:เฟร์ส
ผมเดินนำตัวร้ายเข้ามาในสวนเล็กๆ บ้าน แล้วหันไปมองยูร์อย่างค้านคัด
ตั้งแต่เรื่องของยูร์กับคะน้าผ่านมาเราก็สนิทและเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมาตลอดแต่แทบจะไม่เคยมาคุยกันจริงจังแบบนี้
เด็กคนนั้นริลแฟนของผมเธอรักเสมือนน้องแท้ๆ และผมคงให้ยูร์ที่ถือว่าคนเจ้าแผนการมาหลอกให้รักแล้วจากไปไม่ได้
"ทำหน้าสะเครียด เหลือเชื่อเลย"เจ้าตัวยังคงมีท่าทีล้อเล่นอย่างเคย
"คิดจะทำอะไรมิ้น"
"ก็เอ็นดู...."
มันยังคงทำท่าทีสบายใจอย่างไม่ทุกข์ร้อน กับคนคนนี้ถือว่าเป็นน้ำนิ่งไหลลึกไม่ว่าจะแสดงออกแบบไหนก็ตามในความคิดอาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้
"คนนี้ไม่ได้นะ แฟนกูรักเขาเหมือนน้องแท้ๆ"
"พูดอย่างกับกูจะทำอะไร"
"มึงแผนการเยอะ กูไม่ไว้ใจ ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยเห็นมีใครแล้วอยู่ๆ ทำไมถึงมาตามมิ้นแถมภาพเมื่อกี้ที่กูเห็นมองจากดวงอังคารยังรู้เลยว่ามึงอยากจะกินเขาแล้ว"
"....อืมมมม"
มันไม่ตอบได้แต่ลากเสียงยาวทำหน้าทะเล้น เล่นเอาผมตงิดใจว่าทำไมมันไม่ทุกข์ร้อนกับคำพูดที่รู้ทันของผม....
"ไม่ใช่ว่ามึง....ไอ้ยูร์ กูฟ้องคะน้าแน่"
"เอ้ย! ไม่ได้นะเว้ย เดี๋ยวยัยนั้นก็ได้ด่าหรอกอย่าบอกเชียว"
"แสดงว่าจริงใช่ไหมเนี่ย กูอยากจะบ้าริลฆ่ากูแน่ๆ
