“โอ๊ย โอ๊ย พี่หินเจ็บนะครับ” เขาร้องเสียงดัง ขยับตัวลุกขึ้นเพราะเธอทำท่าจะ กระโจนใส่เขาทั้งตัว
“อย่ามาเข้าใกล้ขิงอีกนะ ไม่งั้นจะหาว่าขิงไม่เตือน” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอัน ดัง เพราะได้ยาแก้ไข้ทำให้รู้สึกดีขึ้น เขายืนลูบแขนตัวเองอยู่ข้างเตียง
“โห... เลือดออกเลยอะ”
“ไม่ต้องพูดเลย แค่นี้ยังน้อยไปนะ” เธอชี้หน้าเขาแล้วเอ่ยปรามเขาเอาไว้ก่อน หินหาสนใจไม่เขากระโจนใส่เธอทันทีรวบร่างบางด้วยอ้อมแขนใหญ่
“ก็บอกแล้วไงว่า พี่หินขอโทษ เราไม่โกรธกันนะ นะ” เขาคร่อมร่างเธอพูดจาออด อ้อน ก่อนจะจูบไปที่แก้มสลับไปมาทั้งซ้ายทั้งขวา
“ที่รักของผมน่ารักไปทั้งตัวใครจะอดใจไหว” เธอได้แต่อมยิ้มส่ายหน้าแต่ปากก็พูด “คนนิสัยไม่ดี”
“หิวหรือยังกินอะไรสักหน่อยนะจะได้มีแรง ถ้ามีแรงพี่หินให้ที่รักหยิกทั้งตัวเลย” เขา พูดด้วยความเป็นห่วงและเหมือนจะยอมทุกอย่าง
“กินน้ำหวานตรงนี้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวค่อยกินข้าว” หินฉกริมฝีปากเข้าหาปากร้อน ๆ แบบหยอกล้อ
“อือ” เธอครางประท้วงคงห้ามเขาไม่ได้แน่ ๆ “หวาน ๆ” เขาพูดเมื่อถอนริมฝีปากออก
“ไป๊... ไปกินข้าว” เขาลุกขึ้นช้อนร่างบางขึ้นสู่อ้อมแขนทันที ยิ้มอย่างมีความสุขสุด ๆ ขิงได้แต่ถอนหายใจ
“ต้อ
