รถยนต์แอสตัน มาร์ติน สีบรอนซ์เงินคันงาม วิ่งเลี้ยวเข้ามาจอดบนลานหินใต้ซุ้มไม้เลื้อยขนาดใหญ่
หลังจากดับเครื่องยนต์สนิท ชายหนุ่มร่างสูงเพรียวในชุดสูทเข้ารูปสีเทา ก็ก้าวออกมาจากประตูที่นั่งคนขับด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก่อนจะเปิดประตูหลัง หยิบเอาถุงประดาษใบใหญ่หลายใบ เดินมุ่งหน้าไปยังบริเวณลานกว้างข้างสระว่ายน้ำ
“สวัสดีค่ะ คุณแดเมียน” อแลนนิสรีบกล่าวทักทายเลขาฯ คนสนิทของเจ้านายหนุ่มด้วยความคุ้นเคย รมิตาซึ่งกำลังสวมหมวกปีกกว้างให้กับคาซานดราที่นั่งพักอยู่บนเก้าอี้ พลอยต้องหันมามองตาม
“สวัสดีค่ะ คุณแดเมียน เอ่อ... ดิฉันชื่อรมิตาค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่เมื่อคืนดิฉันยังไม่ได้แนะนำตัวกับคุณ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมรู้จักคุณอยู่แล้ว... สวัสดีครับ คุณอแลนนิส” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ ก่อนหันไปทักทายสาวใช้อีกคนกลับ
“ถือของอะไรมาเยอะแยะคะ ของคุณคาซานดราเหรอคะ” เธอถามต่อ
“ไม่ใช่หรอกครับ คุณอเล็กซ์ให้ผมหาซื้อของใช้ที่จำเป็นมาให้คุณรมิตา” พูดพลางยื่นถุงในมือให้กับหญิงสาว
“ขอบคุณค่ะ” เธอรับมาอย่างจำใจ ถึงจะสงสัยว่าในนั้นมีอะไรอยู่บ้าง แต่ก็ไม่กล้าเปิดออกดู ได้แต่วางถุงเหล่านั้นบนโต๊ะไม้ริมสระแล้วหันมาประคองคาซานดร
