ล่ามสวาทนางร้าย

จนเสียขวัญ นางพอจะล่วงรู้ว่าการนั่งเกี้ยวเข้าคฤหาสน์สกุลใหญ่ซึ่งทำการค้าทั้งแคว้นและต่างแดน นับว่าเป็นความโชคดียิ่ง และนางกำลังจะเป็นอนุคนใหม่ของเจ้าบ้านวัยสี่สิบเศษ อีกฝ่ายคือ มู่ป๋อจาง บุรุษที่ขุนนางในราชสำนักยังต้องเกรงใจ และทั้งนี้ หญิงสาวไม่ได้อ่อนหัดเรื่องการมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งของสตรีและบุรุษ นับแต่มาอยู่ในร่างนี้ เป็นเวลาเกือบหนึ่งปีเต็มที่นางถูกอบรมอย่างหนัก ทั้งเตรียมพร้อมเพื่อทำให้ร่างกายงดงามแสนอรชรเป็นที่ต้องตาต้องใจบุรุษเพศ หรือแม้แต่สตรีด้วยกัน เพื่อซื้อไปเป็นอนุในเรือน ส่วนมากก็เพื่อประดับบารมี ให้พวกนาง ร้องรำเพลง ต้อนรับแขกคนสำคัญ หรือไม่ก็มีไว้สำหรับระบายความใคร่ บางครอบครัวยังแบ่งบันอนุตนกับคนในเรือน ระหว่างพี่น้อง หรือ แม้กระทั่งบิดากับบุตรชาย เมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นอนุ อย่างไรก็เป็นสตรีที่มีเกียรติมากกว่าสาวใช้ห้องข้างเพียงเล็กน้อย ถึงอย่างนั้น หากเปรียบกับนางโลม สตรีเหล่านี้ย่อมสามารถลืมตาอ้าปากได้ ทั้งยังมีสาวใช้ไว้คอยปรนนิบัติ ได้รับเงินเดือน มีเรือนของตน หรือบางคนวาสนาดีสักหน่อย เมื่อใดมอบทายาทชายให้แก่สามี พวกนางย่อมมีชะตาชีวิตที่ดีราวกับหงส์ติดปีก

เหมียวจื่อเผยลืมตาขึ้นอีกครั้ง แน่นอน สถานที่แห่งนี้มิใช่คฤหาสน์หลังงาม หากเป็นรถม้าที่มุ่งหน้าขึ้นเขาที่มีไว้สำหรับการพักผ่อนของเหล่าคุณชายในสกุลโม่ นางมาอยู่ที่นี่ ตามความต้องการของตน หลังจากทั้งขู่ และขอร้องให้ม่อเส้าเฟิง ช่วยเหลือนาง “คุณหนูเหตุใดถึงไม่ให้ข้า ไปส่งท่านที่คฤหาสน์สกุลโม่” ม่อเส้าเฟิงเอ่ยถาม หลังจากช่วยเช็ดเนื้อตัวหญิงสาว พร้อมสวมเสื้อผ้า และเขียนคิ้วโก่งให้นางงดงามยิ่งขึ้น “เกี้ยวของข้าไม่ได้ถูกพาเข้าไปในคฤหาสน์ ตามฤกษ์ที่วางไว้ เจ้ายังคิดว่า หากข้าเดินไปหน้าประตูใหญ่สกุลมู่ และแจ้งพวกเขาว่า ข้าคืออนุสาม คนเฝ้าด้านหน้า หรือแม้แต่คนงานคอยบอกเวลา จะไม่เอาไม้ไล่ตีข้าเหมือนหมูหมาหรอกหรือ ในเมื่อคนที่วางแผนให้ข้าต้องพบเรื่องร้ายแรง คือ อนุเฉิน หากนางรู้ว่าข้ายังมีชีวิตอยู่ ย่อมต้องหาวิธีปิดปากข้าเป็นแน่” “แล้วคุณหนูต้องการเช่นไร” “อีกไม่กี่วัน คุณชายทั้งสี่ ต้องเข้าคัดเลือกเจ้าบ้านน้อยคนใหม่ และข้าอยากพบพวกเขาสักเล็กน้อย ก่อนกลับคฤหาสน์หลังงามอย่างสมเกียรติ” เหมียวจื่อเผยกล่าวเช่นนั้น ด้วยนางรู้เรื่องราวในภายภาคหน้า ว่าจะมี

