Chapter 40
ไอ้พายุรัวหมัดใส่ผมอย่างบ้าคลั่ง มันเจ็บไปทั้งใบหน้า กลิ่นเลือดคละคลุ้ง สติของผมเริ่มเลือนรางพร้อมที่จะดับวูบลงไปทุกที
“กรี๊ดดด!!หยุดเดี๋ยวนี้นะ” ริสาปรี่เข้ามาทุบไอ้พายุ ไอ้พายุมองตาขวางก่อนจะผลักเธอจนเซเกือบจะล้มลง
“อย่ามายุ่งเรื่องนี้”
“ไอ้คนสารเลว ฉันท้องอยู่นะไอ้บ้า!!” เธอแผดเสียงใส่พายุเสียงดังลั่น
“กูเป็นคนดีเฉพาะกับบางคน แต่กับบางคนกูไม่จำเป็นต้องดีด้วย ก่อนที่มึงจะทุบกูมึงดูสารรูปมึงก่อน อย่ามายุ่งอย่าให้กูต้องทำร้ายคนท้อง” ไอ้พายุพูดเสียงเหี้ยมพร้อมกับชี้หน้าริสา
“ให้มันได้อย่างนี้สิวะน้องชายกู บ้านนี้ต้องไม่เลวแค่กู พวกมึงต้องเลวด้วย ถ้ากูเลวคนเดียวกูก็เหงาน่ะสิ” ไอ้วิคเตอร์เอ่ยพร้อมกับหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างชอบใจ ไอ้เลวระยำทำแต่เรื่องเลวทรามผมได้แต่ก่นด่ามันในใจ
“ไอ้เวร! ชั่วอยู่คนเดียวก็อยากให้คนอื่นชั่วด้วย มึงนี่มันเกินคนจริง ๆ เลยนะไอ้ห่า” พี่ ปั้นสิบหัวเราะอย่างเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรกับคำพูดของไอ้วิคเตอร์และดูเหมือนว่าจะสนับสนุนกันด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าอะไรเปลี่ยนใจพี่ชายของผมถึงเห็นผิดเป็นชอบเห็นชั่วเป็นดีไปได้
“ปล่อยปั้นจั่นนะ”
“ถ้าไม่อยากตายก็ยื
