หลังจากที่หลินหว่านหรูเตรียมพร้อมทุกอย่างดีแล้ว หายใจเข้าลึกๆ กดหมายเลขโทรศัพท์หากงซุนจื้อ
กงซุนจื้อรับโทรศัพท์ รีบพูดอย่างมีความสุขในทันที “ประธานหลิน ไม่สิ ต้องเป็นหว่านหรู ขอบคุณที่เธอยอมรับฉัน ฉันมีความสุขจริงๆ”
“คุณวางใจเถอะ เรื่องนี้ฉันได้ให้พ่อทราบก่อนหน้านี้แล้ว แล้วก็บอกเหล่าผู้อาวุโสเรียบร้อย พวกเขาทั้งหมดก็เห็นพ้องต้องกัน”
“พรุ่งนี้เช้าตรู่ ฉันจะไปสู่ขอด้วยตัวเอง！”
อะไร？
ถ้าเลื่อนเวลาออกไปอีกสักหน่อย ก็ควรจะแจ้งให้หลายๆ คนรู้
ต้องเข้าใจก่อนว่า ตั้งแต่ที่ตอบรับข้อเสนอของคุณปูที่ชายหาด จนถึงตอนนี้นับรวมกันทั้งหมดใช้เวลาไปแค่ชั่วโมงกว่าๆ เท่านั้นเอง
เห็นได้ชัดว่าหลินหว่านหรูหยุดเสียใจไม่ได้ ถ้ารู้เร็วกว่านี้คงไม่ทำอะไรหุนหันพลันแล่นแบบนี้ แต่ก็ยังอดทนกัดฟันพูด “คุณชายกงซุน เรื่องนั้น คุณปู่ของฉันอาจจะพูดผิดไป จึงทำให้เกิดการเข้าใจผิด”
“เข้าใจผิด？”
“หว่านหรู ที่คุณพูดหมายความว่ายังไง？” น้ำเสียงของกงซุนจื้อเปลี่ยนไปในทันที
“ก็คือ ฉันยังไม่พร้อมที่รับข้อเสนอของคุณไงล่ะ”
“อะไรนะ！”
“หว่านหรู นี่คุณล้อเล่นอะไรอยู่”
น้ำเสียงของกงซุนจื้อเปลี่ยนไปทันที พูดด้วยความโกรธ “ถ้
