หลังจากที่ฟื้นฉันก็รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลอีกเกือบอาทิตย์ ความจริงคุณหมอให้ฉันกลับตั้งแต่ฟื้นสามวันแรกแล้วล่ะ แต่เขาให้ฉันอยู่ให้คุณหมอดูอาการก่อน กลัวแผลจะฉีก กลัวแผลจะติดเชื้อ นั่นนี่ๆ อะไรของเขาก็ไม่รู้ดูเรื่องมากไปหมด
กลับมาบ้านของเขาคราวนี้ มันดูผิดตาไปหมดเลย จากที่ฉันรู้สึกว่าอยู่แล้วมันไม่มีชีวิตชีวา การตกแต่งก็ดูเฉยๆ ไม่ได้หน้ามองอะไรขนาดนั้น แต่ตอนนี้กลับมีดอกไม้มาประดับมากมาย จัดตกแต่งให้ดูหรูหราสวยชื่นตาไปหมด
"มัวยืนมองอะไรอยู่ได้ ทำไมไม่เข้ามาสักทีล่ะ"
"......" ฉันถอนหายใจเบาๆ ถึงจะถูกจัดตกแต่งใหม่ทั้งหมด แต่สุดท้ายแล้วมันก็ยังเป็นบ้านที่ใช้ขังฉันอยู่วันยังค่ำ ถึงจะทำให้มันดูดีขึ้นมา แต่มันก็ลบออกไปจากความทรงจำของฉันไม่ได้หรอก ความสวยงามมันก็อยู่ได้แค่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้นแหละ
"เฌอรีน"
"ทำไมถึงตกแต่งใหม่ล่ะ?"
"ก็แค่อยากให้มันดูสดชื่นก็เท่านั้น แต่ถ้าเธอไม่ชอบ ฉันให้คนยกออกไปทิ้งก็ได้"
"ช่างมันเถอะ จะเอาออกหรือเอาไว้มันก็ไม่ได้ต่างอะไรหรอก"
"......"
"ฉันอยากอยู่คนเดียว คุณไม่ต้องไปยุ่งล่ะ"
ฉันพูดกับเขาแค่นั้นและเดินขึ้นบันไดไปทันที ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับ
