หลงรักพีท

ใบหน้าหวานดวงตากลมโตชะเง้อมองหาเป้าหมายที่ต้องการ พลางหลบผลุบ ๆ โผล่ ๆ อยู่พักใหญ่ที่บริเวณรั้วต้นไม้ของร้านกาแฟขนาดกะทัดรัดที่เป็นกึ่งร้านอาหารภายในมหาวิทยาลัย เธอมองเข้าไปภายในร้านที่ตอนนี้มีผู้คนมากมายกำลังจับจองพื้นที่กันเพื่อรอรับประทานอาหารและเครื่องดื่ม แต่การกินอาหารและเครื่องดื่มนั้นก็ไม่ใช่เป้าหมายของเธอ เป้าหมายของเธอคือเด็กเสิร์ฟหน้าตาดีคนหนึ่งที่เมื่อวันก่อนได้เจอกับเขาที่ทำหัวใจดวงน้อย ๆ ที่ไม่เคยได้มีความรักหัวใจกลับรู้สึกสั่นไหวเหมือนจะทะลุอกออกมา  

“วันนี้เขาจะมาไหมนะ คนที่ขโมยหัวใจฉันไป ถ้าพี่ชายฉันรู้ ฉันต้องโดนฆ่าแน่ ๆ” 

ในวันนี้เธอมีท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะเดินเข้าไปในร้านเพราะหัวใจเจ้ากรรมกลับเต้นแรงอีกครั้งด้วยความตื่นเต้นแต่ก็ต้องทำใจสู้เดินเข้าไปภายในร้านเพื่อจะได้เจอเขาคนนั้นอีก ด้วยว่าเธอเป็นนักศึกษาปีหนึ่งที่ทั้งพ่อแม่และพี่ชายที่ประคบประหงมเธอมาอย่างกับเจ้าหญิง และเธอเพิ่งเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย   แห่งนี้ ทำให้ทุกอย่างมันเป็นเรื่องใหม่สำหรับเธอไปหมด ไม่ว่าจะสังคมหรืออะไรก็ตาม  

“สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับครับ” 

“สวัสดีค่ะ” 

“มากี่ท่านครับ” ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างอ่อนโยนเพื่อต้อนรับลูกค้าคนสวย พร้อมกับผายมือให้เข้าไปในร้าน 

“1 ค่ะ…” แค่เห็นหน้าก็ใจสั่นแล้วเรา คนอะไรหล่อได้ขนาดนี้

 ตึ้กตั้ก ตึ้กตั้ก ตึ้กตั้ก 

เสียงหัวใจที่ดังขึ้นราวกับกลองที่กำลังรัวอยู่ในอกได้กลับมาอีกครั้ง แก้มทั้งสองข้างแดงระเรื่ออย่างไม่รู้ตัว เมื่อเธอเดินเข้าไปในร้านก็ได้เจอกับเป้าหมายที่ตามหาทันทีอย่างไม่ได้ตั้งตัว ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มที่ตอนนี้มองอย่างไรก็แพ้เขาไปหมดทุกทาง มีแต่คำว่าน่ารักและหล่อเต็มไปหมด 

“เดี๋ยวเชิญทางนี้ได้เลยครับ” 

“ขอบคุณค่ะ” 

หญิงสาวเดินมานั่งที่มุมหนึ่งของร้านตามที่เด็กเสิร์ฟคนที่อยากเจอนั้นพามา พลางมองไปรอบ ๆ ร้านในเวลานี้ หญิงสาวมากหน้าหลายตาต่างก็จับจ้องไปที่ชายหนุ่มเป้าหมายของตนกันเป็นตาเดียว 

“เป้าหมายของฉันเป็นที่หมายปองของใครหลายคนสินะ” แค่คิดก็หวั่นใจแล้ว ดูท่าคู่แข่งจะเยอะมาก คนในร้านตอนนี้มองกันตาเป็นมันเลย

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันก่อนที่ได้เจอเขา หญิงสาวก็รู้สึกเขินไปหมดทำตัวไม่ถูกกันเลยทีเดียว ครั้งนั้นการที่ได้เจอเขาครั้งแรกในยามบ่ายของวันที่ได้เข้ามาอยู่หอพักของนักศึกษาปีหนึ่ง เธอได้เดินสำรวจภายในรั้วมหาวิทยาลัย ด้วยความเพลียจากแดดและเดินมายังบริเวณหนึ่งของมหาวิทยาลัยก็เจอเข้ากับร้านกาแฟกึ่งร้านอาหาร 

