“จะได้ผลมั้ยเนี่ยปูรณ์”
“ได้สิครับคุณอา มาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้าปัถย์มันต้องทำทุกทางให้ได้น้ำว้าแน่ครับ”
“อาล่ะกลัวใจมันจริงจริ๊ง ด่าว่าหลานมันมาตั้งหลายปี นี่อะไร บทจะง่ายก็ง่ายเสียจนแทบไม่ได้ทำอะไรเลย”
ปูรณ์มองประมุขใหญ่ของฟาร์มที่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะหลายปีแล้วที่คุณอาทั้งสองรวมทั้งพ่อแม่ของน้ำว้า ลุ้นให้ปัถย์ลงเอยกับน้ำว้า แต่ไม่เพียงปัถย์จะไม่เล่นด้วย กลับด่าว่าน้ำว้าทุกครั้งที่ได้พบ
แผนการ ‘เรือล่มในหนอง ทองอยู่ที่เดิม’ จึงล้มเลิกไปหลายครา แต่ทุกคนก็ยังหวัง
ยิ่งน้ำว้าแสดงออกว่ารักปัถย์มากเท่าไร ครอบครัวก็ยิ่งมีหวัง แต่ปัถย์กลับทำลายทุกครั้งที่โอกาสอำนวย
เมื่อคุณอาทั้งสองปรึกษาเรื่องนี้กับเขา เขาก็ยืนยันได้ทันทีว่าปัถย์เองก็รักน้ำว้าเช่นกัน แค่ไม่ยอมรับหัวใจตัวเองเท่านั้น
แต่เมื่อคืนที่ปัถย์แสดงความหึงหวงออกมาให้คนอื่นเห็น รวมทั้งจอดรถข้างทางก่อนจะวิ่งตามกันเข้าไปในป่าหญ้า เขาไม่รั้งรอที่จะโทรศัพท์ปรึกษาคุณอาทั้งสองท่านว่าควรทำอย่างไรดี คุณอากลับบอกว่าให้รอคอย เพราะถ้าข้าวสารกลายเป็นข้า
