กวินตราถอนหายใจแล้วเดินขึ้นไปหาเมธาวีชั้นบน มือขาวเอื้อมไปเคาะห้องก่อนจะมีเสียงตอบ กวินตราเปิดประตูเข้าไปเห็นแม่บ้านกำลังประคบข้อเท้าที่บวมเป่งด้วยถุงเย็น เธอจึงไปขอทำแทนก่อนจะบอกให้แม่บ้านลงไปช่วยแม่ครัวเตรียมของสำหรับทำอาหารเย็นแทน
กวินตรานั่งลงพื้นขณะที่เมธาวีนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ข้อเท้าเล็ก ๆ ของเพื่อนรักถูกหญิงสาวยกขึ้นมาวางไว้ที่ขาก่อนจะใช้ถุงเย็นที่รับมาแล้วถอนหายใจออกมาด้วยความหนักอก
“เป็นไร รู้สึกผิดเหรอที่พาสองคนนั้นมา” เมธาวีเอ่ยถามเหมือนรู้ใจเพื่อนรัก
“อืม...เมื่อกี้ที่ไร่ดินขอฉันให้กลับไปกับเขา”
“แล้วเธอตอบไปว่าอะไร ว่ายังไงมิน สรุปจะกลับไปหานายดินนั่นเหรอ แล้วพี่กรของฉันละ”
“ใจเย็นสิ ฉันไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะกลับไป ฉันแค่...รู้สึกว่า พอได้เจอกับดินแล้วความทรงจำดี ๆ เมื่อก่อนก็กลับมาแค่นั้น”
เมธาวีนิ่งลงเมื่อคิดถึงมุมมองของเพื่อนรักที่กำลังหนักใจอยู่ใน ตอนนี้ ทั้งแฟนเก่าที่พึ่งตัดใจจากมาไม่ใช่พ่อของเด็กในท้องของรุ่นน้องคนนั้น แล้วไหนจะพี่ชายของเธอที่กำลังไปกันได้ดี หากตกอยู่ในสถานก
