ตอนที่ 66.
“ผมจะทำทุกทาง เพื่อให้คุณอยู่กับผม ทูนหัว...” มาร์โคพึมพำเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะยกมือหนาขึ้นเคาะประตูห้องนอนสองครั้ง และเมื่อไม่มีเสียงตอบกลับมา เขาจึงเปิดเข้าไปทันที
ภายในห้องเงียบกริบ ไร้เงาของตยาคีย์
“มาย... มายอยู่ไหนครับ” ชายหนุ่มหยิบกล่องกำมะหยี่ใส่กลับลงไปในกระเป๋าเสื้อดังเดิม ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำ เมื่อคิดว่าภรรยาสาวอยู่ในนั้น
“มายอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า” เมื่อไร้เสียงตอบกลับมา มาร์โคจึงเปิดประตูห้องน้ำ และมองเข้าไป แต่สิ่งที่เห็นก็ความว่างเปล่า
ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างหัวเสีย เดินกลับไปทิ้งตัวนั่งลงบนที่นอนแรงๆ
“บอกว่าให้อยู่รอ ไปไหนกันเนี่ย...” ดวงตากลมกล้าจ้องมองไปที่นาฬิกาที่ผนังห้องนิ่ง กรามแกร่งขบกันเป็นสันนูน
สองทุ่มแล้ว... ไปไหนกันนักหนา ทั้งๆ ที่รับปากไว้แล้ว เจ้าหล่อนนี้ไม่รักษาคำพูดเลยจริงๆ
แล้วนี่เขาจะติดต่อแม่ทูนหัวของเขาได้จากที่ไหนกันล่ะ มือถือซื้อให้ก็ไม่พก วางแหมะไว้บนหัวเตียงหราอยู่นั่น
หรือว่าตยาคีย์ไปเยี่ยมน้องชาย แล้วเลยลืมนัดสำคัญของเขา
ถ้าเป็นข้อนี้... ก็ให้อภัยได้ไม่ยากเย็น
มาร์โคใบหน้าเคร่งเครียดผ่อนคลายลงทันที เมื่อคิดว่าหล่อนอยู่กับทวิภาคที่โรง
