เหมียวหยางเดินทางกลับจากงานเลี้ยงชมบุปผาของหลงอิงด้วยความรู้สึกมิสบายใจไปตลอดทาง
วิชาพิษของสิงอวี๋เหนือกว่าของหยางหงหนิงเสียอีก สิ่งนี้ทำให้เหมียวหยางเริ่มกังวลเกี่ยวกับตนเองขึ้นมาแล้ว เขาจะถูกพิษของสิงอวี๋จริง หรือไม่?
เหมียวหยางเดินทางไปจนถึงครึ่งทาง แล้วยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกมิสบายใจขึ้นเรื่อย ๆ เขาจึงมิกลับบ้านแล้ว แต่มุ่งหน้าไปที่ห้องโถงหลักของหอโอสถไป๋เป่าแทน
“ท่านอาจารย์ ท่านตรวจให้ข้าทีว่าข้าถูกใครวางแผนทำร้ายหรือไม่!”
เหมียวหยางพุ่งเข้าไปพบไป่หลี่ไห่แล้วเอ่ยอย่างรีบร้อน
“ถูกคนวางแผนทำร้ายหรือไม่เจ้ามิรู้รึ? เจ้าโง่หรือไร?”
ไป่หลี่ไห่อยู่ในห้องปรุงโอสถ และกำลังครุ่นคิดอย่างหนักว่าจะเติมน้ำปูนใสลงในโอสถสมานแผลเพื่อเพิ่มอัตราความสำเร็จในแบบที่หลิงอวี๋ทำตอนประเมินได้อย่างไร
แต่หลังจากลองอยู่หลายครั้งแล้ว อย่าว่าแต่บรรลุอัตราความสำเร็จของหลิงอวี๋เลย โอสถที่กลั่นออกมานั้นยังมีอัตราความสำเร็จมิสูงเท่ากับยาที่ตนเคยทำมาก่อนด้วยซ้ำ
เมื่อถูกเหมียวหยางรบกวนเข้า เขาก็ดุด่าออกไปอย่างมิสบอารมณ์
“ท่านอาจารย์ ข้ามิรู้สึกถึงอะไรทั้งนั้น แต่สิงอวี๋สตรีผู้นั้นพูดอย่างมั่นใจยิ่งนักว
