แมกซ์แวลล์คุกเข่านั่งลงตรงหน้าสาวท้องแก่ที่ไม่มองหน้
