“พี่เรย์ครับ” กัญชาเอ่ยเรียกหญิงสาวข้างกายอีกครั้งเมื่อยังไม่ได้รับคำตอบจากเธอ
“พ่อนายไปหาเรื่องข้าวที่ร้านนัตตี้ ตบข้าวไปหนึ่งทีพร้อมกับคำด่าสารพัดและก็วอนมาด่าฉันไปด้วย ฉันทนฟังไม่ไหวก็เลยตบพ่อนายไปสองที แต่พ่อนายก็ยังไม่เลิกปากหมาก็เลยไปหยิบขวดไวนที่ถูกทิ้งในถังขยะมาฟาด”
“สุดยอดไปเลย หนูนี่มีพี่เป็นไอดอลเลยนะ” เมจิที่นั่งฟังอยู่ด้านหลังเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจกับพี่สาว ส่วนกัญชาเขาไม่ตอบอะไรมีเพียงความเงียบ
“นายโกรธฉันเหรอ?”
“เปล่าครับ พ่อมีนิสัยแบบไหนผมรู้ดี…ผมแค่รู้สึกไม่ดีที่พ่อไปสร้างความวุ่นวายให้กับพี่”
“ฉันไม่สนใจพ่อนายหรอก แค่บางทีมันก็รำคาญเกินจะทนฟัง”
“ผมขอโท…”
“นายไม่ต้องขอโทษฉัน นายไม่ได้ทำอะไรผิด”
“แต่พ่อผม...”
“พ่อนายก็คือพ่อนาย พี่เรย์ไม่ชอบให้คนที่ไม่ผิดมาขอโทษแทนคนผิด” เมจิเอ่ยแทรกขึ้นเมื่อเห็นว่ากัญชาจะขอโทษพี่สาวของเธอ ซึ่งเธอคิดว่าเรย์คงไม่รับและไม่ชอบให้เขามาขอโทษแบบนี้ กัญชาไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่นั่งเงียบไป
จนมาถึงห้างทั้งสามคนก็พากันเดินลงจากรถตรงเข้าไปในตัวห้างทันที “มาซื้ออะไรกันเหรอ?” เมจิเดินไปยืนข้างเรย์แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง เพราะก่อนหน้านี้พี่สาวของเธ
