#เวลาต่อมา
"โอ๊ย !! จะลากมาทำไมเนี่ย !"
"ดี ๆ สิแตง พี่เป็นห่วงนะ พี่เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้ระวังตัวน่ะ แล้วทำไมถึง.."
"นี่ ! อย่าหัวโบราณได้ปะ กะอีแค่จับมือกัน ลูบไล้กันแค่เนี้ย เรื่องบนเตียงยังเคยมีแล้วเลย จะกลัวอะไร ?" เธอเถียงคอเป็นเอ็น หลังจากที่ถูกเจ้านายหนุ่มนั้นลากออกมาด้านนอก
"ไม่ได้กลัว แค่เป็นห่วง"
"ไม่ต้องมาห่วง รู้อยู่ว่าเป็นเจ้านาย แต่ก็ช่วยมองฉันให้เป็นแค่พนักงานคนนึงก็พอ"
"ลืมไปหรือเปล่า เรายังไม่เคยเลิกกันนะแตงกวา"
"หึหึ !" ประโยคนี้เธออยากจะหัวเราะให้ฟันหัก กล้าพูดออกมาได้ยังไงกัน "เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ แค่คบกันเป็นแฟน ความสัมพันธ์ชั่วคราวแบบนั้นฉันไม่นับหรอกนะ !"
"ยอมรับแล้วใช่ไหม ว่านี่คือพี่จริง ๆ เรารู้ดีทำไมต้องโกหกตัวเองด้วย"
"หยุดนะ !"
"พี่ไม่หยุด จนกว่าเราจะได้คุยกัน ปรับความเข้าใจกัน"
"คุณน่ะ ! ไม่เหมือนเขาเลยสักนิด อย่าพยายามพูดเลย เพราะถ้าฉันจะเชื่อ ฉันก็เชื่อแค่ว่า คุณแค่หน้าตาเหมือนเขา"
"แตงกวา"
"ครั้งนี้หวังว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย ที่คุณทำแบบนี้กับฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะลาออก แล้วไปทำงานที่อื่น"
"คิดว่าพี่กลัวหรือไง พี่อยากให้เราลาออกจะแย่
