นางกำนัลที่อยู่ข้าง ๆ คลุมผ้าห่มให้เย่เซวียนเล่อและพูดด้วยความโกรธ “องค์หญิงอย่าปล่อยนางไปนะเพคะ!"
"ไปพระตำหนักอันชิ่งกัน ข้าจะให้เสด็จย่าลงโทษนางสารเลวคนนั้นให้สาสม!"
เย่เซวียนเล่อโกรธจนร่างกายร้อนจัด ดังนั้นนางจึงเลิกผ้าห่มออกและเตรียมออกไปข้างนอก
“องค์หญิงต้องสวมเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกหนา ๆ ด้วยนะเพคะ ไม่เช่นนั้นจะป่วยเอาได้ แล้วจะทรงเห็นไทเฮาลงโทษนางด้วยตาตัวได้อย่างไรกันล่ะเพคะ?”
นางกำนัลดึงเย่เซวียนเล่อไว้พร้อมกับเกลี้ยกล่อมนาง จากนั้นจึงหยิบเสื้อคลุมออกมาจากตู้แล้วสวมให้เย่เซวียนเล่อ ก่อนจะคลุมศีรษะของนางด้วยหมวกคลุมขนาดใหญ่ จากนั้นก็ติดตามเย่เซวียนเล่อไปยังพระตำหนักอันชิ่ง
เมื่อเย่เซวียนเล่อมาถึงพระตำหนักอันชิ่งด้วยความโกรธ สี่เชว่นางกำนัลรับใช้ซุนจื่อซีก็รออยู่ที่ประตูแล้ว เมื่อนางเห็นเย่เซวียนเล่อก็รีบเอ่ยทักทายทันที “ถวายบังคมองค์หญิงห้าเพคะ”
เย่เซวียนเล่อมองนางอย่างไม่อดทน “มีเรื่องอะไร?”
“คุณหนูซีเอ๋อร์บอกว่า นางคาดไว้แล้วว่าท่านจะเสด็จมาที่พระตำหนักอันชิ่ง จึงสั่งให้บ่าวมารอต้อนรับองค์หญิงห้าที่นี่เพคะ คุณหนูซีเอ๋อร์มีเรื่องอยากจะพูดคุยกับองค์หญิงหน้าเพคะ” สี่เชว่ต
