“มะ ไม่ใช่จ้ะ ฉันไม่ได้เป็นแฟนพ่อเลี้ยง ฉันก็เป็นคนงานคนหนึ่งถึงได้มานั่งปลูกชาอยู่นี่ไงจ๊ะ”
“เอ๋ ไม่ใช่แฟนเหรอคะ แต่พวกป้า ๆ เขายังบอกว่า คุณลีกับพ่อเลี้ยงพักที่เดียวกัน บ้านเดียวกันด้วยนะคะ ลูกจ้างพักกับพ่อเลี้ยงได้หรือคะ”
“เอ่อ...” วราลีพูดไม่ออก นี่เธอกลายเป็นหัวข้อสนทนาของเหล่าคนงานตั้งแต่เมื่อไร แล้วพวกเขารู้ได้ยังไงว่าเธอพักที่เดียวกับสิงหราช “เอ๊ะ ฉันยังมีงานที่พ่อเลี้ยงใช้ให้ทำอีก ต้องขอตัวก่อนนะจ๊ะ”
วราลีรีบลุกขึ้น ปัดก้นตัวเอง ก่อนจะหมุนตัวเดินไปทันที ปล่อยให้เด็กสาวที่ตั้งคำถามนั่งมองพลางยกมือขึ้นเกาหัว
“ปากคุณลีบอกว่าไม่ใช่...แต่ทำไมหน้าแด๊งแดง”
วราลีเดินหนีออกมาจากตรงนั้นได้ก็ถอนหายใจยาวเหยียด หญิงสาวเดินตามทางเรื่อย ๆ พื้นที่ที่เธอเพิ่งปลูกชาเสร็จ ดูเหมือนจะเป็นพื้นที่พิเศษที่ไว้ปลูกชาพันธุ์ใหม่ ส่วนชาของไร่ที่ปลูกไว้ขายและส่งออกนั้นโตหมดแล้ว
เรื่องเมื่อเช้าทำให้เธอรู้สึกอึดอัด ส่วนเขาก็คงไม่ต่างจากเธอ ระหว่างเดินทางมาที่ไร่ ในรถจึงมีแต่ความเงียบ ตอนนี้หญิงสาวกำลังสับสน ใจหนึ่งเธอก็อยากจะกลับกรุงเทพ การที่ได้กลับมาอยู่ใกล้ชิด กับผ
