รับน้อง
ผ่านมาสามเดือนแล้วของการเป็นนักศึกษาอย่างเต็มตัวของทั้งคู่ วันหยุดและเวลาแทบจะไม่มี แถมยังไม่มีเวลาได้ไปไหนเลย แม้กระทั้งกลับบ้านไปหาลูกก็ยังไม่มีแม้แต่เวลาพัก เพราะพึ่งจะเปิดภาคเรียนใหม่ แถมยังต้องเตรียมตัวไปเข้าค่ายจิตอาสาที่ต่างจังหวัดอีก ที่จัดกิจกรรมรับน้องกับทางของมหาวิทยาลัยเป็นบางสาขาเท่านั้น ที่รุ่นพี่ได้จัดขึ้นมารุ่นต่อรุ่น เพื่อสานสัมพันธ์ระหว่างรุ่นพี่กับรุ่นน้องในทุกๆปีของการเปิดภาคเรียนใหม่
“เธอจะไม่ไปก็ได้น่ะ เพราะต้องพักค้างแรมด้วยตั้งสามวันสองคืน” พจีพัฒน์พูดขึ้นเมื่ออยู่กันที่คอนโดฯตามลำพัง เพราะทราบมาว่าหญิงสาวลำบากใจมากพอสมควรที่ไปครั้งนี้ต้องพักค้างแรมด้วย
“หริ่งจะไปค่ะ หริ่งอยากมีส่วนร่วมในกิจกรรมครั้งนี้ด้วย คุณพีทก็ทราบดีนี้ค่ะ คนอย่างหริ่งไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว” หญิงสาวตอบออกมาทันที โดยไม่ได้คิดอะไรให้ยุ่งยาก เพราะถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเรียนเธอมักจะเต็มที่อยู่เสมอ
“ตามใจเธอก็แล้วกัน แต่จำเอาไว้น่ะ ห้ามกินอะไรมั่วเป็นอันขาด รู้ว่าตัวเองเคยผิดเคยแพ้อะไร เลี่ยงได้ก็เลี่ยง เพราะหากเธอเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะเดือดร้อน พ่อได้เอาฉันตายแน่” พจีพัฒน์สั่งการขึ้นม