ด้วยความกระหายน้ำจึงเข้าไปใช้บริการภายในร้าน เธอเดินไปยังหน้าประตูเป็นจังหวะเดียวกันกับ ที่ชายหนุ่มเดินเปิดประตูสวนออกมาอย่างไม่ได้ทันสังเกต ทำให้ร่างเล็กของเธอนั้นเกือบเสียหลัก โชคดีที่ลำแขนแกร่งของชายหนุ่มนั้นประคองแผ่นหลังเรียวบางเอาไว้ ใบหน้าเธอแดงระเรื่อเมื่อได้ใกล้ชิดกับใบหน้าหล่อเหลา เพียงสองลมหายใจแต่มันกลับยาวนานนับนาที หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอที่เต้นแรงและความเคอะเขินที่ก่อตัวขึ้นมาในตอนนี้ ต่างทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกันแล้วกลับมาทรงตัวได้อีกครั้ง 

“ขอโทษด้วยครับ ไม่ทันได้มอง” ชายหนุ่มมีท่าทีตกใจ

อยู่มาก 

สีหน้าที่ดูตกใจนั้นกับท่าทางดูเหมือนทำตัวไม่ถูกนี่มันอะไรกัน น่ารักเป็นบ้าเลย

“มะ... ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร” เกือบหงายหลังแล้วเชียว น่าขายหน้าชะมัด 

“เชิญด้านในได้เลยครับ” 

เหตุการณ์เมื่อวันก่อนนั้นก็ตราตรึงใจของเธอไปนานนับข้ามคืน ด้วยความที่ไม่เคยมีความรักหรือตกหลุมรักใครมาก่อน ทำให้ร่างเล็กนอนไม่หลับเหมือนคนกินกาแฟเข้าไปสิบแก้ว ในหัวก็ได้แต่นึกถึงเขาคนนั้นและหัวใจก็ทำงานอย่างหนักเช่นกัน ในคืนนั้นร่างเล็กนอนกระสับกระส่าย พลางเอาผ้าห่มคลุมโปงแล้วนอนดีดดิ้นด้วยความเขินเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่หน้าร้านในวันนั้นซ้ำไปซ้ำมา 

“เดี๋ยวอีก 5 นาทีจะมารับออร์เดอร์นะครับลูกค้า” 

“คะ… ค่ะ” 

ชายหนุ่มที่เดินเสิร์ฟกาแฟให้กับลูกค้าท่านอื่น แต่ก็ยังคงอยู่ในสายตาของหญิงสาวตลอดเวลา บ้างก็เอาเมนูเครื่องดื่มขึ้นมาปิดใบหน้าหวานเอาไว้แสร้งว่ากำลังเลือกรายการอาหาร ใบหน้าหล่อของชายหนุ่มระบายยิ้มออกมาในขณะที่กำลังบริการให้กับบรรดาลูกค้าในร้าน ทำเอาสาวน้อยและสาวใหญ่หัวใจนั้นหลอมละลายไปอยู่ที่พื้นกันหมด เธอมองเขาอยู่นานนับนาที ก่อนจะรู้ตัวอีกทีเขาก็มายืนตรงหน้าเธอเสียแล้ว 

“มารับออร์เดอร์ครับลูกค้า” 

“ขอเป็น... สตรอว์เบอร์รีมิกซ์เชอร์รีชีสเค้กปั่นค่ะ” หญิงสาวกรีดมือไปตามรายการในเมนู ก่อนจะชี้ไปยังเมนูโปรดที่ชอบกิน

“แล้วรับอะไรเพิ่มอีกไหมครับ” 

“ขอเป็นเชอร์รีแยกมาเพิ่มอีก 2 ลูกนะคะ ทางร้านขายแยกไหมคะ” หญิงสาวชูสองนิ้วขนาบแก้มเนียนที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีวอร์มโทนชมพูน่ารักสดใสสมวัยและยิ้มให้กับชายหนุ่ม

“เดี๋ยวทางเราเอามาเพิ่มให้ครับ” 

“ขอบคุณค่ะ เจ้าของร้านนี้ คัดเด็กเสิร์ฟหน้าตาดีแบบนี้หมดทั้งร้านเลยเหรอคะ” 

“น่าจะเป็นแบบนั้นครับลูกค้า” ชายหนุ่มตอบคำถามลูกค้าคนสวยพลางระบายยิ้มให้กับคำถามพร้อมกับเก็บเมนูตรงหน้า

บทสนทนาของหญิงสาวกับหนุ่มหล่อตรงหน้าเป็นที่จับจ้องของสาว ๆ ในร้าน ทำเอาหญิงสาวที่กำลังมองไปรอบ ๆ ถึงกับแอบยิ้มเล็กน้อย พลางนึกในใจว่าตัวเรานี่มันก็เอาเรื่องอยู่นะทำคนอื่นเขาอิจฉาได้ เมื่อได้มองใบหน้าหล่อในระยะนี้อีกครั้ง ดวงตาคมดุแต่ภายนอกกลับดูอบอุ่นรับกับใบหน้าที่เข้ารูป หัวใจดวงน้อย ๆ ก็ยังคงสั่นไหวเหมือนเดิมอย่างในครั้งแรกที่เจอ

