เช้าวันต่อมา ตระกูลแชฟฟ์แมนออกไปที่ถนนใกล้บ้านเฟนด์กับครอบครัวของเขาแต่เช้า พวกเขารีบหาที่นั่งในร้านขายของว่าง มองไปที่วิลล่าที่อยู่ตรงหน้า พลางทานอาหารไปด้วย
พีซรอคอยอย่างมีความหวัง เขามองไปที่ทางเข้าวิลล่าอย่างไม่ลดละ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขารู้ว่ามันสงบได้เพียงไม่นานเท่านั้น เพราะมันคือความสงบ ก่อนพายุจะมาถึงยังไงล่ะ
หลังจากนาฬิกาถึงเวลาสิบโมง คนจากตระกูลวิลสันมาถึงหน้าวิลล่าพร้อมนักสู้กว่า 200 คนจากเมืองจิน
“พวกมาแล้ว พวกเขามาแล้ว เร็ว! ไปบอกนายท่าน!”
บอดี้การ์ดทั้งสองคนสังเกตเห็นลูกน้องหลายคนจากไกล ๆ ก่อนจะรีบตะโกน แล้ววิ่งออกไปทันที
เฟนด์ให้ทุกคนซ่อนอยู่ในบ้าน เขาพาลาน่า, สกายเลอร์, วอลเตอร์, เพนดรากอน, เดนนิส และผู้ชายอีกสองสามโหลไปตรงที่ว่างตรงหน้าทางเข้าของวิลล่า รอให้ศัตรูมาถึง
“ฮ่ะ ไม่คิดเลยนะว่านายจะมารอพวกเราถึงที่!”
นายท่านแวกเนอร์ถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อเห็นเช่นนั้น
“แกคือไอ้สารเลวที่ทำแบบนั้นกับหลานชายของฉันใช่ไหม? รนหาที่ตายรึไง?”
มีชายชราคนหนึ่งผมขาวทั้งหัว เขาใช้มือตบไปที่หัวของสิงโตหินตรงทางเข้า มันสูงครึ่งนึงของผู้ชายเป็นอย่างต่ำ
ปัง!
เกิ
