“ฝีมือคนเดิมเหรอ”
“อืม ไม่เลิกจองเวรจองกรรมสักที”
วิทย์ผิวปากด้วยความทึ่ง “ได้ยินว่าแต่งงานแล้วนี่ จดทะเบียนไปเป็นสัปดาห์ ไม่แนะนำให้พวกผมรู้จักเมียบ้างเหรอ”
สีหนุหัวเราะหยัน “ขนาดมึงยังรู้ว่ากูแต่งงาน แล้วคิดว่าไอ้หมาบ้านั่นจะไม่รู้ได้ยังไง ทั้งที่กูไม่ได้บอกใครเลย ไม่เคยพาออกไปไหนด้วยซ้ำ แต่มันกลับรู้จนมาวางระเบิดรถของใบหม่อน”
อุตส่าห์ทำเรื่องนี้ให้เงียบที่สุด แต่ดูเหมือนจะเงียบไม่พอ เพราะพวกหมามันจมูกไว
“ว้าว...” วิทย์ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ พลางส่งยิ้มที่เต็มไปด้วยความหมาย “เมียคุณชื่อใบหม่อนเหรอ ชื่อน่ารักจัง น่าสงสารเขานะที่ต้องมาเป็นเมียคุณ”
สีหนุปรายตาคมดุใส่ ทำเอาวิทย์หัวเราะก่อนจะยกมือขึ้นป้องกันตัวเอง "เอ้า ก็พูดตามความจริงนี่ คุณเองก็รู้ว่าคนอย่างไอ้หมาบ้านั่นจองเวรทุกคนที่เกี่ยวข้องกับคุณ โดยเฉพาะคนที่คุณรัก ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี มันก็ไม่ลืม ผมยังไม่รู้เลยว่าควรจะสงสารเมียคุณ หรือควรจะสมเพชไอ้เวรนั่นดี"
สีหนุสูบบุหรี่อีกครั้งก่อนจะตอบเสียงราบเรียบ “กูไม่ได้รักเขา เราแต่งงานกันเพราะที่บ้านกูบีบให้ทำ”
คำพูดนั้นทำให้วิทย์เบิกตากว้าง ก่อนจะระเบิดหัวเราะดังลั่น “โอ๊ย คุณสีหนุ หลอกใคร