และตอนนี้ดูท่าจะหลงรักเขาไปแล้วแบบหัวปักหัวปำ แบบนี้ก็คงต้องเดินหน้าจีบเขาและไม่ปล่อยให้หลุดมือไปแน่นอน หน้าตาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง คิดได้แบบนั้นก็ระบายยิ้มหวานอย่างน่าเอ็นดู เหมือนตอนที่เอาไว้อ้อนพี่ชายและคุณพ่อ หวังว่าจะให้ชายหนุ่มนั้นตกหลุมพรางในความน่ารักของเธอ 

“ขอตัวไปทำเครื่องดื่มให้ก่อนนะครับลูกค้า” 

“ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ” 

ใบหน้าหล่อของชายหนุ่มยิ้มให้กับหญิงสาวและเดินกลับไปยังเคาน์เตอร์ทำเครื่องดื่ม แต่ไม่วายยังหันมามองหญิงสาวอีกครั้ง พร้อมกับคุยกับเพื่อนร่วมงาน หญิงสาวหันออกไปมองภายนอกร้านที่ตอนนี้มีป้ายโฆษณาต่าง ๆ แปะอยู่ สายตาก็พบเข้ากับป้ายร้านที่ติดไว้ว่าวันนี้คือวันครบรอบหนึ่งปีของร้านที่เปิดสาขานี้ จะว่าไปแล้ว ตั้งแต่มาที่นี่ก็ยังไม่ทันได้สังเกตชื่อร้าน ก่อนจะสอดสายตามองไปรอบ ๆ อีกครั้ง แล้วก็กลับมามองที่เมนูตรงหน้าที่มีชื่อร้านเขียนไว้อยู่ว่า  SUNSET  ฃ 

          “ชื่อร้าน SUNSET น่ารักจัง” หญิงสาวเอ่ยชมชื่อร้านที่ดูอบอุ่น อยากจะชมเจ้าของร้านจริง ๆ ว่าตั้งชื่อร้านได้น่ารักยังไม่พอแถมแต่งร้านตรงกับชื่อร้านอีก มันอบอุ่นละมุนไปหมดและในร้านยังคงมีกลิ่นอบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟ

          “เครื่องดื่มได้แล้วครับ” ชายหนุ่มเดินเข้ามาเสิร์ฟพร้อมกับออร์เดอร์ที่สั่งเพิ่ม และยังคงคอนเซปต์ที่มากับรอยยิ้มละมุนใจที่หัวใจมันเกินต้าน

“ขอบคุณค่ะ”

          “กินให้อร่อยนะครับ”

          “จะอร่อยมากกว่าเดิมเพราะคนเสิร์ฟนี่แหละค่ะ” ขอหยอดสักหน่อยเถอะ สักนิดก็ยังดีให้ชื่นใจ นึกแล้วก็ขำตัวเองไม่คิดว่าต้องทำอะไรน่าอายแบบนี้ ถ้าที่บ้านรู้นี่คงล้อยันลูกบวชแน่ ๆ แถมพี่ชายตัวดีอีกคงหวดฉันด้วยไม้กวาดแน่นอน

“อะไรนะครับ”

“เปล่าค่ะ ๆ แหะ ๆ” เขิน เขินมาก เขินสุดไปเลยค่ะท่านเจ้าคุณ เต๊าะผู้ชายต้องใจกล้ามากจริง ๆ

          หญิงสาวพึมพำกับตัวเองเมื่อชายหนุ่มนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ เธอมองทุกท่าทางของเขาที่กำลังพูดคุยกับเธออยู่ด้วยรอยยิ้มที่น่ารักน่าเอ็นดู ถ้าใครมองก็คงจะตกหลุมรักเธอด้วยความน่ารักไม่ต่างจากชายหนุ่มตรงหน้า 

          “กินให้อร่อยนะครับ”

          “จะกินให้อร่อยเลยค่ะ”

          หญิงสาวมองชายหนุ่มที่เดินจากไป แต่ในตอนนี้แม้กระทั่งชื่อของเขาเธอเองก็ยังไม่ทันได้ถาม เพราะการเจอกันของเราสองคน เจอกันในฐานะลูกค้ากับพนักงานเท่านั้น ถ้าจะจีบแบบโจ่งแจ้งมันก็น่าอายอยู่ ต้องค่อย ๆ แทรกซึมเข้าไปในชีวิตเขาน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้ คนนี้แหละใช่เลย สูง หล่อ ตาคม กล้ามใหญ่ สามผ่านไปเลยค่ะ 

          “แต่ตอนนี้ เราต้องรู้ชื่อเขาให้ได้ก่อน”

          “รอก่อนนะ สุดหล่อของลัลนา”