แดเนียลหมุนร่างเอิบอิ่มของนวลพรรณให้หันมาเผชิญหน้ากับเขาแล้วฝังใบหน้าลงมาจูบซ้ำๆ ที่ซอกคอ ลาดไหล่ ทรวงอกอวบใหญ่ขยับยวบยาบตามจังหวะหัวใจเต้นแรงเร่า
“อ๊อย... อื๊อ”
จูบเร่าร้อนของลูกเขยทำให้แม่ยายออกอาการหายใจติดๆ ขัดๆ ไม่ง่ายเลยสักนิดที่จะหักห้ามใจไม่ให้หวามไหว ไม่ง่ายที่จะประคับประคองความรู้สึกให้อยู่ในร่องในรอยอย่างที่ควรจะเป็น
“แม่นวล... ”
แดเนียลเรียกพลางกอบใบหน้าของแม่ยายให้เชิดขึ้นรับจุมพิตจากริมฝีปากที่ประกบจูบลงมาอย่างเร่าร้อนดูดดื่ม
“อ่าห์... ”
ริมฝีปากของนวลพรรณระริกสั่นรับจูบของลูกเขยที่บดนาบลงมาอย่างเร่าร้อน
ด้วยริมฝีปากที่ผนึกเข้าหากันแน่น เพียงเท่านั้นแขนทั้งสองข้างของนวลพรรณก็ตกลู่ลงข้างลำตัว ร่างกายที่เคยแข็งขืนกลับอ่อนเปลี้ยเหมือนคนไร้กระดูก ปล่อยให้แดเนียลประคองร่างขึ้นอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขนกำยำ เดินย่ำทุ่งหญ้าเข้ามาในป่าอ้อย
“ไม่นะแดนน์... จะ... จะทำอะไร”
แม่ยายถามเสียงสั่น ลูกเขยอุ้มร่างของหล่อนก้าวเดินลึกเข้ามาในป่าอ้อย ค่อยๆ ว่างร่างอวบอัดลงกับพื้นหญ้าหนานุ่มเหมือนผืนพรมสีเขียว
“คิดดีแล้วหรือที่จ
