เจียงอวี่ยังคงแยกแยะได้ว่าสิ่งใดหนักสิ่งใดเบาระหว่างน้องสาวที่มิได้ร่วมสายเลือดกับบิดามารดาแท้ ๆ
นางถามว่า "อยู่ที่ใดหรือ"
หงหลัวชี้ไปที่ห้องรับแขก "หยิ่งเถาพาเขาไปที่ห้องรับแขกแล้วเพคะ"
"อืม ข้ารู้แล้ว" เจียงซุ่ยฮวนยกเท้าเดินตรงไปยังห้องรับแขก
ในห้องรับแขก หยิ่งเถายืนก้มหน้าอยู่เบื้องหน้าเจียงอวี่ มือถือกาน้ำชา
เจียงอวี่กุมถ้วยชาในมือ มองสำรวจหยิ่งเถาตั้งแต่หัวจรดเท้า จู่ ๆ ก็เอ่ยว่า "ข้าจำเจ้าได้"
"เมื่อก่อนเจ้าเป็นสาวใช้เล็ก ๆ ในจวนอ๋อง"
หยิ่งเถากัดริมฝีปาก "บัดนี้หม่อมฉันเป็นสาวใช้ของคุณหนูแล้ว มีเพียงคุณหนูเท่านั้นที่เป็นนายของหม่อมฉัน"
เจียงอวี่พยักหน้า แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก
เจียงซุ่ยฮวนก้าวเข้าห้องรับแขกอย่างไม่รีบร้อน ถอดเสื้อคลุมขนจิ้งจอกส่งให้หยิ่งเถา "ที่นี่ไม่มีธุระอันใดของเจ้า ออกไปเถิด"
"เพคะ คุณหนู" หยิ่งเถารินน้ำชาให้เจียงซุ่ยฮวนถ้วยหนึ่ง แล้วอุ้มเสื้อคลุมเดินออกไป
เจียงซุ่ยฮวนนั่งตรงข้ามเจียงอวี่ ถือถ้วยชาเป่าเบา ๆ "ท่านคิดดีแล้วหรือ"
แม้ว่าเมื่อวานสองคนได้พบกันแล้ว แต่เจียงอวี่ก็ยังคงไม่อาจคุ้นชินกับท่าทีเย็นชาของเจียงซุ่ยฮวนที่มีต่อตน
เขาหยิบก
