“เอาล่ะ ทางนี้ก็จะไปสู้บ้างเหมือนกัน” คิวยืดเส้นยืดสายนิดหน่อย จากนั้นก็หยิบคริสตัลซอมบี้สีใสเข้าปาก นี่เป็นเม็ดแรกที่เขาต้องกินเพื่อเพิ่มพลัง
“ระวังตัวด้วย” ชายหนวดโค้งมองเพื่อนร่วมเป็นร่วมตายที่อยู่กันมาตั้งแต่วันแรกของวันสิ้นโลกอย่างเป็นห่วง
“คุณก็ด้วย บาดเจ็บอยู่ก็อย่าออกไปซ่าข้างนอกบาเรียล่ะ” คิวมองเลยไปยังผ้าพันแผลที่ชายโครงของวิทย์
ความจริงวิทย์นั้นเป็นหนึ่งในคนที่ออกไปต่อสู้นอกบาเรีย แต่เพราะมีซอมบี้ที่หลบหนีการโจมตีของสมาชิกคนอื่นแล้วไปกระแทกเข้ากับวิทย์อย่างจังจนชายหนุ่มกระเด็นไปชนกับซากปรักหักพัง ลูกน้องแถวนั้นจึงต้องแบกกลับมาให้หมอวินิจฉัยที่หน่วยพยาบาล ปรากฏว่าซี่โครงหักไปสองท่อน ทำให้ได้แค่คอยออกคำสั่งจากในบาเรีย ห้ามขยับเขยื้อนร่างกายมากเด็ดขาด
จริง ๆ หมอประจำหมู่บ้านไล่ให้ไปนอนพักด้วยซ้ำ ดื้อจะออกมาดูการต่อสู้ให้ได้ คุณครูเมตตาก็เลยมอบหน้าที่สั่งการให้ไปทำเสียเลย จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
“รู้สังขารน่า” วิทย์ยกมือปัดไปปัดมาในอากาศ แต่การทำอย่างนั้นก็ทำให้เจ็บร้าวไปถึงจุดที่หักจนใบหน้าบิดเบี้ยวเจ็บแปลบอย่างกะทันหัน
“เนี่ยนะ รู้สังขาร” คิวล้อ
“จิ๊ รีบ ๆ ไปช่วยพี่โจกับพี่สะใภ้ไป”
