สองวันถัดมาขบวนรถยนต์สีดำสามคันได้เดินทางมาที่คอนโดมิเนียมของคนตัวเล็ก ร่างหนาที่เดินลงมาพร้อมกับน้องสาวของเขา เมื่อเดินเข้ามายังตัวอาคารด้านใน บรรดาเหล่าลูกน้องก็เดินออกมาเพื่อไปอยู่ตามจุดต่าง ๆ ของด้านล่างคอนโดมิเนียมเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง ระหว่างที่เดินทางมา เธอบอกกับพี่ชายตัวเองว่าไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้ ให้ลูกน้องไปทำอย่างอื่นยังดีกว่ามาตามดูแลเธอ คนพี่ได้แต่ปฏิเสธคำขอก่อนจะพากันมาถึงคอนโดมิเนียม
“พี่ลี เล่นใหญ่ขนาดนี้ นาอายคนอื่นเขานะเนี่ย เดี๋ยวเขาก็หาว่านาเป็นลูกมาเฟียหรอก” คนตัวเล็กเอ็ดพี่ชายขณะที่เดินเข้ามาในลิฟต์
“พูดมากน่า ไม่เห็นเล่นใหญ่เลยสักนิด” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่ซีเรียสเพราะเขาทำเพื่อน้องสาวตัวเองล้วน ๆ เลยต้องทำถึงขนาดนี้เพื่อความปลอดภัย
“พี่ลีก็นะ ทำแบบนี้นาอึดอัดแย่เลย” หญิงสาวพูดด้วยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะเดินออกจากลิฟต์ไปเมื่อถึง
ที่หมาย
จากที่อยู่ด้วยกันมาไม่กี่วันคนเป็นพี่คอยสังเกตน้องอยู่ตลอดว่าเธอนั้นเป็นอย่างไรบ้าง เธอยังคงมีอาการซึม ๆ เหมือนน้อยใจตัวเอง ไม่ค่อยมีความสุขสักเท่าไร บางทีก็เหม่อลอย บางทีก็หายตัวไปแบบเงียบ ๆ เพื่อไปอยู่ในมุมของตัวเอง คนเป็นพี่ก็ท
