“พ่อซันสัญญาจะเป็นเด็กดีน้า”
“ก็ได้ น้องแซมจะให้โอกาสพ่อซันทำตัวเป็นเด็กดี”
“เย่ น้องแซมทั้งหล่อและใจดีเหมือนพ่อซันเลย” อัครายิ้มกว้างโผเข้ากอดน้องแซมไว้แล้วหอมแก้มยุ้ยทั้งซ้ายขวาหนักๆ น้องแซมเองก็หัวเราะชอบใจปลายฝนมองสองพ่อลูกด้วยความรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงด้วยความอุ่นซ่านไปทั้งใจแต่เธอก็รีบสลัดความหวั่นไหวในใจออกไป
“เข้าบ้านกันเถอะจ้ะ ได้เวลาอาหารเช้าแล้ว พี่ปูคะ เดี๋ยวตั้งโต๊ะเผื่อพี่พลด้วยนะคะ” ปลายฝนหันไปบอกพี่ปูซึ่งรับคำแล้วเดินนำไปก่อน ไม่สนใจอัคราที่ชักสีหน้าบึ้งตึง
“เราไปกันเถอะครับน้องแซมคุณพ่อหิวข้าวจังเลย” อัคราจูงมือน้อยของลูกชายซึ่งน้องแซมก็ไม่ขัดขืนแล้วเอื้อมมือไปจับมือคุณแม่ที่กำลังจะเดินนำหน้าไปปลายฝนชะงักเล็กน้อย
“เดินไปด้วยกันค้าบคุณแม่” ปลายฝนแอบถอนใจแต่เพราะเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความสุขของลูกเธอจึงต้องเดินไปพร้อมกับสองพ่อลูกซึ่งภาพที่เห็นก็คือสามคนพ่อแม่ลูกเดินเกี่ยวก้อยกันเข้าบ้าน
ในขณ
