ระยะทางจากค่ายทางเหนือกลับเมืองหลวงมิใช่ของใกล้ สองฟากถนนยังเป็นทุ่งหญ้าโล่งกว้าง มีหมู่บ้านบ้าง ทุ่งนาบ้าง
ล้อรถยังคงเคลื่อนตัวไปบนเส้นทางขรุขระเสียงดังสนั่นหวั่นไหว เสียงนั้นสามารถกลบเสียงสนทนาคล้ายฟ้าถล่มของจ้าวหมิงได้เป็นอย่างดี กระทั่งเคลื่อนที่ผ่านหุบเขา สองข้างเป็นป่า เบื้องหน้ายังมีหินผาที่ถูกทางการใช้คนงานขุดกระแทกแหวกออกเพื่อเปิดเป็นเส้นทางสัญจรอันสลับซับซ้อนตามยุทธศาสตร์รักษาเมือง เสียงหนึ่งพลันดังขึ้นจากนอกรถม้า
เป็นเสียงครืนๆ คล้ายหินก้อนใหญ่หลายก้อนกำลังกลิ้งลงจากเขาแล้วพุ่งตรงมาใกล้รถม้าด้วยความเร็ว
เสียงปึงดังขึ้นที่ข้างตัวรถ เป็นเสียงหินก้อนใหญ่หล่นใส่จนรถม้าที่โคลงเคลงอยู่แล้วยิ่งส่ายไหวรุนแรง สารถีร้องลั่น ม้าร้องโหยหวน คาดว่าคงยากจะรักษาชีวิต หยุนผิงสบถในใจว่าแย่แล้ว ทว่าจ้าวหมิงกลับมีสติมั่น เขาเอ่ยเสียงต่ำ
“มิใช่ภัยธรรมชาติแน่นอน เราคงถูกลอบโจมตีแล้วล่ะ”
ดวงหน้างามฉายแววตระหนก “หมายความว่าอย่างไร?”
ใบหน้าจ้าวหมิงเคร่งขรึม ไร้วี่แววล้อเล่น เขาเอ่ยเสียงเข้ม
“ไม่แน่ว่าศัตรูต้องการซ้อนแผนตัวเอง รอจังหวะที่ข้าผิดใจกับรัชทายาท ส่งคนมาลอบกัดเพื่อโยนความผิดให้พี่ใหญ่ ห