มู่ป๋อจางมองฮูหยินตน ฝ่ายนั้นแม้อายุเข้าวัยเลขสี่ตอนต้น แต่นางยังเป็นสตรีที่ดูแลเรือนร่างอย่างดีเสมอมา ผิดแต่เขากับนางไม่มีทายาทด้วยกัน เว้นเสียแต่ลูกชายของน้องสาวที่ทั้งคู่รับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม นอกจากนั้น นางยังไม่พิสมัยการร่วมเตียงกับบุรุษ การที่เขากับนางเป็นคู่ชีวิตกัน ขึ้นอยู่กับผลประโยชน์เป็นหลัก “ฮูหยิน ช่วงนี้เฉิงเอ๋อร์... อาการเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อต้นเดือน ตอนที่ข้ากลับมาจากเมืองไห่ ได้ยินว่าเขากำลังหัดเดิน” หมี่อิงถอนหายใจออกมาหนึ่งเฮือกใหญ่ “เฉิงเอ๋อร์ พอจะมีแรงเดินบ้าง แต่จิตใจเขาย่ำแย่ ท่านพี่คงเข้าใจ แต่ไหน แต่ไร เขาคือคนเจ้าบ้านน้อย คอยดูแลกิจการทุกอย่างช่วยท่านพี่ตลอด แล้วตอนนี้แม้ป่วยไข้ แต่ก็นับว่าเป็นลูกชายที่มีสมองดีกว่าผู้ใด” “โถ ฮูหยิน เฉิงเอ๋อร์ยังต้องนั่งรถเข็นเช่นนี้ เขาจะไปตรวจงาน หรือเข้าไปเจรจาเรื่องสำคัญกับราชสำนักได้อย่างไร เจ้าก็รู้ กองคลังเปลี่ยนใต้เท้าคนใหม่ คนผู้นั้น ใช่ว่าจะมีเมตตาต่อผู้พิการ หากส่งเฉิงเอ๋อร์ไป เกรงว่าจะได้รับเสียงหัวเราะมากกว่า” “ถึงอย่างนั้น เขาก็เป็นลูกชายที่ท่านพี่ไว้วางใจที่สุด”

น้ำพุซีเฉอ สถานที่แห่งนั้นค่อนข้างซับซ้อน ยามนี้มีเพียงเขากับนางอยู่ด้วยกันสองต่อสอง “รู้หรือไม่ข้าคือผู้ใด” มู่เซ่าหลิงถาม และสำรวจเหมียวจื่อเผยด้วยสายตาที่ไม่ต้องคาดเดา ก็รู้ว่าเขาเกิดความต้องการต่อความสาวและความงามอันเปิดเผยของนาง “อ่อ...ข้าลืมไปว่าเจ้าเป็นใบ้” เหมียวจื่อเผยส่ายหน้าช้าๆ ไม่เชิงปฏิเสธ แต่ไม่ยอมรับ “เอ หรือถูกคนล่อลวงมา แต่มิน่าเป็นไปได้ ท่าทางเจ้า มิใช่สตรีปัญญาทึบ ทั้งยังมีจริตเยี่ยงหญิงงามเมือง” หญิงสาวแสดงท่าถอนหายใจ ริมฝีปากอวบอิ่มสีสดเม้มชิด กิริยากึ่งว้าวุ่นใจกึ่งตื่นกลัว ซึ่งทำให้มู่เซ่าหลิงอยากจัดการนางให้เร็วขึ้น “สตรีในตำหนักน้ำพุซีเฉอ ข้าย่อมต้องสำรวจให้ดี มิอาจให้สายลับ เข้ามาปะปน และเมื่อพวกเจ้าทำงานคุ้มค่าจ้าง ข้าจะตอบแทนน้ำใจอย่างดี เสียดายเจ้าพูดไม่ได้ แต่ข้า ก็ไม่อาจปล่อยให้เจ้าเปลี่ยวเหงา อ่อ...ยามนี้น้องห้าถูกพี่ใหญ่กักบริเวณที่ห้องคุณธรรม เพื่อสำนึกตน” เรื่องนี้เหมียวจื่อเผยไม่ทราบ คนที่เฉลยต่อจากนั้นก็คือมู่เซ่าหลิงนั่นเอง “เด็กน้อยอย่างเขา เป็นลูกแหง่มากไปสักหน่อย เจ้าอย่าได้ห่วงเลย ยามนี้

ก่อนวันชำระล้างกายที่บ่อน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ “ทำตามที่ข้าบอก ครั้งนี้ข้าคือผู้ชนะ ถ้าหากเจ้า สามารถทำให้พี่ใหญ่พึงใจ ก็จะเป็นอิสระออกจากเรือนหลังนี้ได้ พร้อมเงินสองพันตำลึงเงินจากข้าและน้องสี่” เหมียวจื่อเผยชอบมู่เซ่าหลิง เขาเป็นบุรุษหล่อร้าย และมีความชั่วช้าในสันดาน “คุณชายรองกำลังต้องการให้ข้ายั่วยวนคุณชายใหญ่” “มิใช่ยั่วยวน สิ่งที่ข้าสั่งคือ พี่ใหญ่ต้องสมสู่กับเจ้าให้เราดูเป็นขวัญตา” หญิงสาวยิ้มน้อยๆ บนดวงหน้างดงาม “ท่านทั้งสองช่างเป็นคนที่รักสนุกโดยแท้ อยากเห็นข้าร่วมรักกับคุณชายใหญ่จนเนื้อเต้นเช่นนั้นหรือ” “ฮ่าๆ ๆ ข้าขอเตือนก่อน มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด ที่เจ้าจะทำให้ มู่เหรินฮั่น ผู้เย็นชา ไร้ความรู้สึก สาดความขาวข้นใส่เรือนร่างของเจ้า” ได้ยินแบบนั้น เหมียวจื่อเผยพลันเนื้อเต้น นางรักความสนุกและอยากเอาชนะ ยิ่งเขาเป็นบุรุษที่ไม่อยากให้สตรีเข้าใกล้ ทั้งหวงเนื้อหวงตัว และชอบมีความสัมพันธ์แปลกประหลาด นางก็อยากเริ่มงานในตอนนี้เลย จากนั้นเหมียวจื่อเผยต้องประหลาดใจ เมื่อรู้ว่าการเสพสุขกับมู่เหรินฮั่น นางต้องแต่งก