“คุณทั้งสองครับ ในธุรกิจของเรา ยื่นหมูยื่นแมวมาตลอด พวกคุณต้องการซื้อของเอง ผมไม่ได้บังคับพวกคุณเลย” เจ้านายอ้วนพูดอย่างเย็นชา
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว! ฉันไม่ต้องการเห็ดหลินจือนี้แล้ว คืนเงินมาเดี๋ยวนี้นะ!”ถานหงคว้าคอเสื้อของเขา และมีลักษณะท่าทางอวดดี
“ทำไม? มาโหยกเหยกที่นี่เหรอ?”
เจ้านายอ้วนทำหน้านิ่ง เขายื่นมือออกและปรบมือ
ในไม่ช้า กลุ่มชายร่างใหญ่ก็แห่กันออกมาจากห้องด้านใน
ท่าทางดุร้ายนั้น ทําให้ถานหงหลายคนตกใจจนเงียบลงทันที
“คนพวกนี้ไม่อยากมีชีวิตกันแล้วเหรอ? กล้ามาก่อเรื่องในร้านของเจ้านายจู ?”
“เมื่อมองแวบแรกก็รู้เลยว่ามีกี่คนเป็นพวกวัยรุ่ยบ้าบิ่น แม้แต่กฎที่นี่ก็ไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำ”
ใช่สิ เมื่อซื้อของไม่แม้แต่จะดูสินค้าด้วยซ้ำ แล้วก็เสนอประมูลราคาสูงขึ้นเรื่อยๆ นี่มันเป็นคนปัญญาอ่อนไม่ใช่หรอ?
ผู้คนที่มุงดูอยู่รอบๆเริ่มวิจารณ์กัน
"ทำไม？ คุณคิดว่าคุณมีคนเยอะฉันจะกลัวเหรอ？"
จางชุ่ยฮัวขึงตาใส่และแสร้งทำเป็นแข็งข้อพูดว่า "ไอ้เจ้าอ้วน ฉันขอเตือนคุณนะ รีบคืนเงินเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้น ฉันจะฟ้องคุณในข้อหาฉ้อโกง!"
"ฟ้องสิ คุณสามารถฟ้องได้ตามสบายเลย"
เจ้านายอ้วนไม่กลัวแม้แต่น้
