หลายวันที่ผ่านมาทั้งสามี คุณชายรอง หรือคุณชายห้า ไม่ได้มาหาจ้าวหลี่เฟย สิ่งนี้คือธรรมเนียมปฏิบัติของพวกเขา ฝ่ายนางลุ้นว่าตนจะตั้งครรภ์หรือไม่อีกทั้ง มีผลไม้ ของหวาน และอาหารต่างๆ ถูกส่งมาที่เรือนไม่ขาด บางทีนางให้สาวใช้ออกแจกจ่ายตามสมควร กระทั่งเป็นยามบ่ายที่อากาศดี สองบุรุษที่รูปร่างสูงเพรียวใบหน้าขาวสะอาด และเสื้อผ้าก็เป็นสีสดใสก้าวมาหานางที่ศาลานั่งเล่นใกล้ๆ กับสวนหินน้ำตก ห่างออกไปเป็นสระน้ำที่รับน้ำจากคลองด้านนอก
“พี่สะใภ้... เป็นข้าเอง กวงฉง และเซ่ากวง”
ดวงตากลมโตมองทั้งสองคน ยอมรับว่าแยกพวกเขายังไม่ออก แต่โหวกวงฉงคนเป็นพี่พูดจาฉะฉาน และชอบยิ้ม ฝ่ายโหวเซ่ากวงคุณชายสี่หน้านิ่งๆ หากแววตานั้นพราวระยับ
พวกเขาดูดี แต่ไม่ได้หล่อเหลาเยี่ยงโหวหงอี้ และร่างกายนั้นหากเทียบกับโหวกานเจ๋อ เรียกได้ว่าเป็นสองบุรุษเจ้าสำอางคงไม่ผิดไปจากนั้น
“พวกท่านมาถึงเรือนข้าเช่นนี้ ย่อมต้องต้อนรับเป็นอย่างดี”
“ฮ่าๆ ๆ กล่าวเช่นนี้ พี่สะใภ้คงรอเวลานี้มานานแล้วสินะ” โหวเซ่ากวงกล่าวจบ ก็สืบเท้าเร็วๆ เข้ามาหาจ้าวหลี่เฟย และเขาซ้อนตัวอยู่ข้างหลังนาง ไม่ได้ให้เวลาได้
